Eerlijk: ik denk dat dat ook komt omdat er weinig single dads zijn. Misschien niet helemaal niet het topic hiervoor maar dit is zowel de schuld van genderrollen als het rechtssysteem. Van de vrouw wordt natuurlijk vaak verwacht dat ze de zorg op zich neemt. Er zijn dan ook veel landen waar nog steeds automatisch de moeder de voogdij krijgt. In meer progressieve landen zijn er ook nog veel rechters zijn die een voorkeur lijken te hebben voor de moeder ook al staat in de wet dat je de vader mag aanwijzen.
Ik zeg niet snel dat mannen ook gebukt gaan onder een anti-feministisch regime maar qua voogdij over hun kinderen denk ik wel dat dat soms echt zo is.
Wat ik nu ga zeggen is heel erg N=1, maar ik zeg het wel even;
Een van mijn vriendinnen is single mom, en toen zij en ex partner uit elkaar gingen zei hij âjij mag het kind hebbenâ Dat zei hij natuurlijk niet zĂł lomp als dat ik het nu neerschrijf maar hij gaf geheel vrijwillig een co-ouderschap op. (Natuurlijk wil hij het kindje wel graag zien, en is hij helemaal gek met hem, maar 50% hoefde niet) Ik denk dat dat wel voor meer mannen zo geldt. En dan staat daar een vrouw tegenover, die het kind gedragen heeft, borstvoeding heeft gegeven, meer verlof heeft gehad. Zij voelt zich zo verbonden dat ze haar kind zeker tenminste 50% van de tijd wil.
Dat zijn genderrollen, maar ik geloof zelf echt wel dat sommige rollen van nature zo zijn omdat mannen en vrouwen nu eenmaal anders geprogrammeerd zijn en dat dat niet een opgelegde maatschappelijke rol is.
Maar om terug te komen op @Mari. De verschillen qua hashtags op instagram zegt maar weinig denk ik. Dat zegt enkel dat mannen het minder nodig vinden zoiets online te slingeren. Of dat er minder mannen (actief) op instagram zitten. Of iig minder singledads ;
Jamie Li met haar single mom life
Is dit echt waar?! Zijn er echt vrouwen die dit doen.
Wat sneu. En wat een belediging naar de echte single moms.
Jamie Lie vind ik ook een van de meest hinderlijke youtubers die er zijnâŠ
Jij hebt ook zeker goede punten hoor, behalve mbt het erkennen van een kind. Dat vind ik heel begrijpelijk. Het kind komt immers uit de moeder. Er een geen twijfel over mogelijk dat de vrouw net moeder is geworden. Bij de man is het maar gissen of hij echt vader is geworden. Kritisch beredenerend zou je kunnen stellen dat het juist achterhaald is dat dat bij getrouwde stellen anders ligt.
Dat laat onverlet dat ik het enorm hufterig vind dat er mannen zijn die wĂ©l in het leven van het kind blijven maar nĂet het kind erkennen. Dat kom ik in mijn vakgebied veel tegen - helaas.
Ik signaleer iets interessants bij mezelf⊠bij het voorbeeld wat jij geeft denk ik âdie vrouw zal wel een postnatale depressie hebben gehadâ (of anderenpsychische problemen) Terwijl ik wanneer het om een man ging had gedacht; Hufterrrr
In het kader van dit onderwerp is dit wel een interessante docu: https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2020/maart/verstoten-vaders.html
Het gaat over vaders die hun kind willen zien en juist ook 50/50 regeling maar dat niet kunnen / mogen omdat de moeder dit saboteert.
Ik had exact hetzelfde! Ik dacht meteen die vrouw zal wel een trauma hebbben, of niet helemaal sporen oid
Het verlof van een vrouw krijgt ze omdat ze als âarbeidsongeschiktâ wordt gezien. (True story; ik heb in het verleden brieven verstuurd met de tekst âu bent arbeidsongeschikt ivm; zwangerschapâ) volgens mij zijn vrouwen na de geboorte volgens het uwv ook nog arbeidsongeschikt. Een man is dat na de geboorte iig niet, dus bij een man gaat het Ă©cht om ouderschapsverlof, tegen die 70% betaling van het dagloon.
Moeders die nĂĄ het verlof of later in de carriĂšre ouderschapsverlof opnemen krijgen ook 70% (bij overheidsorganisaties iig, ik weet niet waar hoe het elders is)
Ik vind niet dat je die 70% als een drempel zou moeten zien. Het is gewoon een andere regeling die meer mogelijk maakt.
Bij overheidsinstanties misschien maar niet in mijn beroepâŠ
Bij mijn werk is ouderschapsverlof helaas onbetaald.
Ik werk zelf in de advocatuur en ik zie / lees / hoor het veel dat mensen zeggen âmijn kind/mijn kinderenâ. Zoooooân dooddoener, het zijn JULLIE kinderen. Zoiets maakt echt geen goede indruk bij een rechter dat is ook het eerste wat wij gelijk duidelijk aangeven bij een cliĂ«nt/cliĂ«nte.
âik moest oppassen op mijn kindâ ook nog zoân dooddoener.
Nogal.
Of een papadag. Echt als je papadag en oppassen op je kinderen zegt, pleurt een end op ofzo
Jaren geleden werkte ik op kantoor met redelijk veel best traditionele mannen en die waren er dus allemaal zo trots op dat ze een papadag tegenwoordig hadden. Ik ben echt benieuwd of die mannen nog steeds die naam gebruiken. Of dat ze nu gewoon zeggen âvandaag zorg ik voor de kinderenâ, âvandaag is mijn vrije dag om thuis te zijn met de kinderenâ o.i.d.
Ik heb dit met papa en mama dag :â)
Ik bedoeld daar niet mee dat ik de andere dagen geen mama ben (of papa in het geval van mijn man). Maar op mijn mama dag, ben ik âalleenâ mama. Niet ook nog individueel begeleider, student, administratief medewerker ⊠etcetera. Dan neem ik mân telefoon ook gewoon niet op en beantwoord de mail als hij slaapt. Of helemaal niet
âIk heb de hele dag mijn kind verzorgdâ vind ik ook raar klinken, net alsof je de hele dag alleen maar luiers verschoont en je kindje in bad doet
In het onderwijs is het betaald ouderschapsverlof nog maar 55% Voorheen was dit 70%
Wat is de reden dat je vriend het niet wil?