Jeeemig wat een gezeik mensen. Iedereen heeft toch bepaalde dromen of toekomstbeelden voor hun kind? Daar ontkom je niet aan volgens mij, anders wil je geen kind.
Wil niets zeggen over de liefde voor je kind als die dromen niet uitkomen.
Jeeemig wat een gezeik mensen. Iedereen heeft toch bepaalde dromen of toekomstbeelden voor hun kind? Daar ontkom je niet aan volgens mij, anders wil je geen kind.
Wil niets zeggen over de liefde voor je kind als die dromen niet uitkomen.
Mijn ouders konden toentertijd wel voorkeur aangeven, indien gewenst.
Ja, maar ik bedoel meer te reageren op âwaarom dan niet adopterenâ. Omdat dat niet zomaar iets simpels is.
Dat bedoelde ik ook niet, maar denk dat het onrealistisch is om te zeggen dat je geen toekomstbeeld/droom voor je kind hebt.
Echt he. Denk dat veel mensen fantaseren over hun toekomstige gezin. En daar krijg je dan een beeld bij. Ik had altijd het beeld van 2 meisjes, slaat natuurlijk nergens op. Toen het niet lukte zwanger te raken droomde ik daar over. Toen mijn tweede een jongen bleek te zijn vond ik dat helemaal fantastisch. Dus was het echt voorkeur, denk het niet. Heb ook nog kinderwens dus mijn beeld klopte helemaal niet. Maar denk wel dat het zo voor veel mensen werkt. Dat het niet eens per se een voorkeur is maar meer een beeld die je bedacht heb bij je droom.
In mn zwangerschapsdagboek kan ik invullen wat onze evt voorkeur/hoop is qua geslacht. Zoiets vul ik dus niet in. Echt niet dat een eventuele dochter later leest dat we een jongen leuk hadden gevonden. Want de nuance daarin (die ik in eerdere reacties heb geprobeerd uit te leggen) snapt een kind die dat later terugleest niet.
Wat dat betreft is het wel goed om voorzichtig te zijn met wat je communiceert, zeker naar je kinderen toe.
Ik vind het knap dat je zo kan denken, want ik stoor me wel echt aan mensen die teleurgesteld reageren op het geslacht van hun ongeboren kind. Bij ons ging het ook niet vanzelf en ik vind het echt de grootst mogelijke âwestelijke verwendheidâ om zelfs hierin een keuze te willen hebben. Wees blij dat je een kindje mag krijgen.
Om het perspectief iets breder te maken⊠Ik denk dat gender disappointment niet alleen gaat om roze jurkjes, vlechtjes en voetballen.
Volgens mij zit er achter de wens om een meisje bij vrouwen bv vaak de verwachting dat er een sterke moeder-dochterband ontstaat en dat dochters ook op latere leeftijd toch meer onderdeel van het gezin blijven terwijl zoons daar minder aan hechten en dan meer naar de schoonfamilie zouden trekken. Zelfde idee met kleinkinderen, van je dochter zou dan toch meer dichtbij staan.
Ik wil niet zeggen dat dit feitelijk klĂłpt (hoewel er vast onderzoek naar is gedaan, ga ik eens opzoeken). Maar n=2 gaat dit voor mijn gezin en dat van mijn vriend wel redelijk op.
NB: buiten dit zit het volgens mij ook nog deels in het âherkennenâ van het geslacht en is dit iets (semi-)onbewusts. Zo van: ik weet hoe een meisje werkt dus dat is dan vertrouwd en andersom, ofzo. Als de baby er eenmaal is draait dat volgens mij bijna altijd bij. Maar sluit me wel aan bij opmerking can @anon13937616 over gemengde gezinnen. Kan me voorstellen dat de wens voor diversiteit bij een groter gezin wel toeneemt.
Als ik naar mezelf kijk, komt die wens van een dochter wel echt uit de band die mam en ik hebben. Lijkt me geweldig om dat ook te ervaren. Maar goed, wie zegt dat je wel zoân goede band krijgt met je dochter/zoon đ„Č
Vroeger was die wens heel sterk, daar schaamde ik me ook voor. Nu is de wens gewoon ĂŒberhaupt zwanger mogen worden.
Ik was er altijd van overtuigd dat we als ouders en als maatschappij meisjes de ârozeâ kant op duwen en jongens de âblauweâ, en hun gedrag daar uiteindelijk het resultaat van is. Voor mijn zoon wilde ik dit zo veel mogelijk in het midden laten. Dus ik heb altijd neutrale kleding en speelgoed gekocht. Hij is niet naar het kdv geweest dus heeft weinig invloed van buitenaf gehad.
Maargoed, inmiddels zijn we twee jaar later en wil hij alleen maar voetballen en met autoâs spelen.
Van mijn originele overtuiging ben ik dus wel een beetje teruggekomen
Ohja hier ook zo !! Mijn zoon wilt alleen dinosauriĂ«rs, autoâs en robotsâŠ
We hebben poppen, knutsel materiaal etc ook, maar wilt hij echt niet.
Mijn dochter speelt dan evengoed met haar pop, maar ook met de trein enzo.
Hier ook. Vrij neutraal opgevoed, maar het gaat de hele dag over tractors, graafmachines, Max Verstappen en Ajax.
Hij heeft een pop van mij gekregen. 1 x mee gegooid (in een hoek) en nooit meer aangeraakt.
Op 1 of andere manier zit het gewoon in hem.
Maar wat is er dan precies zo erg aan dat jongens met autoâs spelen, en meisjes met poppen, als ze dat zelf willen en er zelf voor kiezen ?
In ons gezin is alles ook verdeeld van taken, mijn man kuis en ruimt ook op. Ik rij het gras af, etc⊠dus het is nu gewoon zo bij ons.
Er is niks mis mee, het gaat om de verwachtingen dat iedereen zich aan die rollen vasthoud en dat het âraarâ is als het anders is.
Iedereen die nu reacties achterlaat van âNou mijn meisje is echt een meisje hoorâ, ja prima maar meisjes die meisjes dingen doen en jongens die jongens dingen doen krijgen geen gezeik, daar gaat het niet over.
Mijn vriend zorgt (naast vaste dag, weekenden etc), ook al heel lang elke ochtend voor de kids (als ik slaap inhaal) en kookt meestal etc. Mijn zoont loopt graag met zijn poppenwagen naar de supermarkt en vindt zijn poppenhuis ook heel tof (en hij wil graag roze sandalen).
Hier pas ik n=1 dan weer heel graag toe
Omdat Say it louder for the people in the back
Wie zegt dat dat erg is? Echt, wijs het aan.
Je mist echt 7000 punten in de âdebatâ.
Super tof en leuk dat je man ook een schoonmaakdoekje kan vasthouden maar daar gaat de discussie toch echt totaal niet over?
Volgt iemand M.athilde B.everloo? Vorig jaar is haar kindje overleden en nu heeft haar man kanker. Echt hoe kan het dat sommige mensen alles overkomt. Zo verschrikkelijk voor hun.
Ahja ok op die manier ! Ja daar ben ik het mee eensâŠ
Je kind van 2 leren van catcallen is, well done je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen hĂš?!