Door Corona mag het vandaag de hele dag.
Bij mij op de galerij woont een niet zo prettige man (verslaafd, rare verhalen over zakenreizen terwijl hij geen baan heeft en afgeluisterd worden door de overheid.) Ik mijd hem altijd maar een beetje. Vandaag kwam ik hem tegen, terwijl ik met mijn handen vol boodschappen boven kom. We wisselen uit beleefdheid 3 woorden en terwijl ik met mijn boodschappen worstel en ondertussen de voordeur probeer open te maken, blijft hij maar staan. Heel ongemakkelijk, alsof 'ie met me mee naar binnen zou lopen. Dus ik vraag (iets te onaardig) waar hij op wacht:
âJa, anderhalve meter hĂš. Beetje afstand houden.â
đ€Š
Niks creepy gedrag. Hij wilde gewoon niet passeren op de galerij omdat dat nu te krap is. Gaat lekker met mijn vooroordelen.
Ik was twee uur aan het bijkletsen met een collega over het coronaleven, maar door het stilzitten kreeg ik het heel koud. Zeg ik opeens: âik heb echt kouwe tepels.â WHY?! Dat zeg ik wel tegen vriendinnen, maar het is niet echt een normale opmerking.
Hahaha (sorry). Hoe reageerde je collega?
Die keek ongemakkelijk en zei iets van: âja, dat kanâ en snel een ander onderwerp aansnijden. Kan er wel om lachen, maar dit soort situaties overkomen mij eigenlijk te vaak.
Ik wilde mijn trein instappen, want deze kwam aangereden. Dus ik ga zitten, stond niet op âniet instappenâ. Ineens de lichten uit. Gebeurd wel vaker, dus geen reden tot paniek. Tot iedereen ineens doorliep en niet instapte en de lichten maar uitbleven. Ik naar de deur, gaat de deur niet open. Toch wel reden tot paniek. Lichten aan 5 minuten later en begint met rijden, dus ik denk: yes! Het is toch wel de goede trein. Ik voor de zekerheid naar de machinist: nee deze trein wordt afgevoerd mevrouw. Sta je dan. De machinist niet goed gecontroleerd. Moesten ze een andere trein regelen zodat ik weer terug kon naar het station. Gelukkig waren ze heel aardig en was het niet mijn fout. Wel ongemakkelijk hahahaha
Konden de mensen die allemaal niet instapte je niet even waarschuwen
Hij komt vaak tien minuten eerder aan en dan vertrekt 'ie, en door het late tijdstip was er ook bijna niemand hahaha. De goede trein kwam 5 minuten na deze, maar toen zat ik al vast
Aaah no! Das balen. Ik heb nu al zo vaak gehad dat mijn bus veelste vroeg kwam. En ik denk dan oh das mijn bus niet. Tot die wegrijdt en ik het dan besef . Dat besef moment is zo kut. Reed de trein nog ver door of kon je al snel terug de goede kant op?
Aaaah ja herkenbaar! Of dat wat later pas het busnummer veranderd hahaha.
Heb niet heel lang in de verkeerde trein gezeten, ik was gelukkig vrij snel met melden hahaha.
Oooh dit is zo erg. Ik heb dit een jaar of twee geleden ook gehad. Trein werd donker, deuren niet open en ineens ging ie rijden. Stond ik ineens op een rangeerterrein. Een NS-medewerkster heeft mij toen met de auto naar het station teruggebracht. Ik was onderweg naar een verjaardag. Was een goed verhaal hoor toen ik daar aankwam
Weet nog dat ik in blinde paniek als eerste heb gebeld naar⊠mijn moeder. Alsof zij me daaruit kon halen. Zij was toen vervolgens ook in paniek haha.
Laatst had mijn man een ongemakkelijk moment. Een vriend van hem kwam op kraamvisite bij ons en hij heeft een zoontje. Op een gegeven moment hadden we het over namen en toen begon mijn man allerlei namen af te zeiken: âJa, tegenwoordig moet iedereen hippe namen geven aan zijn kinderen, dus Sem in plaats van Sam of Iza in plaats van Isa of namen met een q of een x. Doe even normaal zeg!â
Even later, nog steeds over namen, mijn man: 'Nee, onze dochter heeft geen tweede naam, -naam zoontje van vriend- wel?
Vriend: âJa, Sem.â
Ooh neee! Je was dus ook al een stuk verder dan ik. Wat lief dat je gebracht bent! De blinde paniek slaat echt toe ja. Hahaha, dat moet wel een goed verhaal zijn geweest. Mijn moeder lachte me keihard uit toen ik thuis kwam hahahaha, bedankt mam. De machinist vroeg me ook nog: hoezo drukte je niet op de sos knop. Uhhhhh, geen idee? Hahaha.
Gelukkig was dit een rangeerterrein niet al te ver van Den Haag centraal maar poeh alsnog was het een bijzondere ervaring hahaha.
En wow niet gedacht aan SOS knop⊠ik ben naar voren gelopen en heb op de deur van de machinist geklopt haha, gelukkig zat ik niet in het achterste treinstel
Gek is dat he dat je dan in een situatie waar die knoppen voor bedoeld zijn daar niet aan denkt.
Zo was er een keer een vrouw klem komen te zitten tussen de achterste deuren van de bus (ik heb dat al heel vaak bijna gehad bij instappen trouwens omdat ze mij over het hoofd zien) en we stonden buiten met vier man ofzo aan die deur te sjorren. Buschauffeur was ook in paniek maar dan wel met een stoijns gezicht zonder een zinnig woord uit te brengen. Ze was helemaal dichtgeklapt.
Komt er van achteren ineens een mannelijke buschauffeur aangelopen. Heel nonchalant, beertje stoer. Zegt wat is er aan de hand? En drukt ondertussen op een knop aan de zijkant waarmee je dis de deur kan openen als er een storing is of wat dan ook. Staat dus heel groot ook iets van sos/nood bij en had dus niemand dat gezien. Hoe dan?!
Toen ik weer in de bus was gestapt en we gingen rijden heb ik heel goed die hele bus bekeken op alle noodgeval dingen.
Aaah hoe heeft hij zich eruit geprobeerd te redden?
Hahahaha ja wow, zo vreemd hoe dat dan ineens niet in je op komt. Lijkt me ook naar, vast tussen de deuren van de bus⊠pijnlijk vooral.
Nu ik erover nadenk weet ik wel precies waar die noodknop zit. Hoezo kon ik er toen niet opkomen. Als het me weer eens overkomt weet ik nu dat ik die knop moet hebben , misschien leren we ervan hahaha.
Hij praatte er snel overheen, haha.
Huh maar had je de vlag dan in de lengte opgehangen? Kan dat? (geen idee hoor)
En haha die verhalen over vastzitten in de trein. Heeft mijn vader ook een keer gehad, belt ie mij in paniek op. Hij gaat zelden met de trein, hij is altijd helemaal nerveus dan. Dus ik zo ehhh ik weet niet hoe ik je kan helpen? En hij zei ja ik heb bij de machinist aangeklopt maar ik krijg geen reactie!! Later belt ie terug dat ie bij de verkeerde kant van de trein aan stond te kloppen :â)
Ik en mijn buren komen onze apparementen binnen via ons dakterras. Om daar op te komen moet je eerst via een soort brandtrap die tussen twee deuren is ingebouwd naar boven. Ongeveer twee jaar terug ben ik van die trap gevallen, is ook gewoon een mega gevaarlijk ding. Ik heb daarna heel lang last, en nu nog soms, van mijn stuitje gehad. 1 trede is een beetje misvormd en waarschijnlijk ben ik daarom toen gevallen. Nu loop ik dus wanneer ik in een kut bui ben (zoals nu) ala mister Bean zwaaiend met middelvingers die trap op en af. Zojuist ook toen ik naar boven liep. Maar in die deur zit een raam en daar stond mijn buurman me aan te staren. Redelijk gĂȘnant, maar misschien begrijpt ie het zonder uitleg want die trap is ook gewoon stom. Hij hield netjes de deur open, maar zei verder (gelukkig) niets.