Een hele tijd geleden werkte er regelmatig een bepaalde man op een pakketpunt die mij de hele tijd ongepaste blikken toewierp en als ik als enige klant in het pakketpunt was, ook opmerkingen maakte. Ik kreeg altijd een heel naar gevoel van hem. Het ging over mijn uiterlijk, dat ik een echte mevrouw was, waar ik woonde, waar ik vandaan kwam, maar zo overgoten met een creepy sausje.
Ik had dit gemeld bij een andere medewerker met wie ik een paar keer gepraat had omdat ze iets naars had meegemaakt. Zij is de vaste kracht en we kennen elkaar goed van gezicht. Als ik tijd heb en het is niet druk in het pakketpunt, blijf ik wel eens een half uurtje kletsen. Heerlijke Rotterdamse vrouw is ze.
Na dat gesprek zag ik hem niet meer, was ik blij mee, want ik liep dus vaak weer weg als ik hem er zag werken.
Gisteren kwam er een pakket aan maar toen ik het wou afhalen, zag ik die man staan. Ik was perplex, want had hem echt al tijden niet meer gezien. Ik ben dan gewoon omgedraaid. Vandaag wou ik opnieuw gaan, maar stond hij er weer! Ik vond dat ik me niet moest aanstellen dus ging in de rij staan. Voor me twee vrouwen en hij deed normaal.
Is het mijn beurt, herkent hij me, heeft hij meteen zoân zwoele blik, heel zeemzoetig zo. Ik kan het niet goed uitleggen, maar ik werd er erg ongemakkelijk van. Hij deed tergend traag over het lezen van mijn id en wierp af en toe blikken op de rij die steeds langer werd. Voelde me echt echt echt niet chill. Hij bleef ook in mijn ogen staren. Ik wou gewoon mijn pakket verdorie.