Van wat ik me ervan herinner had ze een afwijking en konden de artsen ook niet precies vinden welk syndroom/ziekte het was. De navelstreng is gebroken bij de bevalling maar dat heeft niet voor de afwijking gezorgd en was pure pech. Ik dacht dat ze op een gegeven moment een vrij onschuldige kinderziekte had die elk kind weleens doormaakt, zoals handvoetmondziekte* oid, maar dat dat teveel werd.
Disclaimer: * exacte kinderziekte weet ik niet meer
2 likes
Dit doet ze echt al sinds Aâs geboorte. Bijna 2 jaar lang dus inmiddels 
9 likes
Pas op wat je zegt! Ik noemde haar in een ander topic een jenkerige muts vanwege al deze âik ben aan het huilen vanwege mijn peuterâ-fotos, dat was NOT DONE.
2 likes
Jeetje dat heeft wel indruk gemaakt dan
16 likes
Zelfreflectie is ver te zoeken bij jou of niet
Niemand hierboven noemt haar een jenkerige muts
40 likes
Woordkeuze.
14 likes
Ik had echt precies dit gevoel. Ik reageer nooit op influencers op Instagram, maar heb haar toch een berichtje gestuurd.
Wat een verdriet inderdaad.
4 likes
Ik heb dus ook het idee dat het niet zozeer gek/afwijkend gedrag is van A, maar dat vooral Sarah het moeilijk vindt om mee om te gaan. Als je de rest van de tekst ook leest, is het alsof zij een roze bril op had (nouja heeft) van het moederschap/kinderen: dat je vanaf je test meteen helemaal halleluja bent, dat de babytijd zalig is en dat je met je peuter heerlijk kunt flaneren. Dat merk ik ook overigens ook wel eens in mijn omgeving. Terwijl: een zwangerschap is niet altijd prettig (staat los van hoe gewenst een kind is) en een kind is gewoon keihard werken.
20 likes
Ook mooi dat het gedrag exact gespiegeld is als ik dit zo lees en haar story bekijk. Verbaas me wel aan het gebrek aan privacy voor kinderen: het lijkt ondanks alle aandacht alleen maar minder te worden.
10 likes
Moet je voorstellen dat je driftbuien voor altijd vastgelegd zijn op het internet
6 likes
Ik zou een gefrustreerde moeder ook niet heel relaxt vinden om terug te zien of lezen. Kreeg als kind al een lichtelijk complex omdat de grijze haren van mân vader aan ons werden toegeschreven. Maar goed, misschien is het tegen die tijd allemaal uit beeld verdwenen.
7 likes
Ik volg haar niet, maar als ik de berichten hier zo lees waarom dan in hemelsnaam (zo snel) een tweede 
6 likes
Ja verschrikkelijk. Als je zelf moeder bent snap je misschien dat je naast die frustratie zielsveel van je kinderen houdt (of niet, dat kan natuurlijk ook), maar dat zou ik niet op elk moment in mijn leven begrepen hebben.
2 likes
Natuurlijk is dat vervelend. Maar ik denk dat je je dan teveel vergelijkt met anderen en teveel laat leiden door andere kinderen/ouders of te positieve verwachtingen hebt van hoe het is. Je richt je dan vooral op: mijn kind doet nu dit (vervelende gedrag), terwijl die andere kinderen dat niet doen (waarom doet mijn kind niet zo). Maar misschien heeft dat keurige kind wel hele andere âmankementenâ die je niet ziet. Met andere woorden: hoe meer je vergelijkt en focust op wat je niet hebt, hoe meer je er last van hebt. Als je zoveel last van het gedrag hebt dat je meerdere keren per week (in ieder geval op insta) huilend/gefrustreerd een bericht post daarover, dan kan het je denk ik helpen als je niet zo gaat vergelijken (helemaal als dat je dus zo onzeker maakt).
6 likes
Als ouder merk ikzelf dat je heel vaak gemeten wordt aan een lat die de maatschappij je oplegt. Ook al doe je (ik) zo je best om niet te vergelijken. Ons kind is zeker niet ânormaalâ (maar ook weer niet ziek, hooggevoelig en een huil kindje) en we hebben daar zelfs een orthopedagoog bij die ons helpt. Maar een groot deel is ook echt de aan geprate onzekerheid van de omgeving en maatschappij. Mensen die je met een scheef oog aankijken als je je kind niet stil krijgt met zwemmen. Of het vreemd vinden dat je kind op de kinderboerderij niet net als de andere kinderen vrij gaat spelen maar alleen opgetild wil worden. Etc etc.
Ook wij wisten dat het echt wel zwaar werk zou worden. Maar spiegelen ook nu vaak naar vrienden en familie hoe zwaar het is. Eerder deden we dat niet maar nu we dat wel doen krijgen we eindelijk een beetje begrip. Waarom we bijv niet het hele weekend op stap gaan langs familie omdat we slechts 3 uur geslapen hebben en de hele nacht een krijsende peuter in ons armen hadden. Niet dat ik het okay vind dat ze het op Instagram allemaal deelt. Maar het is niet zo makkelijk om dan maar gewoon te zeggen dat je je niet moet vergelijken met anderen.
Edit: Desondanks hebben wij ook wens voor een 2e die gevoelsmatig los staat van hoe het met de 1e nu gaat, bij mij althans. Dat is echt een heel diepgeworteld verlangen.
31 likes
Wauw wat goed verwoord! Ik ervaar precies hetzelfde. Het vergelijken en spiegelen aan andere mensen maar ook het op zoek gaan naar herkenning. Niet via SM zoals Sarah maar ik snap de behoefte. Je bent op zoek naar (h)erkenning en soortgelijke verhalen.
En ook hier een 2e kind, ondanks een heel temperamentvol pittig 1e kind. Dat staat er inderdaad totaal los van.
8 likes
Sarah is toch ook hoogsensitief, dacht ik? Ik denk dat dat ook meespeelt in hoe zij het dreumesgedrag van A. handelt.
5 likes
Ja mijn praktische brein vraagt het zich ook af hoe wij zoiets zouden bolwerken want echt 20/7 met de peuter bezig
@Jetje Dankjewel! En fijn om te horen dat ik daarin niet âalleenâ ben 
4 likes
Oh Siep van Willemijn ligt in het ziekenhuis 
Hopelijk is het snel beter met hem
1 like
Oh dat wist ik niet. Dan zal het wel snel beter zijn 
4 likes