Ik heb die truc ook vaak gebruikt bij verkopers op straat. Tot mijn 27e of zo.
Ik heb mijn vader (60+) dit een keer gezegd en die zegt nog steeds tegen elke straatverkoper dat hij geen 18 is, voordat ze van de verbazing bekomen zijn ben je al doorgelopen
Hahahah goeie!
Mijn vader zei altijd als die verkopers begonnen te praten dat ze moeten meelopen want hij had geen tijd.
Dan liepen ze een heel stuk mee en dan zei die heel droog: maar ik heb geen interesse hoor! En dan konden die verkopers weer het hele stuk terug lopen
Na mijn eerste emdrsessie was ik behoorlijk ontdaan maar hoefde maar klein stukje naar station te lopen, kon niet helemaal stoppen met huilen. Kwam er ook een wnf werver naar me toe met âjij houdt vast van de natuurâ en ik was echt zo
âNee de natuur is een ziekteâ geen idee waar dat wegkwam en die gast wist ook niet wat ie er mee aan moest
Sorry maar ik moest even heel hard lachen om je âde natuur is een ziekteâ
Van een vriendin leerde ik om gewoon te roepen âheb ik al!â Of âsteun ik alâ. Dat hielp ook wel altijd
Ik heb ook weleens in het Duits gezegd dat ik niet in Nederland woon hehe. Andersom doe ik dat ook in Duitsland maar dan met een Nederlands accent. Ben je zo van die wervers af.
Dit ging een keer grandioos mis hier haha. Ik liep met een vriendin in de stad en daar stonden toendertijd regelmatig van die godsdienst predikers(?). Weet niet echt hoe dat precies heet, maar ze willen je een soort van bekeren zodat je bij hun geloof komt net zoals Jehovaâs aan de deur dat doen.
Maargoer, die kerel kwam dus naar ons toe en begon zijn hele verhaal. Zijn god was goed, de onze niet, we konden nog gered worden als we ons open stelden tot het licht blablabla. Wilde ons al foldertjes in de hand drukken. Dus die vriendin zegt ânon non je suis françaiseâ terwijl wij gewoon Nederlands zijn. Begint die vent vervolgens zijn heeele verhaal in het Frans waar wij dus totaal niks van begrepen, want buiten een paar woorden en simpele zinnen spreekt niemand van ons twee Frans
Oui oui jambon! Au revoir! Haha
Die âprekersâ zijn altijd zo hardnekkig ook. In de stad zag ik x twee jonge meiden (brugklas leeftijd) en zo vrouw die hen hele verhalen vertelde over god en ze niet lieten gaan. En de meiden waren te beleefd om weg te lopen. Zag ook dat ze het niet prettig vonden en toen ging ik er naar toe en deed ik alsof één van die meiden mijn zusje was. Vrouw ging super snel weg! Meiden blij haha.
Heeft niet veel met je verhaal te maken maar moest er weer aandenken xD
Ik zeg niet eens sorry eigenlijk. Laat me met rust. Daarvoor zouden geen excuses nodig moeten zijn.
Ik heb ook jaren smoesjes gebruikt over minderjarig zijn en onder bewindvoering staan. Maar toen dacht ik, daag, ik ben jou echt geen reden of smoes schuldig als jij iets van mij wilt.
Nu zeg ik 1x âNee dankje, geen interesseâ terwijl ik doorloop, en als ze dan doorgaan zeg ik heel hard âIK ZEI NEE!!â En dan zijn ze al vaak een beetje verbouwereerd of beschaamd.
Ik heb een keer zoiets gehad toen ik achter de balie van een restaurant stond. Ik hoorde eerst een best diepe mannenstem maar was bezig met spiegelen. Dus ik zei zo van Ik kom er zo aan meneer. Dus ik draai me om en zie dat het dus een transgendervrouw was. Toen voelde ik me al lichtelijke schuldig maar toen ze wegging zei ik uit een soort van gek automatisme nog een fijne dag meneer.
Haha vannacht bedacht ik me er opeens eentje die ik had verdrongen. Het is niet echt een moment maar een langere tijd.
Ik woonde een tijdje in het buitenland en kreeg daar een soort vriendengroep. Een van de jongens vond ik wel leuk opzich, maar ik had een relatie dus veel meer dan flirten kon ik niet echt doen. Ik had het vaak over hem met een ander vriendinnetje uit de groep, ook dat hij mij regelmatig bepaalde signalen stuurde (dacht ik ) of dingen zei en dat ik het idee had dat hij mij wel zag zitten. Zij reageerde altijd een beetje onverschillig, praatte gewoon mee en maakte grapjes enzo over mijn vriend en hem. Fast forward een half jaar later, we waren inmiddels weer allemaal thuis en ik ging haar bezoeken in haar thuisland. Toen begon ze opeens heel serieus: ja ik moet je wat vertellen. Bleek ze dus al tijdens onze periode in het buitenland een relatie met die vent te zijn begonnen. En dat was dus al bezig toen ik er zo van overtuigd was dat hij mij leuk vondâŠEn ze durfde het niet eerder tegen me te zeggen omdat ze dacht dat ik boos zou worden. Ik was niet boos maar heb me wel nog nooit zo geschaamd hahaha
Hahha ik heb dit andersom zo vaak gehad. Vroeger regelmatig als ouders van vriendjes hun kind gingen roepen âEen jongen voor je aan de telefoonâ. Thanks he! Als kind/puber vond ik dat echt stom.
De leukste was misschien wel toen een klantenservice mij belden, maar blijkbaar moest een collega het afhandelen. Hoorde ik door die hoorn heen âJa ik heb hier een man voor je aan de lijn hangenâ :â)
De ongemakkelijkste was toen iemand zei âGoedemiddag! Spreek ik met meneer X?â (naam van mijn opa) en ik zonder nadenken zei âNee die is dood, je spreekt wel met mevrouw Yâ :â)
Mijn vader draaide dat gesprek met zon telefonische verkoper wel eens om: ik heb geen interesse maar nu je toch belt: ik heb nog wel een fiets te koop! Heb jij interesse? Ooh je wilt geen fijne fiets? Waarom niet als ik vragen mag. Wat is je telefoonnummer voor als ik nog andere items wil verkopen, ga ik dan meteen voor je regelen. Etc. Dan hingen ze ook vaak op.
Hahaha dit is echt top. Volgens mij zijn vaders immuun voor wervers. Mijn vader had een keer deze interactie:
Werver: âGoedemiddag meneer! U wilt toch ook een veilige buurt?â
Mijn vader: âNee!â
Werver: â⊠U wilt geen veilige buurt?â
Mijn vader: âNee! Voor mij hoeft het niet hoor. Daar gaat je hele script hĂš?â
Misschien saai en eerlijk maar ik zeg meestal gewoon ik ben tevreden nu, en als ze dan vragen wil je geen goedkopere ââŠâ zeg ik: nee gewoon geen zin in⊠Fijne dag, doei!
Love je vader.
Zo deed mijn stiefpa een keer open voor een collectant van de hartstichting, toen hij net een openhartoperatie had ondergaan.
Heeft ie die arme jongen 25 minuten lang aan de praat gehouden over zijn ziekte, die durfde mijn stiefpa ook niet af te kappen en op het einde ook zo van: âjaaa dat wist je allemaal niet hĂš! succes en een fijne avond nogâ
Ik heb ooit een blauwe maandag bij een callcenter gewerkt en dan moest ik mensen bellen die een proefabonnement hadden gehad op een bepaalde krant, om hen ervan te overtuigen een abonnement te nemen. Nou er werd daar ook voor iedere mogelijke reactie een antwoord bedacht. Als mensen aangaven dat ze de krant met de buren deelden (is dat ĂŒberhaupt een ding?) dan moesten we zeggen: âMaar meneer/mevrouw, het zijn moeilijke tijden voor gedrukte media, als u nog lang van uw krant gebruik wil maken dan is het echt nodig dat u de krant steunt door zelf een abonnement te nemen!â Nou ik kreeg dat mân strot niet uit hoor.