en @Shaaar wij werken dus allebei fulltime (38 uur en meestal iets meer per week) en ik vind het echt zwaar om te combineren met een kind + huishouden ( + verbouwing). Dus sowieso hebben zij een veel relaxtere situatie. Dit zou voor ons echt een wereld van verschil betekenen.
Bv. nu wonen ze tijdens hun verbouwing in zo’n mooi (hoogstwaarschijnlijk gespond) huisje. Echt jaloers hoor hier. Wij zijn in onze woning blijven wonen en dat is een kleine hel.
Als ik het goed heb: de 7 stappen naar succesvol ouderschap van Hedvig Montgomery. (dat is deel 1, en volgen nog anderen delen toegespitst op de verschillende leeftijden)
Over het algemeen is het gewoon heel zwaar om een jong gezin te zijn, in welke situatie dan ook. Zeker omdat de maatschappij zo verandert en het best pittig voor veel mensen is om van 1 inkomen te leven
De dochter van Tien is amper geboren en de hysterie begint al op Insta: girls only!!
Edit: who am I kidding de hysterie begon al bij de gender reveal
Denk niet perse onppopulair dat je benieuwd bent!
Ik heb zelf bij de huismuts vaak wel het idee dat ze ondertussen niet meer zo goed doorheeft hoe geprivilegieerd leven zij eigenlijk leiden. Al die gesponde vakanties, ook zonder kinderen. Denk dat iedere ouder daar relaxter van zou worden als je grotendeels alles kunt doen wat je wilt en wanneer je dat wilt en je bergen oppas hebt.
(Ja een beetje jaloers ben ik wel haha)
Vond haar post van gisteren daar een mooi voorbeeld van. Een stuk uit haar boek waarin ze beschrijft hoe ze met peuterdriftbuien om gaat. Over beseffen dat de wereld van een peuter ook erg klein is, dus kleine dingen heel groot is en daarom moet je begrip tonen en je inleven in de ernst van de situatie voor de peuter. Even door je knieën en ruimte geven voor de teleurstelling. En dan denk ik: ik weet zeker dat dit werkt, maar dat kost wel tijd, geduld en aandacht. Zaken waarvoor context uitmaakt (1. of je na de babychino moet uitleggen dat we niet ook nog naar de speeltuin gaan of 2. of je ‘s ochtends in een drukke ochtendspits moet uitleggen dat we niet zonder jas de regen in gaan).
En het stomste vind ik dan nog dat ze zo’n tip haalt uit een workshop/methode die ze zelf gevolgd heeft. Dan denk ik: waarom maak je niet gewoon een blogpost met een lijstje opvoedboeken die je kan aanraden en wat je eraan gehad hebt ipv dat je op simpelweg je eigen ervaring een boek gaat schrijven.
Hier heb je zo gelijk in. Het kan echt al een wereld van verschil zijn als een driftbui in het weekend is of doordeweeks in de ochtend als we om 8.15 uur de deur uit moeten en die kleine duivel nog steeds niet haar schoenen aan heeft, want ze wil toch laarzen, of nee wel lak schoenen, nee toch laarzen.
Maar soms komt iets door het net anders te verwoorden net anders bij je binnen waardoor je wel denkt JA! En ik heb niet het gevoel of idee dat als iemand een methode beschrijft die zij het beste vinden er nooit meer ruimte is voor een minder goede manier omdat je zelf even geen geduld meer hebt.
Ik lees zelf graag over hondengedrag en ik heb best wel een sterke mening en visie daarover. Maar dat wil niet zeggen dat gedoe soms even niet uitkomt of ik gewoon geen geduld heb. Dat gebeurd, dat kan toch gewoon. Denk dat niemand het alleen maar goed doet. (En zo wel is dat misschien ook wel niet goed want las een tijdje terug over dat kinderen niet altijd goed om kunnen gaan met boosheid van anderen omdat ze thuis weinig zien van de emoties van anderen)
Als ik haar boek zou kopen koop ik het omdat ik interesse heb in hoe zij het zien en doen. Vind het heel logisch dat ze dan bronnen aanhaalt die haar manier van opvoeden beïnvloed heeft.
Ik ben het wat dat betreft helemaal met je eens hoor. Wellicht doen mensen er nieuwe inzichten mee op. En ik hoef het boek niet te kopen en er zijn superveel mensen die er wel op zitten te wachten.
Zelf ben ik wellicht te sceptisch over influencers die maar vanalles produceren (een kledinglijn, een interieurlijn, een boek, wacht nog een boek, een podcast). Het is zo N=1, contextspecifiek (en die van de influencer is nogal wat anders dan die van het plebs) en onbewezen succesvol (want ik vind zeggen dat je bij een cursus bent geweest en daar iets geleerd hebt wel iets anders dan serieus aanhalen).
Er zit vaak een hele wetenschap rondom het onderwerp en het stoort me enigszins dat het sowieso goed scoort en met enthousiasme onthaald wordt. Terwijl er mensen zijn ondanks uitgebreide research en jarenlange ervaring dat succes nooit zullen krijgen. Wil ik niet mee zeggen dat je als leek nooit iets met opvoeding mag doen, in tegendeel, maar even snel een boekje over opvoeding schrijven tussen de verbouwing, de interieuropleiding en de schoenencollectie door vind ik zo jammer.
Precies, voor hetzelfde geld wordt Pip over een paar jaar een extreme puber (even voor de duidelijkheid, dat wens ik ze dus niet toe + ik bedoel daar ook niet mee dat er altijd een directe link is met opvoeding). Je weet het niet, maar dan heb je wel je opvoedtips aan jan en alleman verkondigd.
Ik heb pedagogiek gestuurd en dacht toen mijn oudste een jaar of drie was dat het opvoeden me toch welgoed afging. En toen kwam kind 2 en bleek dat flink tegen te vallen
Haha ja hier ook een pedagoog. En ik vond bijv ook dat vanaf de basisschool het opvoeden lastiger werd omdat je kind met zoveel andere invloeden (school, juf/meester, klas, vriendjes) te maken krijgt. Maarja ik ga wrs een beetje offtopic ondertussen
Ik volg Manon Tilstra niet, maar Youtube vond toch dat ik haar gender reveal moest zien dus in een vlaag van verstandsverbijstering klikte ik die aan en mijn god. Ik vind het bijna gênant wat voor spektakel je van het geslacht van je ongeboren baby kunt maken. Leuk hoor, om het te weten, maar waarom zo’n heisa? Is dan niemand in haar omgeving die zegt: joh, vind je dit niet een beetje overdreven?
Ik kreeg hier een fragment van aangeraden op Instagram, waarin je de kleur ziet en zij hysterisch begint te springen. Vind dat ergens zo raar. Ze zou toch hoop ik ook zo springen als het anders was? Is het dan een soort van hysterisch reactie die je sowieso bij elke uitkomst geeft? Vind het maar raar.
Misschien heeft ze wel een sterke voorkeur voor een meisje. Sowieso valt het me in mijn omgeving steeds meer op dat vrouwen (in dit geval) daar steeds meer voor uitkomen. Ik vind dat zelf best lastig en onbegrijpelijk.
Ik heb dit nu ook even aangezet, maar ik kan gewoon niet geloven dat dit echt is. 60 gasten, een gastenboekje (wat ga je daar in zetten dan), enorme taart, al die versiering. Mijn god dit staat zooo ver van mij af
Haha ik heb ook met verbazing gekeken. Er waren 60 (!!!) gasten. Als ik ooit ga trouwen nodig ik niet eens zoveel man uit.
Ik zou me echt schamen om mensen voor zoiets te laten komen opdraven.
@Portugal @ClaireCharlotte Nou, echt hè. Ze zien me al aankomen. Maar ik vind het vooral gênant omdat je daarmee het geslacht van je baby zo belangrijk laat zijn en dat voelt heel vreemd.
Voor naaste familie snap ik het nog wel en zou ik zelf ook wel doen (gewoon lekker op de thee komen en iedereen een cupcake). Je ouders zijn toch ook bij die negen maanden betrokken. Het heeft ook wel met die voorpret te maken.
En dat je zoiets kleins doet, betekent toch niet dat je er niet voor openstaat dat je kind misschien zich niet prettig bij dit geslacht voelt?
60 Mensen vind ik zelf wel echt too much. Hoeveel mensen kan het echt schelen wat het wordt? Vond het zelf wel ongemakkelijk om bij mijn nicht dr reveal party te zijn. Dat kind staat ver van me af en het kon me daardoor ook niks schelen wat het wordt. Zat dus ook niet echt te juichen toen het een meisje bleek te zijn.
gaat uit pure nieuwsgierigheid en om zich te ergeren naar de video van Manon