Ik woon in Nederland en mijn ouders en oma’s wíllen heel graag iets moois en bijzonders cadeau geven aan hun eerste (achter)kleinkind. Dat is toch niet gek? Ook prima als mensen het niet doen, maar het is niet dat erom gevraagd wordt (door ons).
Ik denk dat dat het grote verschil is tussen de dingen die je stelt. Van een kindje genieten zoveel meer mensen dan alleen zijn of haar ouders, dit in tegenstelling tot een - ik gebruik even jouw voorbeeld - dakkapel.
Ik zeg helemaal niet dat dat gek is. Heel logisch juist!
Ik vind het gek om al je contacten ( dus niet je ouders/schoonouders) een lijst toe te sturen met spullen die je nodig hebt.
Ik bedoel er toch geen kwaad mee? Als meerdere mensen reageren op een comment geef ik antwoord 
Ik heb dankzij jou wel geleerd wat een gelddans is 
komt in veel culturen voor!
Aha ik snap het. Konden we maar een geldsymbool op de geboortekaart zetten zoals bij trouwkaarten 
Het “probleem” met dit speelgoed is, is dat het actief is en er vooraf vast ligt wat je er mee moet/kan doen. Een kind hoeft hierbij niet zijn eigen creativiteit te gebruiken.
Voor de ontwikkeling van creativiteit zou je ook kunnen kiezen voor het zogenaamde passieve speelgoed, waar dus niet van vast ligt wat er je mee kan/moet.
Ik kan echt uren over dit onderwerp praten, maar zal dit topic er niet mee vervuilen, haha. Als je meer wilt weten, kan het misschien via pb ofzo?
In een spoiler om niet het topic te ‘vervuilen’ haha
Mijn eerste reden was vooral omdat ik krankzinnig word van alles wat geluid maakt😂 Maar ik ben vooral fan van ‘open end’ speelgoed: speelgoed zonder doel wat dus kan zijn wat je wil dat het is. Bijv de regenboog van grimms. Of simpele houten blokken zonder figuurtjes erop gedrukt. Op die manier wordt de fantasie geprikkeld en heb je multi functioneel speelgoed.
Daarnaast hebben we op de Duplo en het buitenspeelgoed na bijna alles van hout. Dus bijv houten speelgoed telefoontje, houten speelkeuken, houten auto’s en houten diertjes voor de houten boerderij. Hout voelt anders aan dan plastic, prikkelt de zintuigen en neemt ook bijv lichaamswarmte over waardoor het voor een kind fijner speelt. Een groot stuk hout weegt meer dan een klein stuk, wat bij plastic vaak allemaal ongeveer hetzelfde gewicht is. En ik vind het mooier haha. Veel speelgoed heeft hier een vast plaatsje in de woonkamer omdat het naast speelgoed ook mooie decoratie is.
Ze kleuren hier bijv ook niet met viltstiften maar met potloden. Een viltstift geen maar op 1 manier kleur af en je hoeft er niet voor te werken om resultaat te krijgen. Potlood of waskrijt kan je licht of fel mee kleuren door hoe hard je op het papier drukt ermee. Je kan er kleuren mee mengen én je maakt geen vlekken 
We hebben thuis 2 dingen op batterijen: de Duplo trein en het spel kikker speelt verstoppertje. Met kikker kunnen ze zich goed vermaken, maar met de Duplo trein is het, zodra de baan gebouwd is, 1x tegen de trein duwen en kijken. Er wordt geen verhaal verzonnen, geen geluidjes gemaakt, niet getankt of van baan gewisseld, de trein doet het allemaal zelf. Als ze met de houten trein spelen komen er wilde verhalen over lekke banden, lege tanken en passagiers die moeten uitstappen. Ze gaan dan helemaal op in het spel. Ze moeten er veel meer moeite voor doen en leren daardoor ook meer.
Zo stout dat ze haar vibrator op insta zet…die ze 7 maanden lang in de opbergdoos tussen de riemen in een opslag had staan wohoo.
Ja en daarna komt hij nog een keertje terug in de volgende storie! Voor wie hem had gemist.
Ik denk dat de Verhuismuts erg graag wil laten zien dat ze heus nog wel hip en sexy is. Ze kunnen natuurlijk niet naar een festival om zich uit te leven die twee.
Ik reageer hier alleen maar op zodat het stopt over de kraamcadeaus.
Tien van Wil die de challenge “Maik mag 24 uur geen scherm kijken” aangaat en voor 07:00 al gefaald heeft. Toch doorzet en vervolgens Maik in de box bij Zoë aantreft (WTF) en zegt iets in de trant van ja dat krijg je ervan zonder scherm. Huhhhh!? Dat krijg je er toch van als hij niet gecorrigeerd wordt.
Wat is hier wtf aan? Elke grote broer of zus wilt bij zijn broertje/zusje zijn. Ik speelde vroeger ook op de kleed bij mijn broertje en mijn broertje werd al als baby naast me gelegd in bed zodat ik tegen hem kon praten (als ik sliep ging hij naar zijn eigen wieg).
Ik vind het eerder wtf dat een kind zo graag een scherm wilt. Vroeger kon ik me uren vermaken met speelgoed, maar kennelijk is dat niet meer van deze tijd?
Ik heb het fragment een paar keer teruggekeken, maar het kan niet anders dan dat haar sexding al zichtbaar was voor ze in de riemen graaide. Ze houdt hem buitenbeeld maar het ligt niet ergens onder ofzo.
Een baby van drie maanden die in de box ligt waar een peuter bij klimt zonder toestemming. Een kind van twee snapt niet dat hij niet op z’n zus moet gaan zitten oid.
Ook toen je twee was, zoals Maik?
Of bedoel je het meer in het algemeen?
Ik snap dit ook niet… natuurlijk is het niet vreemd dat Maik dit doet / probeert en graag bij zijn zusje wil zijn, maar de redenering: ‘Als hij geen scherm mag, dan doet hij dingen die niet mogen’ (daar komt het op neer) vind ik zo vreemd. Los van het feit dat ik het ook vreemd vind dat je 2-jarig kind niet 24 uur zonder schermen ‘kan’ of dat dit een uitdaging is in ieder geval.
Verbaas me wel vaker over de opvoedvrijheid van vloggers; Josh V ook weer vandaag in de vlog over Alexis die stiekem ijsjes pakt uit de diepvries ‘hahah, dat mag niet maarja he. Dat doet ze toch haha’. Nou dan corrigeer je toch als je vindt dat dat niet mag?
Ik kan niet 8 uur per dag of zelfs 3 uur per dag werken omdat m’n dochter van 4,5 zich niet 3 uur alleen kan vermaken. Drie uur is lang hoor, zeker voor een kind.
Weet nog dat ik vroeger voor m’n gevoel uren met mijn Barbies speelde, hele verhalen erbij, ze allemaal opstellen en aankleden, nouja zoals een kind dat kan doen. M’n moeder: voor jou voelde het waarschijnlijk als uren maar vaak was dat niet langer dan 45 minuten 
Omg jaaaa, het was ook schots en scheef 
Ik heb ook zo een 
moment meegemaakt op het werk.
Ik werk in een buitenschoolse opvang en vorig jaar in augustus komen wij, de vaste begeleidsters, toe om de speelpleinwerking (zij werken overdag en wij doen de ochtend- en avondopvang) af te lossen.
Er komen 3 kinderen (2 jongens en 1 meisje) naar ons toe met hun haar vol bunchems (foto hieronder), bij de jongens ging dat nog redelijk makkelijk uit het haar maar bij het meisje met prachtige lange haren ging het totaal niet.
Wij hebben olijfolie en conditioner ingesmeerd. Er waren 24 stuks uit toen de mama toekwam, mama was vooral kwaad op haar dochter.
Toen we vroegen waarom deed je dat? Zei ze “de jongens zeiden dat ik dat niet durf en ik durf dat wel”.
De volgende dag had de mama alle bunchems er uit kunnen halen (nog een stuk of 15) en zaten er wat kappen in haar haar.
Omg nooo vreselijk 
wat zal dat ook pijnlijk geweest zijn om er uit te halen 