Ik ga er onder de streep zelf wel op achteruit, onze woonlasten worden namelijk flink hoger. Hiervoor deelde ik dat soort kosten met 3 huisgenoten. Daar komt ook een deel van de twijfel vandaan over alles naar rato. Ik ga er financieel sowieso al op achteruit (niet erg, is een keuze) door de vaste lasten. Moet ik er dan ook nog extra op achteruit gaan door ook meer aan boodschappen e.d kwijt te zijn?
Nouja, anders gaat je partner er toch al helemaal flink op achteruit? Het idee is juist dat je allebei ook nog geld overhoudt en dat je dus los van elkaar kan sparen, zodat je partner niet financieel afhankelijk van jou wordt
Wij hebben alle vaste lasten op een hoop gegooid en in de vaste lasten rekenen we oa huur, gwl, (zorg)verzekeringen maar ook boodschappen, netflix, spotify, apple family, kranten abbos, maar ook wat we willen sparen etc.
We hebben hiernaast berekend wat onze netto salarissen samen zijn. We maken hetzelfde bedrag over naar de spaarrekening en daarnaast berekend wat we allebei moeten overmaken naar de gezamelijke lopende rekening zodat we even veel zakgeld over houden (in praktijk betekent ditt dat we allebei meer geld op onze rekeningen overhouden dan zakgeld gezien sommige vaste lasten zoals zorgverzekering niet van de gezamelijke rekening gaat maar van de prive rekening).
Dit leek ons het eerlijkst. Dat zakgeld is dan puur voor leuke dingen doen (als we samen uit eten gaan betalen we het dan 50/50 gezien we allebei evenveel zakgeld overhouden), kleding en persoonlijk sparen.
Edit voor toevoeging: en voor nu is dit eigenlijk bij ons 50/50 omdat we netto bijna evenveel verdienen maar ben ik er gigantisch op achteruit gegaan (van een all in huur van 400 euro ben ik nu naar een gezamelijke all in huur gegaan van bijna 1400 euro, geef ik ipv 180 euro pm aan boodschappen samen 450 euro uit etc) en zal dit in de toekomst alleen nog maar nadeliger uitpakken voor mij gezien ik veel sneller ga groeien in salaris dan hij en ik dus meer zal bijdrage aan onze vaste lasten terwijl we allebei wel even veel persoonlijk zakgeld zullen overhouden. Voor mij betekent samen wonen een stap zetten naar een gezamelijk leven en het gezamelijk goed hebben dus ook de leuke dingen naar rato verdelen (want zo kan je nog meer leuke dingen samen doen.)
Wij hebben laatst een huis gekocht en moesten ook alle kosten weer even herverdelen. Onze hypotheek betalen we overigens 50/50. Ik ben degene van ons die het minst verdient, maar wil wel graag 50% van het huis betalen om eventueel gedoe in de toekomst te voorkomen.
Onze vaste lasten (g/w/l, abonnementen, belastingen en boodschappen) betalen we naar rato. Daarnaast plussen we beide nog 100 euro bovenop ons âeigenâ bedrag voor eventuele uitjes/uit eten/onvoorziene aankopen en dergelijke.
Dus eigenlijk als volgt:
Ik: 500 hypotheek, 400 vaste lasten, 100 onvoorzien = 1000
Partner: 500 hypotheek, 600 vaste lasten, 100 onvoorzien = 1200
Voor ons werkt dit het beste en voelt het het eerlijkst.
Nou dit vind ik wel heel kort door de bocht zeg. Omdat ik het lastig vind dat ik er financieel op achteruit ga moet ik maar eens nadenken of ik wel wil samenwonen? Dit schiet me echt helemaal in het verkeerde keelgat. Het âachteruit gaanâ heeft puur betrekking op het financiĂ«le aspect.
Ik wil dolgraag samenwonen om 1001 redenen, aan de ânadeelkantâ staat alleen dat ik er financieel op achteruit ga. Dat is absoluut geen reden om het niet te doen, alleen vind ik dat wel iets om bij stil te staan en goed over na te denken wat de beste/eerlijkste aanpak is. Ik vind het heel vreemd dat je dit meteen doortrekt naar hoe mijn relatie in elkaar steekt.
Overigens studeert mijn partner nog, dus gaat het bij ons wel degelijk om een groot verschil in inkomen en niet om een paar tientjes per maand.
6 likes
Toen mijn vriend en ik een huurhuis hadden hebben we alle gezamenlijke kosten op een hoop gegooid en naar rato betaald. Uitjes deden we een beetje om en om. Ik betaalde 60% en hij 40%. Nu hebben we een koophuis en wil hij het wel graag 50/50, inderdaad omdat zoals @Keerbeer al aangeeft hij het anders niet zo prettig vindt als er in de toekomst gedoe komt en we het huis niet eerlijk hebben betaald.
Je geeft al aan dat jouw vriend nog studeert en daarom minder kan inbrengen, mijn vriend heeft dit ook gehad met zijn vorige vriendin en toen heeft hij de lasten zo veel mogelijk betaald. Zij kon niet zo veel inbrengen, maar er was natuurlijk wel het vooruitzicht dat zij meer kon bijdragen zodra ze was afgestudeerd, dus dat nam hij dan die periode voor lief.
Mijn ouders hebben dit vroeger ook gehad, toen werkte mijn moeder en studeerde mijn vader nog. Mijn moeders salaris ging toen naar de vaste laten/boodschappen e.d. en wat mijn vader verdiende ging op de spaarrekening en daar gingen ze dan van op vakantie.
Ik weet natuurlijk niet hoe lang jouw vriend nog moet studeren, maar het gaat waarschijnlijk over een situatie van uiterlijk 4 jaar waarin jij (veel) meer kunt inbrengen dan hij. Misschien moet je dat ââgewoonââ accepteren, want er gaat ook een punt komen waarop hij een baan heeft en de verdeling veel gelijker zal zijn. Dat is nu natuurlijk wel even zuur, maar daar zal hij je natuurlijk ook heel dankbaar voor zijn. Ik zou het andersom namelijk ook best lastig vinden als zo goed als al mijn inkomen naar het huis/de vaste lasten gaat en ik dan niets meer over houd om leuke dingen van te doen/spullen voor mezelf van te kopen.
2 likes
Misschien moet ik het ook maar eens een keer concreet gaan uitrekenen wat het precies betekent want zit ik er helemaal naast. Ik heb nu als ik het voor me zie alleen af en toe het idee dat hij straks bijv. meer kan sparen dan in zijn huidige situatie en ik minder dan in mijn huidige situatie. Dat ik minder kan sparen vind ik helemaal niet erg, alleen als hij dan tegelijkertijd juist meer kan sparen âdankzijâ mij voelt een beetje krom. Ook juist met het oog op stĂ©l dat je ooit weer uit elkaar gaat. Uiteraard niet de intentie, maar wel verstandig om over na te denken vind ik. Maar misschien als ik het concreet uitreken met echte bedragen is het wel helemaal niet zo dat hij meer kan gaan sparen en ik juist minder en zit dat meer in mijn hoofd.
Ik las de hele discussie en dacht ik val even binnen met een ander verhaal wbt kosten verdelen. Mijn vriend verdient meer dan ik, hij werkt 5 dagen en ik heb er zelf bewust voor gekozen om maar 3 dagen te werken. Mijn twee vrije dagen zijn ook echt twee vrije dagen en qua huishouden doen we evenveel (ik denk hij zelfs stiekem meer dan ik). Mijn vriend heeft een gigantische studieschuld waardoor hij als hij de maandelijkse aflossing doet nog evenveel overhoudt als wat mijn maandsalaris is. Mijn studieschuld wordt afgelost door mijn ouders, dus die kosten heb ik niet. Om bovenstaande redenen wilde ik dus graag alles 50/50 doen, mijn vriend is in de praktijk wel vaak degene die wat extraâs koopt en uitjes betaald.
Dus even samengevat:
- ik kies er bewust voor minder te verdienen Ă©n om die dagen echt voor mezelf te hebben en dan niet een soort huisvrouw te zijn. Sommige mensen vinden ja je werkt minder maar draagt meer bij in huis dus daarin draag je ook bij etc.
- zijn studieschuld zorgt er voor dat hij na betaling daarvan evenveel netto overhoudt als ik per maand ontvang qua salaris. Mijne wordt betaald door mijn ouders dus dit zijn kosten die ik zelf niet heb. Als hij dan wel naar rato zou bijdragen zou hij dus uiteindelijk minder voor zichzelf overhouden.
- qua samenwonen ben ik er maandelijks op vooruit gegaan. Mijn maandelijkse vaste lasten zijn nu lager dan toen ik nog alleen woonde. Hij is er op achteruit gegaan, zijn maandelijkse vaste lasten zijn nu hoger dan toen hij nog alleen woonde. Dus dit is een beetje wat bij jou ook lijkt te spelen?
1 like
Ik snap niet zo goed waarom je het blijft vergelijken met de situatie zoals die nu is. Je gaat naar een nieuwe situatie dus zul je dingen moeten herzien. Vergelijken heeft dan geen zin. Een relatie is geven en nemen. Misschien kun jij nu iets minder sparen dan voorheen en hij iets meer, superfijn voor hem toch. Ik zou het hem gunnen als ik zelf ook nog steeds kan sparen. Helemaal omdat hij nu nog studeert. Stel dat hij straks niet meteen een baan heeft, heeft hij in ieder geval wat geld achter de hand. Misschien zit jij over een aantal jaar wel zonder baan en moet hij tijdelijk meer lasten op zich nemen. Dingen kunnen zomaar veranderen.
16 likes
Een lieve bonus dochter is wel welkom denk ik! Heb altijd al een zusje gewild 
4 likes
En een tweede bonusdochter?
De vaste lasten gaan we sowieso naar rato doen, dat staat buiten kijf. Mijn vraag ging puur en alleen over hoe mensen het doen met uitjes, boodschappen etc. Omdat ik er nog niet uit ben of ik het eerlijk vind om dat ook naar rato te doen of 50/50.
Dit ga ik later denk ik weghalen ivm herkenbaarheid maar mijn vriend en ik hebben ook een flink leeftijdsverschil. Hij is nog op een leeftijd dat het logisch is om nog te studeren en wat krapper bij kas te zitten. Ik heb lang gestudeerd en ben nu relatief laat gaan werken. Hierdoor verdien ik nu eindelijk mijn eigen geld en zit ik in de fase dat ik wat op kan gaan bouwen. Doordat ik laat ben gaan werken heb ik logischerwijs een salarisgat met leeftijdsgenoten. Ik verdien prima voor een starter, maar voor mijn leeftijd in mijn werkveld is het geen dik salaris. Hierdoor heb ik misschien ook iets van ja logisch dat hij maar weinig kan sparen en ik wat meer en/of wat meer voor mezelf overhoud.
Nou ja, niet gek toch dat iemand daar zelf ook een mening over heeft. Ik zou het ook vervelend vinden als mijn vriend zo in de relatie zou staan. We hoeven toch niet altijd neutraal te reageren. Saaie boel zou het dan worden 
1 like
Is het een idee om de boodschappen mee te nemen in de vaste lasten?
Aan de andere kant, als haar vriend voorheen 450 euro huur betaalde en zij 750 en ze gaan nu im eem appartement van 1500 euro wonen, gaat zij volgens de 70/30 berekening al 1050 euro betalen terwijl haar vriend 450 euro blijft betalen
Als er voor haar dan ook nog 80 euro extra boodschappen bijkomen terwijl hij er 80 euro minder door gaat betalen, vind ik t ook niet gek om dat dan (nu nog?) niet zo te doen.
Oftewel my 2 cents voor @Sundance: het ligt aan de situatie, zet het bij elkaar en praat erover en laat je niet van de wijs brengen door dingen als âmaar je wil het toch graag?â Want wat mij betreft zegt dingen open doorspreken en regelen niets over hoe graag je elkaar ziet, integendeel.
3 likes
Als je gaat samenwonen kies je ook voor een leven met elkaar (vind ik), dan verandert de volledige situatie gewoon. Dat 1 op 1 gaan afzetten tegen hoe het nu is op individueel niveau werkt gewoon niet volgens mij. Je lasten worden ook hoger omdat je in een groter huis gaat wonen. Je kunt ook redeneren dat huur, gemeentelijke belastingen etc. juist goedkoper zijn omdat je gaat samenwonen, misschien niet ten opzichte van je huidige situaties waarin je dit met 3 huisgenoten deelt, maar ook als je niet zou gaan samenwonen was je op een gegeven moment waarschijnlijk zelfstandig gaan wonen en kon je die lasten ook niet meer delen met huisgenoten. Dan was je veel duurder uit geweest zonder partner. Hoe dan ook denk dat het een scheve vergelijking is om te trekken omdat de hele situatie op zoveel fronten gewoon anders is als je van een studentenhuis in een zelfstandig huis gaat trekken Ă©n als je gaat samenwonen. Je redeneert namelijk niet meer alleen vanuit een âikâ maar vanuit een âwijâ. De hele basis is voor mij dan al fundamenteel anders.
Toen ik ging samenwonen studeerde ik ook nog en betaalde mijn vriend dus veel meer, inmiddels verdien ik meer en betaal ik ook weer meer. Je vangt elkaar ook een beetje op vind ik als je kiest voor een leven samen. Hij heeft mij ook weer gesupport toen ik mijn baan opzegde en een paar maanden zonder inkomen zat, misschien ook âoneerlijkâ, maar in de toekomst doe ik dat weer voor hem als het nodig is. Ik hoef dat verder niet uit te rekenen tot 2 kommaâs.
Wij hebben de boodschappen wel opgenomen in onze vaste lasten overigens en doen we dus naar rato, uitjes en vakanties improviseren we elke keer maar weer een beetje.
3 likes
Volgens mij hebben we vooral een ander uitgangspunt. Jij vergelijkt de nieuwe situatie tussen ons beiden en ik vergelijk mijn oude situatie met mijn nieuwe situatie (en zijn oude met zijn nieuwe situatie).
En ik ben blij dat je je mening geeft, daar vraag ik tenslotte ook om in mijn bericht. Ik vind de toon van je bericht wel enigszins agressief/veroordelend. Heb niet het gevoel van âGoh ik zou dat misschien anders doenâ maar âJezus wat egoĂŻstisch dat je uberhaupt overweegt om het op deze manier te doenâ. Maar dat is het risico natuurlijk als je meningen vraagt, dat die niet altijd per se gebracht worden op de manier die je zelf voor ogen had.
@Discopony jouw voorbeeld komt dicht in de buurt van de werkelijkheid! De verdeling van vaste lasten zal er ongeveer zo uitzien. Boodschappen en uitjes dus nog onduidelijk. Maar dit is precies wat ik bedoel met dat hij er dus financieel op vooruit gaat ten opzichte van zijn oude situatie wanneer we ook de boodschappen en uitjes naar rato zouden doen. Ik ga er sowieso op achteruit (niet erg, ik heb meer draagkracht), maar is het dan âeerlijkâ dat als we de boodschappen en uitjes naar rato verdelen ik er dus nog meer op achteruit ga en hij juist op vooruit. Gevoelsmatig denk ik dat het dan eerlijker is als zijn financiĂ«le situatie hetzelfde blijft en mijne dus wat achteruit gaat. Uiteindelijk heb ik dan dus nog steeds wel meer te besteden dan hij, maar dat is nu dus ook al zo. Het verschil tussen ons wordt zelfs kleiner doordat mijn lasten stijgen.
Misschien dus uiteindelijk de boodschappen 50/50 en ik wat vaker de uitjes (doe ik nu ook al).
2 likes
Nee we moeten het nog concreet gaan berekenen! Dus misschien verduidelijkt dat al wat meer. Ik vind het wel lastig wat daarbij precies wel en niet mee te nemen. Ik heb gewoon een salaris maar hij heeft salaris plus DUO lening. Rekenen we die lening dan mee als inkomen of niet? Aan de ene kant denk ik het is niet echt zijn geld, aan de andere kant vind ik het ook weer gek om het niet mee te rekenen.
Ik ben ook gaan samenwonen met mijn vriend terwijl ik nog studeerde en wij rekenden mijn lening wel bij de inkomsten. Wanneer ik moet gaan terugbetalen, neemt hij op zijn beurt ook weer wat meer lasten op zich. Dit komt overigens ook wel omdat ik bijna het driedubbele moet gaan terugbetalen omdat we nu toeslagpartners zijn (en hij heeft een riant salaris, dus ik vind het zijn schuld 
).
Ik zou vooral in overleg met elkaar gaan wat voor jullie het beste gaat werken. Ik las hierboven ook ergens een situatie dat je allebei een percentage van je inkomsten inlegt, maar dat gaf bij ons een dusdanig verschil dat ik mijzelf (als minder verdienende) niet prettig bij voelde. Weet je ook hoe je vriend er in staat?
@Sundance, er is al veel gezegd, maar ik denk dat je ook naar de lange termijn moet kijken op dit moment. Samenwonen doe je sowieso al omdat je het plan hebt om lang bij elkaar te blijven. Zijn studie gaat later ook bijdragen aan jullie leven samen. Kun je dit niet zien als overbruggingsperiode?
1 like