Hahahaha wauw. Als het zo belangrijk voor je is doe je het toch niet met publiek erbij?
5 likes
Aw sorry, snap dat het confronterend kan zijn. 
@Mimosa ja dat snap ik ook niet zo goed! Moet zeggen dat zij ook wel redelijk jong was (20 geloof ik) destijds en alle generaties daarvoor was de eerste een meisje. Daar hoopte ze gewoon heel erg op. Maar dat boos weglopen was wel echt heel kinderachtig haha
1 like
Ik had een vriendinnetje en zij en haar partner waren zo overtuigd dat het een jongen zou zijn dat ze zelfs al jongenskleren hadden. 2 dagen voor de reveal dachten ze ja wacht is ff, straks word het een meisje. Dus hebben ze samen alsnog de enveloppe opengemaakt omdat ze bang waren āteleurgesteldā te reageren als het een meisje bleek. Niet uit teleurstelling maar juist omdat ze zo overtuigd waren dat het krijgen van een meisje niet eens tot opties behoorde eigenlijk. Ze kregen een dochter, waren in shock maar onwijs blij!
1 like
Ja inmiddels wel! Ze draaide vrij snel bij gelukkig
3 likes
Een gender reveal is niets meer dan een enorme schreeuw om aandacht door paartjes die denken dat de hele wereld stil staat, puur omdat ze zich toevallig kunnen voortplanten.
27 likes
Ik had maandag een echo met 16+4 en de arts wilde wel even voor me kijken (en had het dan opgeschreven op een briefje, want ik was alleen en wilde het niet alleen horen zonder mijn man). Maar hij/zij lag met de billen in mān rug, dus niks te zien. Ik merk dat ik het deze keer (2e kindje) sowieso een stuk minder boeiend vind. Ben allang blij als deze in november krijsend en levend in mān armen ligt.
Ben er wel echt heilig van overtuigd dat dit een meisje is. Ik ben echt met stomheid geslagen als het een jongen blijkt haha. Volgende week vrijdag een pretecho voor het geslacht, we gaan het mee maken 
3 likes
Voelt bijna als een biecht. Maar ik heb bij beide zwangerschappen een gender reveal gedaan en vond het nog leuk ook. Gewoon klein met de leukste mensen om je heen niet a la martine.
8 likes
Ik zou me hier echt niet thuis voelen. Ik heb het niet zo op dat hele hipster gedoe.
2 likes
Ikzelf zou nooit zo reageren maar laten we mensen niet judgen op hoe ze reageren. Gender dissapointment is blijkbaar echt een ding wat bestaat en waar diegene niks aan kan doen. Gevoel heb je niet in de hand. Het trekt later altijd bij. Het is voor die mensen ook vervelend dat ze het zo voelen want hun willen dat waarschijnlijk ook niet zo voelen.
43 likes
Je mag toch best teleurgesteld zijn als je iets voor ogen had en dat het niet blijkt te zijnš¤·š¼āāļø Lijkt mij niet dat als het kind 4 is ze nog steeds huilt omdat ze liever een meisje had gewild (hoop ikš¤£)
23 likes
Ik heb er niet om hoeven huilen, maar ik merkte wel dat ik heel erg afscheid moest nemen van een beeld dat ik in mijn hoofd had. Ik zag mezelf altijd met een dochtertje en toen we ontdekten dat het een jongetje was, en we toen al wisten dat we maar 1 kindje wilden, was het echt even omschakelen. Voor die echo had ik soort van 2 paden voor me liggen en nu kwam daar toch wat verandering in. En to be fair, zwangere vrouwen huilen soms ook als de havermelk op is bij een koffiezaakje, dan kan dit er ook nog wel bij.
70 likes
Ik had ook een ontzettende voorkeur voor een bepaald geslacht. Betekend niet dat ik met het andere geslacht niet blij was geweest. Alhoewel ik vast wel even had moeten wennen en misschien zelfs wel een traan had gelaten. Doet niets af aan de liefde voor een kindje.
6 likes
5 likes
Precies dit. Snap niet dat elk taboe doorbroken āmoetā worden maar gender disappointment blijft iets wat AB-SO-LUUT niet kan. Vind dat een beetje met twee maten meten. (Zeg hiermee niet dat ik een gender voorkeur heb blablablabla insert disclaimer maar wel dat ik niet begrijp dat hier niet over gesproken āmagā worden zonder met de grond gelijk gemaakt te worden)
gender disappointment is wel hokjesdenken ten top
4 likes
Niet perse waar.
Ik hoop op een jongen, gewoon omdat ik heel graag zou meemaken hoe een jongensversie van ons nageslacht eruit zou zien/zou zijn. Heeft weinig te maken met voetballen en ravotten en wild zijn (wat onze meiden zat doen overigens).
Verder zou ik net zo blij zijn met een derde meisje straks, dus in die zin is het geen āgender disappointmentā wat mij betreft. Ik zou niet teleurgesteld zijn met een meisje, ik zou teleurgesteld zijn dat ik (waarschijnlijk) geen zoon zou meemaken in mijn leven.
Een voorkeur heeft echt niet altijd alleen te maken met gender stereotypes.
18 likes
Hoezo?
1 like
In deze zin ben ik het ook wel met je eens. In een medisch traject zitten om een meisje te krijgen. Kan me er niks bij voorstellen maar dat is idd onbegrijpelijk.
Maar als je 4 jongens hebt en de vijfde blijkt ook een jongetje te zijn kan ik het heel goed begrijpen als je eerst teleurgesteld bent.
3 likes
Teleurstelling om het geslacht van je kind zegt mijn inziens heel veel over de verwachtingen die je van een geslacht hebt. Blijkbaar is geslacht dan zo bepalend, dat je daar niet om heen kan denken. Uiteindelijk krijg je gewoon een baby, een klein mensje dat hopelijk zichzelf kan zijn. En het geslacht waarmee het geboren wordt had voor hetzelfde geld ook het andere geslacht kunnen zijn.
17 likes
Dit is denk ik niet het geval in jouw verhaal, maar dit gebeurt wel om medische redenen.
Ik ken iemand die via selectie vooraf een meisje heeft gekregen, omdat zij drager is van een erfelijke, dodelijke ziekte die alleen jongetjes ziek maakt. Dit stel had ook al een zoontje gehad dat overleden was.
2 likes