Afhankelijk van wat het project inhoudt kan jouw opleiding juist meer relevant zijn dan die van een geneeskunde student. Jij bent veel gerichter opgeleid terwijl je tijdens de geneeskunde niet echt veel psychiatrie krijgt. Ik kan mij dus heel goed voorstellen dat ze jou wel hebben uitgenodigd.
Aha. Daar weet je nog niks over? En vindt de huidige interviewer het niet raar dat je op beide projecten tegelijk solliciteert? Of kun je dat goed uitleggen.
Succes!
Het is een grote afdeling met meerdere specialisaties, beide projecten vallen onder een andere afdeling binnen de afdeling. Ik hoop dat ze het niet raar vinden. Ik had eigenlijk al aangenomen dat ik het toch niet zou worden voor deze, en als de ander eerst was gekomen had ik waarschijnlijk alleen op die gesolliciteerd. Ik twijfelde nog of ik op de tweede zou solliciteren omdat ik het ook wel apart zou vinden als ik twee keer dezelfde persoon voorbij zou zien komen, maar ik wilde die kans ook niet aan me voorbij laten gaan puur uit beleefdheid oid. Stel dat ik alsnog afgewezen was geweest, en niet had gereageerd op die ander. Dan was ik ook wel weer teleurgesteld geweest.
Je hebt al veel goede tips gekregen. Ik zou ook goed nadenken wat je nodig hebt om goed te werken: juist vrijheid of veel structuur. Wat heb je nodig van een begeleider, elke week een check in of juist wat losser. Hoe zou je je zelf verder willen ontwikkelen (zowel qua wetenschappelijke skills als soft skills). En er is niks raars aan om twee keer te solliciteren, ik heb wel eens dezelfde persoon twee keer op gesprek gehad voor twee verschillende projecten. Bij het eerste project voelde ik de klik tussen de persoon en het project niet zo, bij het tweede project wel. Het laat wat mij betreft alleen maar zien dat je ambitieus bent en vrij zeker van je keuze om te promoveren.
Omg een the Lancet sub journal waar ik iets heb ingediend heeft me gevraagd het te reviseren, er staat niet per se minor of major revisions bij en het is natuurlijk nog lang niet geaccepteerd maar ik had nooit verwacht dat het echt zo ver zou komen bij dit journal 
Yeahhhhhh!!!
Ah ik ga echt aan deze stress onderdoor wil het zo goed doen en we hebben 5 werkdagen gekregen voor een revisie. Er moet best wat gebeuren. Mijn handen trillen, ik zit ontzettend hoog in mijn ademhaling en ik heb gewoon buikpijn van de spanning. Ik probeer mezelf rustig te krijgen maar het wil niet echt. Net wat rondgestuurd dus ik doe het vanavond rustig aan, vroeg naar bed en hopen dat ik een beetje oke slaap ondanks die kutstorm.
ik wil dit zo graag š„²
Pfoe vijf dagen, wat kort joh 
ik kreeg een half jaar voor major revisions. veel succes!!
Dankjewel 
@grace ja dit helpt me heel erg! box breathing ofzo? kost wel wat oefening inderdaad. Had ook een beetje PMS toen ik dit schreef, kleine huilbui heeft weer eens geholpen 
Inmiddels zijn alle extra/aangepaste analyses gedaan, dat ging best goed vooral dankzij de betrokken statisticus die me op weg geholpen heeft. Nu ben ik vooral iedereen aan het stalken om een bepaald formulier en de antwoorden aan de reviewers nog even aardig verpakken. Dan kan hij hopelijk weer de deur uit 
Iedereen nog bedankt voor de tips! Mijn gesprek ging heel goed, ik was ook echt goed voorbereid omdat ik al over alles had nagedacht nav jullie tips haha
Ja niet normaal 
we hebben het bijna gehaald maar hadden bepaalde formulieren nog niet van iedereen. Die ben ik nu nog aan het verzamelen en stalken. Verder moet ik nog de puntjes op de i zetten. Ik denk dat hij maandag 100% af is en ik dan resubmitten als iedereen dat formulier heeft ingevuld.
Ja, toen ik net begon als PhD waren er ook wat flirts tussen collegaās of geweest (ook tussen senior staff en PhDs) en ik sprak daar mijn afkeuring over uit tegen mijn kamergenoten (ook PhDs). Maar zij vonden dit normaal en deden alsof ik een afwijkende mening had??
Ik ben door naar de volgende ronde 
en ik weet nog steeds niet of dit wel wat voor mij is lol kut
Echt 100% mee eens. Machtsverhoudingen gaan ook op als je buiten je eigen groepje neukt
ook 1000% mee eens hoor. Gewoon elke groepsleider tot PhD vind ik een no-go eigenlijk, ook als het geen hoogleraren zijn (of het omet iemand uit totaal ander veld of instituut zijn ofzo maar ja dan heeft het ook niet meer echt met werkverhoudingen te maken)
Waarschijnlijk doen ze het zelf dan ook met een van de professoren? Waarom zou je anders zo pro zijn. Net als baas met een secretaresse is Phd student met een hoogleraar een grote no-go. Vaak hebben de hoogleraren ook een gezin. Lekker bewust kapot maken (ja de man zit zeer zeker ook fout).
Hmm ik denk dat het doorgaans niet ok is, maar in sommige gevallen wel begrijpelijk. In mijn vakgebied zijn er bv een paar best jonge profs (eind 30, begin 40) en als je als phd dan 28-30 bent vind ik het niet zo gek allemaal. In ieder geval niet gekker dan collega phdāers die er met de studentassistent vandoor gaan (en er mee trouwen, dus uiteindelijk wel gewoon een prima relatie).
Pfff ik zit echt even in zoān motivatiedip. Eigenlijk al sinds een paar maanden, ook omdat mān promotor/dagelijks begeleider stopte. Heb nu sinds een paar weken wel weer een begeleider maar dat lijkt voor mān motivatie toch niet zoveel uit te maken (al scheelt het wel in mān stresslevels). Heb de laatste maanden ook niet echt hele spannende/leuke experimenten gedaan, en moet veel data-analyse doen en schrijven voor een studie die ik niet zo heel interessant vind, dat helpt ook niet. Hoor ook wel vaker dat mensen halverwege een beetje in een motivatiedip komen, zijn hier mensen die dat ook gehad hebben en wat hebben jullie toen gedaan?
Ja die had ik zeker ook, ben er net uit denk ik. Eigenlijk vooral door geploeterd en veel collegaās opgezocht. Sorry, niet heel bruikbaar.
Ja denk dat het inderdaad gewoon door ploeteren wordt al ben ik daar ook al wel een tijdje mee bezig. Maar werd het bij jou wel beter qua motivatie op gegeven moment?