Woon je niet in de buurt van Den Haag toevallig ? Wij zoeken een ander. Onze hulp via helpling reageert nergens meer op, ook niet als helpling belt oid, heeft ondertussen wel onze huissleutel nog. Het was voor ons ook de ideale stap. Ik irriteer me als ik vraag of mn vriend wat wil doen en hij het doet wanneer hij wil; nooit of heel laat haha en hij irriteert zich dat ik mopper dat we moeten schoonmaken
Ik weet niet of ik wel wil samenwonen met mijn vriendđ. Ik durft eigenlijk niet denk ikđ .
Als je bang bent kan je erover praten met je vriend om erachter te komen wat je tegenhoud maar als je jezelf heel goed kent en weet dat het niks voor je is, hoef je niet per se samen te wonen omdat het hoort he.
Ik vond het - na 7 jaar samen - ook heel spannend, maar het is me echt zo erg mee gevallen!
Waarom twijfel je?
@Blush @Plukkies Bedankt voor jullie reacties! Ik moest er even over nadenken waarom ik eigenlijk zo twijfel. Ik denk vooral omdat ik bang ben dat ik afhankelijk van hem raak ofzo? Als het nu uit zou gaan is dat minder ingrijpend dan als je samenwoont natuurlijk.
En hij heeft een dochter. Dat maakt het ook ingewikkelder voor mij. Nu kan ik voor mn gevoel nog een beetje de leuke tante zijn, maar als we samenwonen misschien niet? En ik heb helemaal geen zin om in zoân moederrol te kruipen. Ik voel me zelf nog zoân kind.
Maar het hoeft natuurlijk inderdaad niet als ik dat wil. Daar heb je wel gelijk in @Plukkies. Omdat ik de 30 inmiddels ben gepasseerd voel ik toch wat druk geloof ik.
Dankje! Ga ik zeker even kijken!
Mijn vriend en ik verschillen nog al qua inkomen (vriend verdiend 1300,- meer per maand). Wat vinden jullie van de financiele verdeling om de huur 50/50 te splitten, en dat hij dan in het weekend uitjes enzo voor het grootste gedeelte betaalt? Onze huur is wel echt extreem hoog helaas (2100,- per maand). Ik heb het gevoel dat ik met deze regeling wel weinig geld ga overhouden, maar aan de andere kant ben ik ook weer zo trots dat ik wel de huur wil splitten. En misschien is het ook juist wel goed als hij dan de wat duurdere uitjes in het weekend betaalt zoals mooiere restaurantjes enzo, aangezien hij dat er wel voor over heeft en ik niet
Ik zou beide naar rato doen. De huur is elke maand gelijk en is dus sowieso een flinke uitgave. Dan kun je bij de overige uitgaven ook zien waar je op uit komt / wat daarvoor over blijft.
Ik zou inderdaad ook naar rato doen. Dan geven jullie in ieder geval een evenredig deel uit aan vaste lasten. Uitjes kun je of 50/50 doen of ook naar rato. Net wat jullie fijn vinden.
Mijn vriend verdiend ook zoân 1300 meer dan mij en wij hebben een gezamenlijke rekening waar we beide naar rato een bedrag op storten. Hiermee betalen we onze vaste lasten en kleine uitjes zoals bijv uit eten. Daarnaast hebben we samen een spaarrekening waar we 50/50 op sparen. Als we op vakantie gaan of grote gezamenlijke aankopen doen gebruiken we daar onze spaarrekening voor. Ik vind het een fijn idee dat de dingen die we aanschaffen ook echt 50% van mij zijn. Maar ben nogal trots wat dat betreft.
Wat doen de naar rato-verdelers met kosten van boodschappen en uitjes? Ik ben in mijn relatie degene die meer verdient en de vaste lasten (huur, gwl, internet) doen we naar rato. Ik vind het alleen een beetje lastig wat te doen met de rest?
Ik denk bijv dat we voorheen beide even veel geld kwijt waren aan boodschappen (zeg bijv. beide 200 euro per maand) en vind het dan gevoelsmatig toch een beetje gek als we dat ook naar rato gaan doen, omdat ik dan dus ineens meer kwijt ben nu we gaan samenwonen en hij erop vooruit gaat.
Die rekensom snap ik even niet? Als ik nu 200 euro per maand kwijt ben aan boodschappen en bij een naar rato verdeling ik 250 euro kwijt ben en hij 150 (fictieve getallen), dan ga ik er toch financieel op achteruit en hij op vooruit?
Edit: ten opzichte van de niet-samenwonende situatie dus
Ja maar ik vergelijk het ook met de huidige situatie. Hij hield al minder over per maand dan ik. Ik twijfel of het dan eerlijk is dat ik ineens die lasten die hij voorheen ook al had voor hem ga dragen omdat we samenwonen. Stel hij houdt nu 20% van zijn inkomen over en ik 30%, dan gaat hij er toch op vooruit en ik op achteruit als we straks allebei 25% overhouden? Ik snap dat mijn 25% nog steeds meer geld is in absolute aantallen.
Voor mij zijn boodschappen ook vaste lasten, dus wij maken elke maand gewoon via dezelfde verdeling geld daarvoor over naar onze gezamenlijke rekening. Uitjes etc betalen we gewoon random, ligt er maar net aan wat het is
Maar, er zijn toch andere vaste lasten waar je dan misschien juist minder gaat betalen? Zoals gwl/gemeente belastingen ed. Want die betaalden jullie eerst allebei 100% alleen en nu samen (en ze zullen niet 2x zo hoog worden tov toen jullie nog niet samen woonden).
Denk dat je er onder de streep niet op achteruit gaat.
Ik ga er onder de streep zelf wel op achteruit, onze woonlasten worden namelijk flink hoger. Hiervoor deelde ik dat soort kosten met 3 huisgenoten. Daar komt ook een deel van de twijfel vandaan over alles naar rato. Ik ga er financieel sowieso al op achteruit (niet erg, is een keuze) door de vaste lasten. Moet ik er dan ook nog extra op achteruit gaan door ook meer aan boodschappen e.d kwijt te zijn?
Nouja, anders gaat je partner er toch al helemaal flink op achteruit? Het idee is juist dat je allebei ook nog geld overhoudt en dat je dus los van elkaar kan sparen, zodat je partner niet financieel afhankelijk van jou wordt
Wij hebben alle vaste lasten op een hoop gegooid en in de vaste lasten rekenen we oa huur, gwl, (zorg)verzekeringen maar ook boodschappen, netflix, spotify, apple family, kranten abbos, maar ook wat we willen sparen etc.
We hebben hiernaast berekend wat onze netto salarissen samen zijn. We maken hetzelfde bedrag over naar de spaarrekening en daarnaast berekend wat we allebei moeten overmaken naar de gezamelijke lopende rekening zodat we even veel zakgeld over houden (in praktijk betekent ditt dat we allebei meer geld op onze rekeningen overhouden dan zakgeld gezien sommige vaste lasten zoals zorgverzekering niet van de gezamelijke rekening gaat maar van de prive rekening).
Dit leek ons het eerlijkst. Dat zakgeld is dan puur voor leuke dingen doen (als we samen uit eten gaan betalen we het dan 50/50 gezien we allebei evenveel zakgeld overhouden), kleding en persoonlijk sparen.
Edit voor toevoeging: en voor nu is dit eigenlijk bij ons 50/50 omdat we netto bijna evenveel verdienen maar ben ik er gigantisch op achteruit gegaan (van een all in huur van 400 euro ben ik nu naar een gezamelijke all in huur gegaan van bijna 1400 euro, geef ik ipv 180 euro pm aan boodschappen samen 450 euro uit etc) en zal dit in de toekomst alleen nog maar nadeliger uitpakken voor mij gezien ik veel sneller ga groeien in salaris dan hij en ik dus meer zal bijdrage aan onze vaste lasten terwijl we allebei wel even veel persoonlijk zakgeld zullen overhouden. Voor mij betekent samen wonen een stap zetten naar een gezamelijk leven en het gezamelijk goed hebben dus ook de leuke dingen naar rato verdelen (want zo kan je nog meer leuke dingen samen doen.)
Wij hebben laatst een huis gekocht en moesten ook alle kosten weer even herverdelen. Onze hypotheek betalen we overigens 50/50. Ik ben degene van ons die het minst verdient, maar wil wel graag 50% van het huis betalen om eventueel gedoe in de toekomst te voorkomen.
Onze vaste lasten (g/w/l, abonnementen, belastingen en boodschappen) betalen we naar rato. Daarnaast plussen we beide nog 100 euro bovenop ons âeigenâ bedrag voor eventuele uitjes/uit eten/onvoorziene aankopen en dergelijke.
Dus eigenlijk als volgt:
Ik: 500 hypotheek, 400 vaste lasten, 100 onvoorzien = 1000
Partner: 500 hypotheek, 600 vaste lasten, 100 onvoorzien = 1200
Voor ons werkt dit het beste en voelt het het eerlijkst.
Nou dit vind ik wel heel kort door de bocht zeg. Omdat ik het lastig vind dat ik er financieel op achteruit ga moet ik maar eens nadenken of ik wel wil samenwonen? Dit schiet me echt helemaal in het verkeerde keelgat. Het âachteruit gaanâ heeft puur betrekking op het financiĂ«le aspect.
Ik wil dolgraag samenwonen om 1001 redenen, aan de ânadeelkantâ staat alleen dat ik er financieel op achteruit ga. Dat is absoluut geen reden om het niet te doen, alleen vind ik dat wel iets om bij stil te staan en goed over na te denken wat de beste/eerlijkste aanpak is. Ik vind het heel vreemd dat je dit meteen doortrekt naar hoe mijn relatie in elkaar steekt.
Overigens studeert mijn partner nog, dus gaat het bij ons wel degelijk om een groot verschil in inkomen en niet om een paar tientjes per maand.
Toen mijn vriend en ik een huurhuis hadden hebben we alle gezamenlijke kosten op een hoop gegooid en naar rato betaald. Uitjes deden we een beetje om en om. Ik betaalde 60% en hij 40%. Nu hebben we een koophuis en wil hij het wel graag 50/50, inderdaad omdat zoals @Keerbeer al aangeeft hij het anders niet zo prettig vindt als er in de toekomst gedoe komt en we het huis niet eerlijk hebben betaald.
Je geeft al aan dat jouw vriend nog studeert en daarom minder kan inbrengen, mijn vriend heeft dit ook gehad met zijn vorige vriendin en toen heeft hij de lasten zo veel mogelijk betaald. Zij kon niet zo veel inbrengen, maar er was natuurlijk wel het vooruitzicht dat zij meer kon bijdragen zodra ze was afgestudeerd, dus dat nam hij dan die periode voor lief.
Mijn ouders hebben dit vroeger ook gehad, toen werkte mijn moeder en studeerde mijn vader nog. Mijn moeders salaris ging toen naar de vaste laten/boodschappen e.d. en wat mijn vader verdiende ging op de spaarrekening en daar gingen ze dan van op vakantie.
Ik weet natuurlijk niet hoe lang jouw vriend nog moet studeren, maar het gaat waarschijnlijk over een situatie van uiterlijk 4 jaar waarin jij (veel) meer kunt inbrengen dan hij. Misschien moet je dat ââgewoonââ accepteren, want er gaat ook een punt komen waarop hij een baan heeft en de verdeling veel gelijker zal zijn. Dat is nu natuurlijk wel even zuur, maar daar zal hij je natuurlijk ook heel dankbaar voor zijn. Ik zou het andersom namelijk ook best lastig vinden als zo goed als al mijn inkomen naar het huis/de vaste lasten gaat en ik dan niets meer over houd om leuke dingen van te doen/spullen voor mezelf van te kopen.