Eerlijk: ik denk dat dat ook komt omdat er weinig single dads zijn. Misschien niet helemaal niet het topic hiervoor maar dit is zowel de schuld van genderrollen als het rechtssysteem. Van de vrouw wordt natuurlijk vaak verwacht dat ze de zorg op zich neemt. Er zijn dan ook veel landen waar nog steeds automatisch de moeder de voogdij krijgt. In meer progressieve landen zijn er ook nog veel rechters zijn die een voorkeur lijken te hebben voor de moeder ook al staat in de wet dat je de vader mag aanwijzen.
Ik zeg niet snel dat mannen ook gebukt gaan onder een anti-feministisch regime maar qua voogdij over hun kinderen denk ik wel dat dat soms echt zo is.
8 likes
Wat ik nu ga zeggen is heel erg N=1, maar ik zeg het wel even;
Een van mijn vriendinnen is single mom, en toen zij en ex partner uit elkaar gingen zei hij âjij mag het kind hebbenâ Dat zei hij natuurlijk niet zĂł lomp als dat ik het nu neerschrijf maar hij gaf geheel vrijwillig een co-ouderschap op. (Natuurlijk wil hij het kindje wel graag zien, en is hij helemaal gek met hem, maar 50% hoefde niet) Ik denk dat dat wel voor meer mannen zo geldt. En dan staat daar een vrouw tegenover, die het kind gedragen heeft, borstvoeding heeft gegeven, meer verlof heeft gehad. Zij voelt zich zo verbonden dat ze haar kind zeker tenminste 50% van de tijd wil.
Dat zijn genderrollen, maar ik geloof zelf echt wel dat sommige rollen van nature zo zijn omdat mannen en vrouwen nu eenmaal anders geprogrammeerd zijn en dat dat niet een opgelegde maatschappelijke rol is.
Maar om terug te komen op @Mari. De verschillen qua hashtags op instagram zegt maar weinig denk ik. Dat zegt enkel dat mannen het minder nodig vinden zoiets online te slingeren. Of dat er minder mannen (actief) op instagram zitten. Of iig minder singledads ;
8 likes
Jamie Li met haar single mom life 
Is dit echt waar?! Zijn er echt vrouwen die dit doen.
Wat sneu. En wat een belediging naar de echte single moms.
2 likes
Jamie Lie vind ik ook een van de meest hinderlijke youtubers die er zijnâŠ
10 likes
Ik denk echt dat de maatschappij hier een enorm grote rol in speelt. Ja de vrouw heeft een voorsprong, maar de verbondenheid van de man wordt enorm maatschappelijk beĂŻnvloedt. Denk aan mannen die niet gemakkelijk vrij krijgen om bij alle belangrijke afspraken voorafgaand aan geboorte te zijn, de extreem korte periode waarin de man tot dit jaar betaald verlof kreeg. De vrouw krijgt maanden, de man kreeg tot verkort enkele dagen. Bijna alle regelgeving die ouderschap beĂŻnvloedt is in Nederland nadeliger voor de man dan voor de vrouw. Denk bijvoorbeeld ook aan gezag en erkenning, de vrouw krijgt het, de man moet het aanvragen (mits ongetrouwd) en dit is vrijblijvend. Daardoor ontstaan er situaties waarin een kind juridisch gezien maar Ă©Ă©n ouder heeft: de moeder. Het enige voordeel dat de man krijgt is dat het gebruikelijk is dat het kind zijn achternaam draagt. De vrouw is echt niet zo bijzonder geprogrammeerd, dat het de maatschappelijke verschillen verklaart. De man is mbt ouderschap ook gewoon echt in het nadeel. En dan hebben we het nog niet eens over het verwachtingspatroon (wel een verschoonkussen in de vrouwenwc, niet bij de man. De zorg die toch vaak de vrouw aankijkt als het over het kind gaat alsof de man sowieso geen rol speelt etc).
Daarnaast: maar hier kan ik minder stellig in zijn, n=1. Ik heb het gevoel dat beslissingen omtrent ouderschap vaker in het voordeel van de moeder uitvallen, zelfs al is hier geen aanwijsbare reden voor. De situatie die jij beschrijft komt voor hoor, maar ik ken hem van dichtbij ook andersom: een vrouw die haar drie maanden oude dochter bij vader achterliet en niet meer omkeek.
22 likes
Jij hebt ook zeker goede punten hoor, behalve mbt het erkennen van een kind. Dat vind ik heel begrijpelijk. Het kind komt immers uit de moeder. Er een geen twijfel over mogelijk dat de vrouw net moeder is geworden. Bij de man is het maar gissen of hij echt vader is geworden. Kritisch beredenerend zou je kunnen stellen dat het juist achterhaald is dat dat bij getrouwde stellen anders ligt.
Dat laat onverlet dat ik het enorm hufterig vind dat er mannen zijn die wĂ©l in het leven van het kind blijven maar nĂet het kind erkennen. Dat kom ik in mijn vakgebied veel tegen - helaas.
2 likes
Ik signaleer iets interessants bij mezelf⊠bij het voorbeeld wat jij geeft denk ik âdie vrouw zal wel een postnatale depressie hebben gehadâ (of anderenpsychische problemen) Terwijl ik wanneer het om een man ging had gedacht; Hufterrrr
10 likes
Lang verhaa
Ik stel nergens dat het juridisch niet logisch is he (het is de makkelijkste manier om een kind ten minste Ă©Ă©n ouder te geven, en dat is in het belang van het kind), maar het is wel achterstand voor vaders en zorgt juist wanneer er heibel ontstaat voor situaties waarin ik snap dat je als vader op geeft. Daarnaast: je hoeft biologisch niet verwant te zijn om in Nederland juridisch ouder te zijn van een kind (Vind ik mega raar btw). Dus het biologie argument gaat ook niet volledig op: er zit nul check op of vader wel vader is. Ik denk dat je kinderen goed zou doen als je vaders zou pushen om hun kinderen te erkennen en dat gedeeld gezag veel meer gestimuleerd moet worden.
Wat je in je tweede bericht stelt: is dus ook weer in het nadeel van de man. Ik geloof dus niet echt dat er ouders zijn die âmakkelijkâ de rug toekeren. Die ouders zijn iniedergeval fors in de minderheid. Bij vaders die weglopen denk ik dat angst, het niet willen opnemen tegen moeder, bang zijn hoe zwaar de zorg valt, die oerverbinding met je kind niet voelen en ga zo maar door een rol speelt. Mijn eigen vader (8 jaar uit beeld geweest), heeft bijvoorbeeld spijt dat hij wegging en voor zichzelf koos. Denk dat er altijd redenen zijn. Bij deze moeder zijn die er ook hoor, ik mag haar niet, zal er nooit honderd procent begrip voor hebben omdat ik een band heb met het kind. Maar er speelt genoeg.
@Monstertruck thanks! Klinkt mega interessant. Had ook geen negatieve bias richting moeders verwacht. Houd me aanbevolen voor dergelijke tips over de nl situatie.
1 like
Vijf weken inderdaad, maar volgens mij wel onbetaald (de partner krijgt een uitkering van 70% van het dagloon). Vind dit soort drempels dus zelf echt onacceptabel. Helemaal met je eens, denk echt dat je een veel dwingendere vorm beschikbaar moet stellen, zodat ouders echt de ruimte krijgen om samen te wennen aan nieuw ouderschap en het nieuwe kindje. Zonder dat daar allerlei perverse prikkels zoals loonverlies, aanvragen bij het uwv en de cultuur binnen je werk in zitten.
6 likes
In het kader van dit onderwerp is dit wel een interessante docu: https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2020/maart/verstoten-vaders.html
Het gaat over vaders die hun kind willen zien en juist ook 50/50 regeling maar dat niet kunnen / mogen omdat de moeder dit saboteert.
6 likes
Ik had exact hetzelfde! Ik dacht meteen die vrouw zal wel een trauma hebbben, of niet helemaal sporen oid
1 like
Het verlof van een vrouw krijgt ze omdat ze als âarbeidsongeschiktâ wordt gezien. (True story; ik heb in het verleden brieven verstuurd met de tekst âu bent arbeidsongeschikt ivm; zwangerschapâ) volgens mij zijn vrouwen na de geboorte volgens het uwv ook nog arbeidsongeschikt. Een man is dat na de geboorte iig niet, dus bij een man gaat het Ă©cht om ouderschapsverlof, tegen die 70% betaling van het dagloon.
Moeders die nĂĄ het verlof of later in de carriĂšre ouderschapsverlof opnemen krijgen ook 70% (bij overheidsorganisaties iig, ik weet niet waar hoe het elders is)
Ik vind niet dat je die 70% als een drempel zou moeten zien. Het is gewoon een andere regeling die meer mogelijk maakt.
Bij overheidsinstanties misschien maar niet in mijn beroepâŠ
Bij mijn werk is ouderschapsverlof helaas onbetaald.
1 like
Je hebt deels gelijk. De vrouw krijgt verlof omdat ze technisch gezien niet fit is, maar veelof heeft meerdere doelen dan alleen gezondheid. Ter illustratie: ook na bijvoorbeeld adoptie krijg je verlof. Verlof dient ook om te wennen en binden aan/met het kind. Dat hebben ouders nodig. Ons ouderschapssysteem houdt echt minimaal rekening met het feit dat een kind ook voor vaders/partners gigantische verandering is in het leven.
Ouderschapsverlof (of iig het type waar je wettelijk recht op hebt) is daarnaast onbetaald. Het is een regeling om tijdelijk minder te kunnen werken, met behoud van het aantal uur. Daardoor net als 70% gewoon een drempel. Als je wilt dat ouders er kunnen zijn, moet je daar ruimte toe bieden. 70% of ouderschapsverlof in de huidige regelgeving zorgt ervoor dat mensen een financiële afweging moeten maken, bij iets dat in mijn hoofd geen afweging hoort te zijn. Daarnaast zorgt het voor een scheiding tussen mensen met en zonder middelen. We lopen wat dat betreft al jaren achter als Nederland.
Edit: Teruggaand naar de het begin van de discussie: als de moeder aanzienlijk meer tijd heeft om te binden en doordat ze vaker met het kind is altijd meer zorg verleent, kan je niet stellen dat de vrouw meer geprogrammeerd is om voor het kind te zorgen. Dat de vrouw meer zorgt en zich verantwoordelijker lijkt te voelen is ook een direct gevolg van dat zorg in de eerste maanden van het ouderschap automatisch meer op de vrouw terecht komt, omdat we het partners bemoeilijken om er te zijn. Je moet als koppel keihard werken om dat recht te trekken.
6 likes
Ik werk zelf in de advocatuur en ik zie / lees / hoor het veel dat mensen zeggen âmijn kind/mijn kinderenâ. Zoooooân dooddoener, het zijn JULLIE kinderen. Zoiets maakt echt geen goede indruk bij een rechter 
dat is ook het eerste wat wij gelijk duidelijk aangeven bij een cliënt/cliënte.
6 likes
âik moest oppassen op mijn kindâ ook nog zoân dooddoener.
8 likes
Nogal.
Of een papadag. Echt als je papadag en oppassen op je kinderen zegt, pleurt een end op ofzo
10 likes
Jaren geleden werkte ik op kantoor met redelijk veel best traditionele mannen en die waren er dus allemaal zo trots op dat ze een papadag tegenwoordig hadden. Ik ben echt benieuwd of die mannen nog steeds die naam gebruiken. Of dat ze nu gewoon zeggen âvandaag zorg ik voor de kinderenâ, âvandaag is mijn vrije dag om thuis te zijn met de kinderenâ o.i.d.