^ mijn toenmalige beste vriendin: “ik vind mensen met een bril echt lelijk”. Toen keek ze naar mij (ik had n bril) “oh uh behalve jou natuurlijk” uh oké, jaar later kreeg ze zelf een bril, heb nog vaak aan die opmerking moeten denken. (Verder niks aan overgehouden hoor, vond t gewoon een rare stomme opmerking)
^ klasgenoot toen we 13 waren die via msn (wie kent t nog) nare dingen over mn zusje zei. Ik weet al niet meer wat, maar dat heeft me echt geraakt toen. Later hebben wij ng jaren samengewerkt en heeft ze toegegeven dat ze echt een onzekere rotpuber was en soort vansorry gezegd (heb daarna altijd heel fijn met haar gewerkt enzo, maar ben dit nooit vergeten).
^oma: vanuit het niets toen ik daar op een verjaardag was “rot lekker op naar die kutvader van je”. Ouders lagen net in scheiding. Mn jongere zusje zat ernaast die hoorde alles (dat vond ik echt het aller aller ergste, ze was 9/10). En al die 25 mensen die er zaten deden niks, niemand zei wat. Ja dat ik het zelf veroorzaakt had, zelfs mn moeder zei dat. En ze logen daarna da ik schreeuwend binnenkwam enzo, wat gewoon echt niet waar is. Daarna nog meer kut dingen gezegd door ze.
Nja sindsdien geen contact meer met hun allemaal. Vinden mensen raar jammer dan.
^moeder: - ik ga wel ergens wonen zonder jou, je zoekt het maar uit (en een dag later vragen waarom ik niet bij haar ga wonen) - jij bent de schuld van de scheiding.
En nog veel meer.
Geen contact meer nu (soms krijg ik post of mail). Vinden mensen raar. Jammer dan.
Oh en wat ik heeel erg vond. Toen ik int ziekenhuis lag en ze langs kwam (niet in mn kamer, want verpleegkundige stuurde haar weg gelukkig) en daarna belde en zei dat ze alles van vroeger wilde vergeten. Ik was zo boos he. Ja lekker makkelijk om alles wat mij zo gekwetst heeft te vergeten. Dacht het niet.
Ook een kaartje sturen (door enkele familieleden die al jaren niks van zich laten horen) als ik na een half jaar kanker in het ziekenhuis lig (met een infectie). Hoezo nu wel, maar eerder niet. Heel raar.
Ik denk nog altijd dat ik bepaalde dingen heb verzonnen of verdrongen, omdat ik gewoon niet geloof dat bepaalde dingen zijn gebeurd en vraag me af wat ik dan heb gezegd of gedaan (voor zover ik weet niks of niks geks wat een kind in vechtscheiding zou doen).
Oke ik ben al weer aant huilen.
Misschien haal ik dit wel weg nog.