Inderdaad, heel verdrietig en heel kut om te zeggen/horen
1 like
Wauw faith in humanity not restored, wat bezield mensen in hemelsnaam?!
3 likes
Het eerste wat ik bij het antwoord van @Twonights dacht was: ââ Ik zie al helemaal voor me dat ze dan gaan stotteren en je van binnen echt stuk gaat van het lachen dat ze zich ineens geen houding meer weten te geven, maar bij jou is het dus daadwerkelijk gebeurd 
ââ
2 likes
Oo erg he mijn oma kreeg na het verlies van haar baby ook zoân opmerking van de dokter toen ze in huilen was uitgebarsten: âraak gauw weer in verwachting, anders zit je volgend jaar in het st Jorisâ (een instelling die destijds gesticht werd genoemd). Voor rouw om een miskraam of stilgeboren kindje was destijds helemaal geen aandacht of begrip.
7 likes
Och nee 
Mijn andere overgrootmoeder had een kindje dat doodgeboren was (of kort na de geboorte overleden, weet het niet meer) en in die tijd werd je door de kerk gek gemaakt: ongedoopte kinderen komen in het vagevuur.
Mijn moeder vertelde me ooit dat mijn overgrootmoeder (haar oma in dit geval) het er nog over had op haar sterfbed, dat ze het zo erg vond dat dat kindje niet in de hemel zou komen.
EchtâŠhoe kut ben je dan als je de mensen dat wijsmaakt.
7 likes
Zielig⊠
2 likes
Dit hoor je idd heel veel bij ouderen, dat de dominee bijvoorbeeld aan huis kwam. Om te zeggen dat er nog kinderen bij moesten komen.
En wat bezield mensen om na een overlijden naar een huis te vragen pff. Verschikkelijk
Al deze verhalen over huizen doen me denken aan mân oom. Het was niet zo erg als een huis, maar voor mij toen erg genoeg.
Mân moeder is 3 jaar geleden onverwacht overleden en een paar jaar daarvoor had ze een stoel gehad van haar ouders. Het is een Pastoe stoel en mân moeder en oom zijn opgegroeid met die stoel in huis, dus toen ze die stoel kreeg van haar ouders, was ze er helemaal gelukkig mee. Na haar overlijden (eind juli 2021) kreeg ik dus die stoel, die nu een emotionele waarde voor mij heeft. In ieder geval, we hadden afgesproken om mân moeders verjaardag in september te vieren met de familie, maar 1 voor 1 druppelde mensen af. Toen belde mân oom, ook om af te zeggen, maar ook om te zeggen dat hij graag even wilde langskomen.
Dus hij komt langs en hij begint over dat hij niks van mân moeders spullen hoeft te hebben, op 1 ding na. Die stoel. Want ze had toestemming moeten vragen aan hem of zij die stoel mocht hebben toen ze het kreeg van hun ouders. Hij vond dus dat mân moeder met hem had moeten checken of het ok was dat zij die stoel accepteerde. En dat zei hij tegen mij de dag voor de eerste verjaardag zonder haar. Ik gaf aan dat ik het bullshit vond en als hij het er niet mee eens was, hij het maar met zijn ouders moest overleggen (mân opa en oma). Hij vroeg nog of ik erover wilde nadenken, of ik de stoel aan hem wilde geven. Gezegd dat ik het zou doen, maar 3 jaar later zit ik nog steeds iedere avond in MIJN stoel.
Maar sowieso deed mân moeders kant van mân familie ontzettend onaardig tegen me tijdens haar ziekte en na haar overlijden. Ik heb nu ook geen contact meer met ze
25 likes
Ja en die kindjes lagen vaak ook op een aparte plek op kerkhof, bijv verscholen achter een heg
4 likes
Kutvolk
14 likes