Ik moet even van me afschrijven, dus sorry voor de lange post maar ik voel me zo rot. Door omstandigheden moest ik 1,5 week bij mijn ouders logeren en gezien niemand anders op mijn kat kon letten ging ze uiteraard mee. Ik vervoer haar niet graag in de auto want veel te oud en veel te veel stress - en de rit duurt ook een uur. Bij mijn ouders deed ze het echter helemaal prima, maar toen ik gisteren met haar terug in mijn huis kwam was ze zo onrustig, begon ze door haar achterpoot te zakken etc. Dat vind ik uiteraard al niet fijn om te zien maar dat doet ze soms eventjes vanwege haar artrose en ik dacht: dat zal vast wel komen door de autorit. Meestal gaat het ook binnen 5 min beter, maar nu werd het alleen maar erger, zo erg dat ze door haar achterpoten zakte en op een gegeven moment ‘viel’ en ook niet meer probeerde op te staan. Toen ging ze zelfs plat liggen op de vloer (doet ze nooit) en wist ik dat er iets echt mis was. Ze begon enorm snel te ademen en plots zag ik dat ze haar ogen volledig opensperde, haar bekje volledig open… Ik dacht op dat moment écht dat ze aan het sterven was, het zag er vreselijk uit. Ik in tranen en complete paniek de DA gebeld die vroeg of ik een kalmeringsmiddel voor haar in huis had, en toevallig heb ik een zakje valeriaan in huis liggen. Duurde alsnog 2 uur voordat ze echt terug oké was en ineens ging ze weer opstaan, eten, ook niet meer manken enzo, echt alsof er niets gebeurd was.
Kortom: ik ben een beetje boos op mijn bejaarde kat en voel me zelf ook bejaard (én schuldig) na dit voorval. En een huis dat stinkt naar valeriaan erbij. Uiteraard was dit ook de laatste keer dat ik haar meeneem in de auto, of het moet richting de DA zijn.