Ouder worden

Persoonlijk
#1

De laatste tijd merk ik dat ik best wel bang ben om ouder te worden en ik zie hier dan ook echt tegenop. Ik heb het gevoel dat alles minder leuk en fijn wordt als je ouder wordt, deels omdat je steeds meer verantwoordelijkheden krijgt en minder kunt terugvallen op anderen. Nu moet ik wel zeggen dat ik nog maar begin 20 ben, dus misschien is mijn angst nog niet echt terecht en een beetje overdreven, maar toch zit ik er best wel mee. Ook omdat ik merk dat sommige dingen gewoon echt minder worden als je er niks aan doet (zo kwam ik er pas achter dat ik ineens geen koprol meer kan, hoewel dat niet per se een ramp is maargoed). Ik ben ook gewoon veel sneller moe na een feestje bijvoorbeeld. Ik vraag me gewoon oprecht af hoe mensen van 70/80 nog gelukkig zijn terwijl je weet dat je aan het aftakelen bent? Dit klinkt wel echt dramatisch maar ik merk dat dit gevoel zich steeds verder ontwikkelt bij mij, dus ik zou hier graag wat makkelijker over willen denken.

In mijn omgeving zijn er niet echt mensen die dit herkennen dus ik krijg ook het idee dat ik me aanstel. Herkennen jullie dit en hebben jullie tips om dit een beetje te kunnen relativeren voor jezelf?

1 like
#2

Sommige dingen horen voor veel mensen er wel gewoon bij (minder goed tegen grote hoeveelheden alcohol kunnen en opgescheept zitten met een ergere kater, moeten sporten/gezondere voedingkeuzes maken om je figuurtje te behouden etc.). Ik ben eigenlijk niet bang om ouder te worden. I(k vind het alleen kut dat ik waarschijnlijk ooit een ooglidcorrectie nodig heb omdat een bepaald kwaaltje vaker bij vrouwen in de familie voorkomt.) Niet dat zo’n correctie veel voorstelt maar toch


1 like
#3

Ik denk maar zo: het is niet altijd leuk maar hoe druk je je ook maakt, ouder word je toch wel. Dus dan er maar mee dealen en inderdaad, dan voel je je na een feestje niet meer zo fit. Maar met ouder worden, nemen je onzekerheden en bepaalde zorgen op den duur wel wat af. Dus dat is weer iets om naar uit te kijken :wink:

7 likes
#4

Ik had dat gevoel ook, maar sinds een paar jaar (ben nu 28) heb ik dat gevoel niet meer. Het alternatief is niet ouder worden en dat is nog erger. Er zijn ook voordelen, zo ben ik bijvoorbeeld wel iets zelfverzekerder. Het zou leuk zijn als dat zich met de jaren nog meer ontwikkelt.

Hoewel ik nog steeds het idee heb dat ik niet heel oud wil/zal worden.

3 likes
#5

Ik zie juist het voordeel wel in van ouder worden. Zelfverzekerder, wijzer, minder druk maken om dingen, later als je oud bent met je partner rondschuifelen door het dorp en op terrasjes koffie drinken, bingo spelen
 Tuurlijk zijn er nadelen aan ouder worden maar er zijn ook veel fijne dingen aan denk ik.

5 likes
#7

Blegh ik vind het ook niet leuk en kijk ook verzuurd naar meiden van 15 van verdomme kon ik daar maar weer naar terug. alles aan mij wordt lelijker en bijv m’n vriend zei laatst ook “ik zit nu op m’n piekleeftijd qua sport, hierna wordt het meer onderhoud of hobby” toen dacht ik wow verdomme we horen nu te pieken en in plaats daarvan wil ik nog helemaal niet volwassen zijn. ik wil ook een kind maar ook weer niet ik wil een echte baan maar ook weer niet ik wil samenwonen maar ook weer niet ik wil trouwen maar ook weer niet maar ik wil ook niet met alles wachten tot ik over m’n piekleeftijd heen ben. ik ben een tiener gevangen in een twintigerlichaam en leven.

8 likes
#8

Ik vind ouder worden op dit moment leuk. Ik kan echt uitkijken naar het moment dat ik kindjes krijg (hopelijk), ga trouwen met mijn vriend etc.
Ook merk ik dat ik veel minder onzeker ben dan toen ik een jaar of 20 was. Heb veel meer zelfvertrouwen en dat is ook wat waard.
Het enige wat k.u.t. is, zijn grijze haren. En afvallen gaat minder snel :rofl:

1 like
#10

Ik ben bijna 28 en vind het ook erg vervelend. Ik ben ook pas een jaar afgestudeerd en heb nu een jaar een baan, maar wil graag wat anders alleen weet ik ook niet wat. Ik ben voor mijn gevoel erg zoekende in alles nog en heb ook geen relatie. Daarnaast vind ik het ook heel naar om te zien dat mijn ouders ouder worden. Mijn moeder is 67 en is net haar moeder verloren, maar als ik 67 ben heb ik geen ouders meer. Vind dat ook een hele verdrietige gedachte. Ben nu ook aan het herstellen van een lange periode ziek zijn waarin ik erg op mijn ouders gesteund heb en thuis heb gewoond, maar besef ook dat dit op een gegeven moment niet meer kan.

1 like
#11

Heb geen moeite worden met het ouder worden zelf, behalve dat ik het idee heb dat een kind krijgen naar m’n gevoel veel te lang duurt nog. Dus die klok voel ik tikken.

Ik ben wel doodsbang familie of vrienden te verliezen en hoe ouder ik word, hoe realistischer dit word. En dat maakt me ongelooflijk verdrietig.

1 like
#12

Wat iedereen hier zegt over je ouders verliezen voel ik ook heel erg. Zo ben ik afgelopen weekend ook mijn laatste (terror)oma verloren, heeft mijn vader Parkinson en heeft mijn moeder ook een paar jaar terug een hartaanval gehad. Ik denk ook echt niet dat ik zonder mijn ouders zou kunnen, en de realiteit daarvan vind ik echt doodeng. Verder krijg ik allemaal pijntjes en shit en voel ik me echt 100 met mijn slechte knieën, Kaakfysio, moeheid etc haha. En nog maar niet te spreken over die beginnende rimpels, trage stofwisseling en al die andere prachtige dingen :joy:

1 like
#13

Ja mensen verliezen, zag ik ook tegenop. Maar inmiddels heb ik niemand meer afgezien van mijn jongere broertje. En ook dat went. Ook al klinkt dat wellicht raar.

1 like
#14

Ik vind tot nu toe het ouder worden fijn (ben nu 26), ben nu veel zekerder dan toen ik 20 was, ben ook blijer met mezelf. Maaaar als ik dan denk aan echt lichamelijk aftakelen dan bekruipt met toch wel een angstig gevoel, kan het me ook heel slecht voorstellen.

1 like
#15

Dat vind ik echt heel rot voor je :heart:

1 like
#16

Een veel oudere lover regelen. Voel me echt een groene banaan. Jong blaadje, whatever.

9 likes
#18

Het moeilijkste tot nu toe aan ouder worden vind ik is dat ik overal “laat” mee ben en nu bang ben dat ik geen tijd meer heb om te genieten.

Ik ga pas op mij 27e samenwonen Ă©n voor het eerst uit huis. Dat vind ik zo moeilijk! Ik wil ook niet pas op mijn 30e over kinderen gaan nadenken maar wil ook nog heeeeel lang genieten van samenwonen en met zijn tweeen zijn
 Helpt ook niet mee dat IEDEREEN om mij heen al 4 tot 6 jaar samenwoont en ik daar zwaar jaloers van wordt.

Voor de rest geniet ik er echt van: geen studies, geen schoolstress, geen 16 jarig meiden gebitch, geld verdienen.

2 likes
#19

Ja misschien meer dit!! de tijd tussen 20 en 30 is eigenlijk te kort ofzo voor alle veranderingen die er “moeten” plaats vinden. en als je dan wat later bent met iets zoals samenwonen, afstuderen of relatie vinden wordt het gelijk zon geprop.

11 likes
#20

Dit dus inderdaad. Wij hebben voor doorstuderen gekozen, als enige uit onze omgeving, daardoor zijn we ook gewoon met alles later.

#22

Hmm ik hang tegen de 30 aan en merk vooral dat ik dat doodeng vind. Bang om een eventuele volgende stap te zetten? Bang voor het ‘burgelijke leven’ waarin 7/10 mensen van elkaar scheidt. Om maar iets te noemen haha. Daarna valt er een kloof in ‘bang’ zijn voor ouder worden. Behalve dat ik bang ben om alleen oud te worden :frowning: slaat nu echt nog nergens op maar echt oud zijn en weten dat je tijd er bijna op zit. Bleeeegh. Hele nare gedachte.

2 likes
#23

Een groene banaan :joy: Heerlijk! Ik voel me door mijn oudere vriend soms ook jonger, omdat hij best vaak (grappend) benadrukt dat ik zijn jonge blaadje ben. Tegelijkertijd denk ik: Jezus, hij is al zo oud, dat staat mij ook te wachten. Help! Niet dat hij lichamelijke gebreken heeft ofzo, integendeel :sweat_smile: Maar hij heeft wel een hypotheek en supervolwassen baan met dito inkomen. Het contrast met mij is enorm.

2 likes
#25

Herkenbaar. Mijn vriend en ik schelen ook veel in leeftijd, waardoor hij veel volwassener is (baan, inkomen, hypotheek, etc
)