Ik ben niet zo actief in dit topic maar wilde toch even reageren op de vraag over stress en migraine. Met name omdat ik zelf jaren te horen heb gekregen dat ik te gestresst en perfectionistisch was waardoor ik waarschijnlijk migraine had. En mij daardoor steeds schuldig voelde omdat de migraine “mijn eigen schuld was”. Ook ik had het in niet-drukke periodes en tijdens vakanties alsnog gewoon. En ik hoop echt dat jullie dat schuldgevoel ook kunnen kwijtraken want stress veroorzaakt geen migraine. Er is in wetenschappelijke studies nog nooit een bewijs voor deze link gevonden (bron: “migraine is geen hoofdpijn” van Hans Carpay).
Men denkt (maar dit is een theorie uit datzelfde boek) dat het brein van mensen die migraine hebben gevoeliger is voor prikkels. Als jouw brein al richting een aanval aan het werken is dan kan stress of weinig slaap net dat laatste zetje geven en de aanval triggeren. Maar je brein heeft de aanval dan al in gang gezet en het is dus niet de oorzaak, maar mogelijk net het laatste duwtje wat nodig is om alles wat toch al op omvallen staat echt om te laten vallen. Hij vergelijkt het met een stoel die nooit op 4 poten staat, maar iemand die altijd achterover op die stoel op 2 poten zit. Dat gaat lang goed, maar op een gegeven moment niet meer. En daar kun je niks aan doen, want dat je brein gevoeliger is omdat je migraine hebt is gewoon een hersenziekte. Dus dat je toevallig op het verkeerde moment stress of slaaptekort hebt is meer pech dan iets dat je actief kunt en wilt vermijden. Zoals ik begrijp uit deze theorie komt de aanval toch wel. Het is en blijft een theorie volgens mij, want er is nog steeds ontzettend weinig bekend eigenlijk over migraine. Maar hopelijk kan ik jullie hiermee toch een hart onder de riem steken, want het gevoel dat het niet je eigen schuld is heeft bij mij in ieder geval al veel mentale last vd migraine weggehaald. Het boek “migraine is geen hoofdpijn” is overigens echt een aanrader en heel verhelderend.
Ik schreef een aantal maanden geleden ook dat het niet goed ging met mijn migraine nadat het jaren redelijk onder controle was met Candesartan. Ik liep steeds vast op het feit dat ik ook goede weken had, waardoor ik niet chronisch was. In de slechte weken was ik absoluut wel richting chronisch, het ging afgelopen half jaar van kwaad tot erger met aanvallen die niet eens een einde meer hadden. Uiteindelijk door het boek op zoek gegaan naar een neuroloog die echt gespecialiseerd is in migraine (in het boek worden er meerdere aangeraden). En daar werd ik na 15 jaar eindelijk serieus genomen en bleken er wél nog behandelingen mogelijk te zijn, alleen doordat ik ook goede weken had in een iets ander traject. Na een lange periode van van alles proberen met alle bijwerkingen van dien (je moet uiteindelijk wel alle opties geprobeerd hebben werd mij uitgelegd) maar met hele goede begeleiding waardoor ik toch nog enigszins kon blijven functioneren in het dagelijks leven, ben ik toch bij de CGRP remmers uitgekomen. Er werd toen al gezegd dat die over het algemeen goede resultaten geven met weinig bijwerkingen, maar je krijgt ze helaas niet zomaar. Maar als je de juiste neuroloog vindt die echt migraine als vakgebied heeft, dan is er toch best wat mogelijk blijkt. Zij zijn gewoon wat meer op de hoogte van alle mogelijkheden en wegen die bewandeld kunnen worden. Ik ben na 1 injectie met de remmer al enorm opgeknapt (vaak zijn er 3-6 nodig). Heb zeker nog steeds migraine af en toe, maar de aanvallen zijn minder erg. En heb veeeel meer goede dagen dan slechte, 2.5 week niet eens een beetje hoofdpijn of paracetamol nodig en dan af en toe een halve dag toch een aanval. Dat was eerst andersom. Dus geef niet op. Het kost wat moeite maar er zijn echt mogelijkheden en zeker niet alleen voor de hele ernstige gevallen. Een goede neuroloog kan je echt verder helpen en denkt ook mee over je persoonlijke situatie.
Medicijnen deden niets, enorme pijn in mijn hoofd maar ook veel misselijkheid en overgeven. En de nasleep duurt zo lang, echt ruim een week voordat het echt beter gaat.
