Ik vind de juiste instructeur ook zoveel uitmaken. Ik ben ruim een jaar geleden begonnen bij een grote rijschool (maar heb daar uiteindelijk maar zo’n 30 uur les gehad vanwege corona en omdat ik overspannen was). Ik vond het aan het begin heel spannend en dat sloeg door naar rijangst. Ik ben gewoon ontzettend bang dat ik een ongeluk veroorzaak. Mijn instructeur daar was nog niet zolang rijinstructeur en kon echt hélémaal niets met mensen die het misschien eng vonden. Alles moest altijd maar sneller en harder en ik moest altijd weer even wennen aan de koppeling bij het begin van de les en dan maakte hij soms zo’n kutopmerking dat ik de rest van de les eigenlijk niks meer kon.
Toen kreeg ik een andere instructeur die wat meer ervaring had met mensen met rijangst maar daar was niets van te merken haha. Hij leverde altijd commentaar op hoe ik het stuur vasthield maar kon me vervolgens niet vertellen hoe het dan wel moest.
Ik heb nu 2 lessen gehad bij een nieuw rijschool die gespecialiseerd is in rijangst, adhd, etc en ik heb zo’n fijne instructeur! Een hele rustige man die juist aangeeft dat alles wel wat rustiger mag en heel vaak benadrukt dat ik juist een heleboel fouten mag maken zolang ik mijn rijbewijs nog niet heb.
Ik ben vaak ook zo jaloers op iedereen die blijkbaar zonder angst in een auto kunnen zitten haha. Bij het ophalen of wegbrengen zit ik weleens bij mensen van 16,5 in de auto die niet konden wachten tot ze mochten gaan lessen (ik ben eind 20 en het het héél lang uitgesteld).
Titia Hoogendoorn heeft trouwens recent een boekje uitgebracht over rijangst en dat vond ik heel fijn om te lezen. Het heeft niet alles opgelost maar ik vond de herkenbaarheid en tips wel fijn.
Sorry ook een heel verhaal maar ik probeer er juist gewoon over te praten en eerlijk over te zijn omdat ik het jammer vond dat er toch een beetje een taboe op lijkt te liggen en omdat een rijbewijs op mijn leeftijd vaak als een vanzelfsprekendheid wordt gezien.
Hahaha dat boekje ligt hier nu, gisteren besteld! 
Het gaat volgens mij wel vooral over rijangst als je al je rijbewijs hebt, en niet zozeer over de lessen zelf. Maar goed, ik ga het toch maar lezen.
(Ik ben zelf trouwens 34, dus niets mis met jouw leeftijd hoor 
)
Ik ben 39 en heb hem ook pas vorige week gehaald, na 1,5 jaar les. Ik dacht ook dat ik het nooit ging halen maar mijn rijinstructrice zei altijd ‘iedereen kan een rijbewijs halen’. Er zijn best veel mensen die geen rijbewijs hebben, of die hem pas op latere leeftijd halen. Als je in een grotere stad woont, bijvoorbeeld, heb je meestal ook helemaal geen rijbewijs nodig.
Ja, zeker! Dank je wel!
Zoveel is 18 uur echt niet hoor, ik vind dat je al best heel veel verwacht van jezelf maar je zit in die auto om het te leren en je mag gewoon fouten maken he, net zolang als jij nodig hebt om het te leren. Probeer je ook wat minder te focussen op het aantal uur en wat je dan al zou moeten kunnen, iedereen leert op zijn eigen tempo. Het belangrijkste is dat jij uiteindelijk relaxed en met vertrouwen in die auto zit, of dat nou na 30 of na 80 uur is. Na 50 uur les liet ik ook nog steeds de auto weleens afslaan en inmiddels rij ik 2 maanden zelfstandig rond en laat nog steeds met enige regelmaat de koppeling te snel opkomen en de auto afslaan. Dat maakt echt geen donder uit, gewoon opnieuw starten en nog een keer proberen, zolang je maar veilig rijdt en het oplost mag je prima foutjes maken, dat doet iedereen.
Ik denk dat hij gewoon negatief is. Je beschrijving klinkt heel normaal voor 20 uur onderweg zijn, dus ik zou liever een andere instructeur zoeken dan bij zo’n negatief persoon te moeten lessen.
Ik heb het ook uitgesteld, omdat ik het eng vond. Ik vond rijlessen kut, en ik heb uiteindelijk 6x af moeten rijden. Maar ik heb nu 2 jaar mijn rijbewijs, en behalve gezonde spanning (‘oh andere auto, ah zo werkt de koppeling hier’) heb ik na mijn laatste examen nooit meer met angst gereden. Dus het zegt niet alles 
Ik heb ongeveer evenveel uur gehad, iets minder, en ik vind jou al best ver hoor! Ik heb nog maar 2 keer snelweg gereden, en dat was nog met veel hulp van mijn instructeur qua wat ik moest doen. Veel dingen tegelijk gaan bij mij ook nog vaker wel mis dan niet.
Ik herken het wel, ik heb ook telkens het gevoel dat ik al meer zou moeten kunnen, zowel vanuit mezelf als vanuit hem (of ik beeld me dat in).
Maar dat hij dat zo zegt is wel vervelend, dat gaat jou ook niet helpen.
Zelfs als je voor het aantal lessen ‘slecht’ zou zijn is het als instructeur niet oké om zo met je leerlingen om te gaan. Iedereen leert op zijn eigen tempo. Heel logisch dat dit rot is voor je zelfvertrouwen en daar zal het ook niet sneller om gaan dus ik vind dit heel vreemd gedrag van je instructeur.
Ik heb sinds 2 jaar mijn rijbewijs en het was ook echt bloed, zweet en tranen. Heb wel een schakelrijbewijs gehaald, daarna 2 jaar gereden maar mijn angst werd steeds groter (puur vanwege het optrekken bij stoplichten, ugh). Ik leen altijd andermans auto want heb geen parkeerruimte hier (hartje binnenstad, lang verhaal). Daarna ben ik elektrische auto’s gaan huren (zijn ook automaat) en ik kon wel janken van opluchting! Snap echt niet waarom iedereen zo stoer doet dat ze persé in een schakelauto moeten rijden (en dan bedoel ik niet jullie maar gewoon de omgeving). Automaat is ZOVEEL chiller. Als ik eindelijk eens ga verhuizen en een parkeerplek heb koop ik meteen een automaat 
Dus als iemand hier twijfelt, tenzij je net als ik auto’s moet lenen dan is het niet handig, maar als je er zelf 1 gaat kopen zou ik gewoon lekker voor automaat gaan. En iemand zei het al eerder, maar er zijn steeds meer automaten op de markt en elektrische auto’s zijn ook automaat… dus uiteindelijk is het toch de toekomst. Martel jezelf niet, het is geen falen!
Ik ben na jaaaren uitstellen onlangs begonnen met rijlessen in een automaat, maar hoevaak ik al wel niet van mensen heb gehoord of ik hierna voor een “echt” rijbewijs ga 
Zo irritant
Ik weet niet of dit herkenbaar is voor mensen of dat ik ‘issues’ heb, maar het valt me mentaal echt heel zwaar. Ik had een paar dagen geleden een heel goede les, maar op een of andere manier onthou ik alleen wat er slecht ging (laatste 10 minuten ging er veel mis). En dat blijft dan heel de week bij me. Ik snap dat fouten erbij horen en dat hij ook niet boos is ofzo als hij ingrijpt op een hectisch moment, maar ik vind dat zulke nare momenten. Zie nu alweer heel erg op tegen volgende keer. Ik weet dat ik door moet gaan, maar het bepaalt echt heel de week mijn gemoed.
Wat vervelend dat je zo erg tegen het lessen zit aan te hikken telkens. Ik herken het heel erg, ik heb nu iets meer dan 30 lessen van 1,5 uur gehad en kijk sinds een les of twee niet meer zo tegen het lessen op en heb ook nu pas het gevoel dat ik op de goede weg ben en mijn rijbewijs wel moet kunnen halen aanstaande januari. Maar die andere 28 lessen zag ik er zo erg tegenop dat ik er soms zelfs van moest overgeven. Je bent dus echt niet de enige!
Ik heb eigenlijk pas meer vertrouwen in mezelf en het rijden gekregen na mijn tussentijdse toets. Mijn examinator was een hele chille vent die ook eerlijk tegen me zei “je bent er nog niet, maar het zit er echt wel in”. En dat is het ook. Misschien wil je onbewust wel te snel alles moeten kunnen? Geef het de tijd!
Wat voor mij trouwens heel erg hielp is lessen in een drukke stad. Ik woon zelf in een kleinere stad en moest altijd rijden in de avonden, maar dan is het natuurlijk vrij rustig en leer je niet veel. Ik ben drie weken geleden op zaterdag naar Utrecht gegaan met mijn instructrice en ik was hier echt kneiter zenuwachtig voor, maar het ging best goed en dat heeft me ook veel meer rust gegeven. Je wordt wel even in het diepe gegooid, maar heb wel veel meer zelfvertrouwen gekregen na deze les.
Oh wat heftig ook, dat je zelfs moest overgeven!
Bij mij is het meer dat ik me heel de week ‘depressief’ en down voel. Echt als een last op mijn schouders. Het is vooral hoe hij reageert als er iets verkeerd gaat. Het is niet eens per se dat hij boos doet ofzo, maar… Tja kan het niet goed uitleggen. Ik vind dat zoals ik al zei heel nare momenten die dan bij me blijven als een soort ‘mini-trauma’ ofzo. In plaats van dat ik denk van, joh, 90% van de les ging goed, die 10% fouten is gewoon normaal. Het zou al heel erg schelen als hij er op een andere manier op zou reageren. Maar ik denk dat het voor een groot deel ook aan mezelf ligt, ben nogal fragiel aangelegd, mentaal. 
Oke misschien heel raar hoor… Maar komt het weleens voor dat je iemand mag meenemen, nee zeker? Ik zou weleens willen dat mijn vriend er een keertje bij is, dat ik me dan iets meer op mijn gemak zou voelen (maar misschien juist ook wel niet?!). En dan kan hij stiekem ook eens zien of mijn instructeur echt zo ‘‘erg’’ is of dat het vooral aan mezelf ligt.
Meestal mag dat wel hoor. Ben ook wel eens meegegaan met een vriendin.
Dat mag vaak wel, ik zou het eens vragen aan je instructeur.
Wat vervelend dat je er zoveel last van hebt. Misschien helpt het inderdaad om je vriend een keer mee te laten rijden/kijken. Heb je dit ook bij andere dingen dan rijles? Dat je alleen dat wat misgaat onthoudt?
Ik ben even gestopt! Mijn buffer begon op te raken dus moet weer even sparen. Ik zit er aan te denken om rond maart weer te beginnen! Heb ook een hele leuke rijschool gevonden dus ga daar binnenkort contact mee opnemen.
Ik vond het zo onpersoonlijk en slecht hoe het allemaal is gegaan bij van. Buuren dus heb besloten om toch maar iets anders te zoeken!
En hoe bevalt het jou? Heb je al in je eentje gereden? 