Nou dit ja. En wat een cliffhanger aan het eind met die vraag wat het moeilijkste was wat die jongen moest doen in de rol van moeder.
Verwacht wel meer duidelijkheid en dat het verhaal zich verder ontvouwt de komende 3 afleveringen. Vind het wel echt razend interessant dat ze al die geluidsopnames en home video’s hebben!
Ik vond het wel duidelijk eigenlijk, maar ik denk ook dat het korter had gekund en dat 4 afleveringen wel heel veel zijn voor dit verhaal. Max 2 was ook wel prima.
Van die tapes van die vader over het ‘geheimpje’ werd ik heel ongemakkelijk, heftig hoe hij zijn kinderen zo bespeelt.
Heet die ene jongen nou jan maar heeft hij zelf gekozen voor de naam israel?
Of heet hij israel en heeft hij zich toen bij zn ontsnapping voorgesteld als Jan?
Ik denk dat zijn ouders hem Israel hebben genoemd, zo noemt zijn vader hem ook in die filmpjes en geluidsfragmenten. Maar dat hij dan zelf Jan wil heten?
Ik las dat ergens dat de oudste broer stiekem een relatie met haar had en met zijn broertje ging ze daarvoor. Ik kan mij alleen echt niet voorstellen dat ze haar wilden vermoorden wtf…
Kan je die al vooruit kijken?
Ik zie m niet in mn npo plus account.
Maar inderdaad, die preview van volgende week hint wel naar seksueel misbruik.
Ik heb ook de eerste aflevering van De kinderen van Ruinerwold gezien en ik vond het echt een sterke aflevering. In de expressies en verhalen van de kinderen valt zoveel tussen de regels door te horen/zien. Bijvoorbeeld de blikken/houding van Israel tijdens zijn verjaardag, die zeiden zoveel.
Ik heb veel bewondering voor hoe de kinderen hun verhaal doen.
Ik ben ook erg benieuwd naar de volgende aflevering want ik zat zat snel van waarom hebben de kinderen die eerder al weg zijn gegaan niet ingegrepen. Maar lijkt erop dat ze daar volgende week op in gaan.
Wat vreselijk. Die arme kinderen.
Vooral het verhaal van de oudste zoon die een groot deel van zijn jeugd werd afgezonderd van de rest van het gezin en o.a. in een hondenhok moest slapen. De volgende dag gewoon weer naar school. Heeft niemand ooit iets gemerkt op die school?!
Jaa vond ik ook. Je zag zoveel aan hun houding. En ik vond het ook heftig dat ze sommige dingen vertelde op zon manier van jaa vroeger gingen dingen zo en zo bij ons. En dat het dan pas bij hun doordrong dat ze zon heftig verleden hebben gehad. Omdat het voor hun zo normaal was en ze ook geen vergelijkings matteriaal hadden.
Wat ongelooflijk heftig zeg. Ook die bedreigingen dat ze blij mogen zijn dat ze nu leven, omdat ze anders al omgebracht zouden zijn. Afschuwelijk. Lijkt me ook vreselijk als je hun docent geweest bent, dan voel je je toch echt klote hierover.
@Juuldie Is vaak ook wel een soort angst dat je het erger maakt voor de kinderen. Voelt heel gek hoor, maar soms weet je ook gewoon niet wat je ermee aan moet en wil je het niet erger maken voor ze en soms kan je er ook niks tegen doen. Zijn moeilijke dingen 
Ik vond het een hele sterke eerste aflevering en ik vind het knap hoe ze een gebalanceerd beeld proberen neer te zetten van een hele complexe situatie. Want als buitenstaander is het bijna niet voor te stellen.
Er zaten ook wel aspecten in die ik herkenbaar vond. Ik ben gelukkig in een totaal andere situatie opgegroeid, maar wel een waar mijn moeder ook een soort alternatieve realiteit maakte. Ze was bijvoorbeeld ‘alwetend’, ze had contact met wat ze ‘daarboven’ noemde en had daardoor antwoord op alle vragen. Ze geloofde in geesten en reïncarnatie. Dat beeld dat je zag dat er iemand anders via het lichaam van die moeder sprak, dat heb ik heel veel meegemaakt in mijn jeugd. En ze kon eindeloos met haar ogen dicht op de bank zitten want dan was ze vorige levens aan het verwerken. Ik moest ook allerlei sessies met haar doen waarbij ik dan vorige levens moest herbeleven. Ik was op mijn tiende al meerdere keren gestorven op allerlei gruwelijke manieren. Maar volgens haar was dat nodig om ‘verder te komen’.
En bij ons was ik de gene met een slechte geest, als mijn zusje nachtmerries had dan kwam dat door mij. Op een gegeven moment dacht ze dat mijn vader (die volgens haar verbonden was met de onderwereld) haar ziek maakte via mij, omdat ik als enige een band met hem zou hebben. Toen een van onze kippen dood ging kwam dat dus ook door mij. Toen heeft ze alles wat met mijn vader te maken had weggegooid en mijn slaapkamer vol gezet met schoteltjes zout en maretak. Ik sliep met een hele verzameling edelstenen onder mijn kussen en een bijbel onder mijn bed. En ik moest naar allemaal spirituele mensen om de band met mijn vader te verbreken.
Ik mocht ook niet praten over wat er thuis gebeurde omdat de rest van de wereld niet begreep dat mijn moeder spiritueel ver ontwikkeld was. Ze zei dat ze dan zouden denken dat ze gek was en dat ze opgesloten zou worden. En dan zou ik helemaal geen ouders meer hebben dus ik nam dat wel serieus.
Maar tegelijkertijd was ze ook heel afhankelijk van me, want ze was zo ziek dat ze niet niet zelfstandig naar buiten kon. Ondanks dat we duidelijk hulp nodig hadden was ze er ontzettend goed in om iedereen op afstand te houden. Ze had geen vrienden, geen werk, geen relatie, de enige die ze af en toe sprak was haar moeder. Ik heb als kind nooit een dokter gezien, geen tandarts, geen inentingen gehad, ik kreeg briefjes voor de schoolarts en zelfs toen ze dacht dat ze dood ging mocht ik absoluut geen dokter bellen. Zo groot was het wantrouwen. En ze deed er dus alles aan om de ‘gewone’ wereld maar op afstand te houden zodat de wereld waar zij in geloofde kon blijven bestaan.
Het is niet iets waar ik veel over praat omdat het moeilijk is om uit te leggen hoe zoiets als kind heel gewoon lijkt en je later pas gaat zien hoe schadelijk het geweest is. Maar ik vind het heel prettig hoe er in deze docu de tijd wordt genomen om een genuanceerd beeld neer te zetten. Dat vind ik (tot nu toe) heel knap gedaan.
Ik weet even niet hoe ik moet reageren op je verhaal. Wat heftig dat je zo moest opgroeien. Hoe gaat het nu met je?
Jeetje wat heftig. Ik hoop dat het je ook wel helpt met eventueel verwerken om je verhaal te vertellen 
Wat een verhaal en wat heb je eigenlijk veel meegemaakt! Ik hoop dat je het inmiddels een plek hebt kunnen geven/ je plek hebt kunnen vinden!
En wat je zegt idd; als kind en als puber ook nog wel, is het gewoon heel lastig om te zien wat de realiteit is en wat normaal is. Je voelt misschien wel dat het anders is, maar je ouders zijn wel je dichtstbijzijnde ‘waarheid’
Wat een heftige gebeurtenissen zeg.
Ik vind het heel knap van je hoe je het onder woorden brengt.
Ja stom maar het voelt nu eigenlijk een beetje ongemakkelijk dat ik het nu opeens over mij laat gaan. Maar ik vond het wel bijzonder om op sommige momenten dus een soort lichte herkenning te voelen, denk dat ik er daarom iets over wilde schrijven.
Maar het gaat wel redelijk goed hoor. Ik heb dus een beetje een rare jeugd gehad en daarna nog een paar heftige dingen meegemaakt waardoor het eerste gedeelte van mijn leven niet altijd makkelijk was maar sinds een aantal jaar wordt het wel steeds beter. En ik functioneer best wel prima vind ik zelf haha. Er is nog wel ruimte voor verbetering hoor maar het had ook een stuk slechter kunnen zijn. Dus ik ben niet ontevreden.
Jeetje wat heftig zeg! Knuffel voor jou <3
Ja precies. Plus dat je als kind je ouders ook niet kunt afvallen. Want ook al doen ze gekke shit, het zijn de enige ouders die je hebt dus je houdt van ze. En je bent afhankelijk, zeker op jonge leeftijd.
Dat vind ik in deze docu dus ook heel mooi belicht.