Onnodige kutopmerkingen

Mensen kunnen toch echt zo €&@")/#%^£$¥ zijn zeg. Niet normaal.
Zelf heb ik niet vaak vreselijke dingen gehoord, maar in de categorie ‘‘Zelfs de kleinste rotopmerkingen blijven hangen’’: een kennis van mijn toenmalige beste vriendin die me 10 jaar geleden vertelde dat ik er op foto toch wel veel knapper uitzag dan in het echt.

Omg ja ik ben geboren in Duitsland en toen mijn klasgenootjes daar achter kwamen werd ik elke ochtend begroet met een Hitlergroet. Was op de basisschool :scream:

Jezus wat verschrikkelijk. Dat kinderen onder elkaar domme dingen kunnen zeggen wist ik, maar dat ouders van vriendinnen en juffen zulke dingen zeggen… die zouden toch beter moeten weten.
Een opmerking die bij mij is blijven hangen was in groep 8. Ik was was wat steviger (niet echt dik maar meer babyvet) en kreeg als eerste van de klas borsten. Dat is al erg genoeg, maar toen moest de meest populaire jongen op wie ik natuurlijk erg verliefd was zeggen '" Squidy denkt zeker dat ze borsten heeft maar dat is alleen maar vet". Pas sinds kort begin ik pas een beetje mijn borsten te waarderen en niet te zien als hompen vet…

1 like

Ach wat sneu voor je zeg. Hopelijk raakt dat stomme idee binnenkort helemaal uit je hoofd!

Ik vraag me af of de kinderen die deze opmerkingen hebben gemaakt het zich nog kunnen herinneren. Kan het me niet voorstellen. En ik ben nu ergens bang dat ik misschien ook weleens zoiets lomps heb gezegd terwijl ik dat nu niet eens meer weet. Alles wat hier voorbij komt wat door moeders/juffen/meesters/familieleden/andere volwassenen is gezegd vind ik zo gestoord! Wat bezielt je om zo onaardig en bot te zijn.

1 like

Je bent kankerwit, je ziet er niet uit - Ex
Je schopt tegen de maatschappij aan met je witte kop - Ex
Karin draagt wel veel make up, moet jij ook eens doen - Ex
Met jou naar een feestje? Dan moet ik zeker naar andere meiden kijken, aan jou heb ik toch niks - Ex
Zonder mij ben je niks, niemand zal om je geven zoals ik dat doe - Ex
En nog een miljoen dingen die hij heeft gezegd.

En vroeger op de middelbare moesten kinderen voor straf naast mij zitten

Wauw als straf, wat verdrietig :frowning:

1 like

Ik krijg echt tranen in m’n ogen van dit topic. Vind sommige dingen echt zo erg om te lezen.

Gelukkig is het je ex, maar dit klinkt echt heel pijnlijk. Heel veel knuffels.

Ik word echt verdrietig van alle opmerkingen in dit topic. Hoe kunnen mensen zo zijn?

Dikke knuffel voor iedereen. Ik vind dit echt rot om te lezen, maar ergens is de herkenning ook wel fijn. Dit zijn (voor mij, in elk geval) echt van dat soort dingen die je wegstopt en waar je niet met je vrienden over praat. Stom eigenlijk, want blijkbaar doet het écht voor veel meer mensen dan je (ik, in elk geval) zou denken. Jullie zijn allemaal fantastisch. :cupid:

Ik heb nooit echt nare opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd gekregen, maar die paar waar ik bewust van ben geweest zijn me altijd bijgebleven. Ik ben sowieso nooit knap geweest en heb dat nooit erg gevonden (want als kind had ik best veel zelfvertrouwen en zat ik in een fijne klas op een fijne school waar niet echt gepest werd), maar toen mijn beste vriendin mij in groep 8 vertelde dat ik er “van veraf wel grappig” uitzag, werd ik er toch best verdrietig door. Zij was sowieso wel vaker gemeen; ik kan me nog herinneren dat ik datzelfde jaar mijn eerste oogmake-up kocht, een karige palette van Catrice toen het nog een flutmerk was en lipgloss, en dat ze me vroeg of ik eten op mijn ogen had gesmeerd. Het stomste was nog dat ik toen antwoordde dat mijn zusje dat had gedaan, terwijl ik helemaal blij de deur uit was gegaan met mijn gele oogschaduw met glitters. :pensive:
Een andere opmerking die best pijn deed kwam van een jongen waar ik al sinds de basisschool een crush op had en waarmee ik in de brugklas best goed bevriend raakte. Ik had altijd tijdschriften mee naar school en een keer zei hij ineens: “Damn Nora, waarom kun je er niet zo uitzien?” terwijl ik een artikel over Cheryl Cole aan het lezen was. Hij was erg knap en daarnaast gescout door een grote voetbalclub waardoor hij nog populairder was en ik hem zelfs als twaalfjarige niet als realistische droomvriend beschouwde, maar die bevestiging dat hij me oprecht alleen om mijn uiterlijk niet wilde was écht niet nodig.

Haha goeie comeback (naar die jongens toe)

1 like

Door dit topic herinner ik me echt veel nare opmerkingen die ik als kind/tiener te horen heb gekregen. Ik weet nog dat ik op de middelbare school een keer twee weken ziek was (griep oid) en dat ik daardoor 5/6 kg was afgevallen. Toen is een meisje uit m’n klas begonnen met een roddel dat ik zwanger was, abortus had gepleegd en dat ik daarom 2 weken niet op school was geweest. Waarschijnlijk zijn er op de dag van vandaag nog steeds mensen die geloven dat ik destijds abortus heb gepleegd, op mijn 14e nota bene.

Ah, wat een vervelend topic om lezen. Iedereen die nog er een nodig heeft: een dikke virtuele knuffel!

Zelf ben ik niet veel gepest op school maar af en toe door mijn moeder? Ik was als kind wel iets flinker en daar maakte ze wel dagelijks een opmerking over van mijn 9e tot ik verhuisd ben. Bijvoorbeeld: ‘Collega’s van mij kunnen kleding ruilen met hun dochters. Wij kunnen dat niet want ik heb maat 34 en jij 40 ofzo…’ Ik schreeuwe dan terug dat ik haar lelijke kleren niet eens aan wou. Op mijn 17e ben ik uit huis gegaan en meteen 10kg bijgekomen (want er was lekker niemand die alles deed judgen). Inmiddels heb ik geen overgewicht meer en is ze zo trots als een pauw… Het vervelende is dat mijn broertje ontzettende faalangst gekregen heeft door haar: hij kan namelijk nooit iets goeds doen.

Verder was ik wel tijdelijk het mikpunt op de basisschool omdat ik op mijn 10e al ongesteld werd en ook BH’s moest gaan dragen. Heel spectakel blijkbaar.

En toen ik in het eerste jaar van de middelbare school zat riep een jongen: ‘Daar komt Applepie, met haar dikke snor!’. Sindsdien ben ik panisch voor elk haartje op mijn bovenlip.

Ik had altijd een normaal/iets voller postuur en een rond brilletje en sokken in sandalen maar ik werd op de basisschool nooit gepest, ondanks die uiterlijke dingen. Denk dat veel zelfvertrouwen en goed zijn met woorden wel geholpen hebben.

Maar toen ik op tennis zat werd ik soms gepest door twee klasgenoten: ze gingen stampgeluiden maken als ik naar de bal toerende, alsof ik een olifant was (had een gezond BMI maar wel iets voller dus). En een keer ging een jochie me pesten omdat mijn ouders minder rijk waren dan de zijne, maar dat was zo grappig dat het me nooit pijn deed. Maar die olifantgeluiden vond ik heel naar…

En een keer vroeg een klasgenoot of ze ergens ook wel kleding hadden in mijn maat… Opmerkelijke opmerking.

Oh en dit is heel grappig: in mijn geboortestad leeft nog steeds de (door mijn ex in het leven geroepen) roddel dat ik zware drugs deal. Mensen kijken me daar ook op aan :joy: Maar wat een kansloze actie hahah zo’n roddel verspreiden

1 like

Misschien een idee om dit topic member only te maken? Denk dat veel mensen dat prettig zullen vinden.

3 likes

Oh ik was ook een keer uit met mijn vriend en een vriend van hem. Werd er een nummer gedraaid met de tekst ‘the good, the bad and the ugly’ ofzo. Wees hij elke keer bij ‘the ugly’ naar mij. Ik ben echt heel kwaad geworden en hij loopt nu nog rond met een kras op z’n onderarm door m’n nagel. Die gast maakte al een tijd zulke opmerkingen, ik hoorde hem ook een keer iets fluisteren over boerderijdieren toen ik op een feestje kwam en naar mij wijzen.

Ik zie hem nog best vaak en check altijd ff die krassen. Soms maakt hij nog steeds vreemde opmerkingen. Heb me voorgenomen om de volgende keer te zeggen dat ik me er onprettig bij voel en of hij het aub in kan slikken

2 likes

@anon98052296

Ja echt als straf. “ga maar naast negativ zitten” nou en dan was het gedaan hoor. Haatte dat zo erg.

@Lorelai @Ficus

Ja het was echt een lul, heb ook zo vaak met ellendige posts op het egf gezeten, en ik durfde het gewoon niet uit te maken. Dat kwam pas eind april dit jaar, maar ben blij dat het klaar is :slight_smile:

Ik heb mn verhaaltje toch maar even weggehaald want meh maar plaatje laat ik staan want die vind ik wel toepasselijk voor dit topic.

15 likes

^ mijn toenmalige beste vriendin: “ik vind mensen met een bril echt lelijk”. Toen keek ze naar mij (ik had n bril) “oh uh behalve jou natuurlijk” uh oké, jaar later kreeg ze zelf een bril, heb nog vaak aan die opmerking moeten denken. (Verder niks aan overgehouden hoor, vond t gewoon een rare stomme opmerking)

^ klasgenoot toen we 13 waren die via msn (wie kent t nog) nare dingen over mn zusje zei. Ik weet al niet meer wat, maar dat heeft me echt geraakt toen. Later hebben wij ng jaren samengewerkt en heeft ze toegegeven dat ze echt een onzekere rotpuber was en soort vansorry gezegd (heb daarna altijd heel fijn met haar gewerkt enzo, maar ben dit nooit vergeten).

^oma: vanuit het niets toen ik daar op een verjaardag was “rot lekker op naar die kutvader van je”. Ouders lagen net in scheiding. Mn jongere zusje zat ernaast die hoorde alles (dat vond ik echt het aller aller ergste, ze was 9/10). En al die 25 mensen die er zaten deden niks, niemand zei wat. Ja dat ik het zelf veroorzaakt had, zelfs mn moeder zei dat. En ze logen daarna da ik schreeuwend binnenkwam enzo, wat gewoon echt niet waar is. Daarna nog meer kut dingen gezegd door ze.

Nja sindsdien geen contact meer met hun allemaal. Vinden mensen raar jammer dan.

^moeder: - ik ga wel ergens wonen zonder jou, je zoekt het maar uit (en een dag later vragen waarom ik niet bij haar ga wonen) - jij bent de schuld van de scheiding.
En nog veel meer.

Geen contact meer nu (soms krijg ik post of mail). Vinden mensen raar. Jammer dan.

Oh en wat ik heeel erg vond. Toen ik int ziekenhuis lag en ze langs kwam (niet in mn kamer, want verpleegkundige stuurde haar weg gelukkig) en daarna belde en zei dat ze alles van vroeger wilde vergeten. Ik was zo boos he. Ja lekker makkelijk om alles wat mij zo gekwetst heeft te vergeten. Dacht het niet.

Ook een kaartje sturen (door enkele familieleden die al jaren niks van zich laten horen) als ik na een half jaar kanker in het ziekenhuis lig (met een infectie). Hoezo nu wel, maar eerder niet. Heel raar.

Ik denk nog altijd dat ik bepaalde dingen heb verzonnen of verdrongen, omdat ik gewoon niet geloof dat bepaalde dingen zijn gebeurd en vraag me af wat ik dan heb gezegd of gedaan (voor zover ik weet niks of niks geks wat een kind in vechtscheiding zou doen).

Oke ik ben al weer aant huilen.
Misschien haal ik dit wel weg nog.

5 likes

Knuffel voor jou :heart:

2 likes

Ah dit is echt vreselijk naar om te lezen, wat moet jij je rot hebben gevoeld toen, en nu. Wat hypocriet van ze om dan later opeens contact te gaan zoeken, laat ze lekker weg blijven zeg… pff

1 like