Samenwonen

Liefde en relaties
#52

Nee dit klopt niet. In een verblijvingsbeding worden de gezamenlijke goederen (dus eventueel ook het huis) toegedeeld aan de langstlevende partner. Het moet alleen nog wel worden geleverd dus het is belangrijk om in het samenlevingscontract een onherroepelijke volmacht op te nemen.
Die goederen blijven dan ‘buiten’ de erfenis.

Ik denk dat je misschien in de war bent met wanneer het huis van een van de twee partners is. Dan kan de partner waarvan het huis is inderdaad bepalen dat de andere partner na overlijden van de eerste partner nog een x tijd in de woning kan blijven wonen. Dat is een wettelijk recht dat je zou hebben als je getrouwd bent, maar voor samenwoners kun je het dus zelf zo afspreken. Je verkrijgt dan alleen een gebruiksrecht en geen eigendom.

#53

Ons huis is geen gezamenlijk goed. Hij is eigenaar, ik niet. Vandaar dat de situatie bij ons zo uitpakt (of ten minste dat is wat ik ervan begreep)

#54

Niet-gezamenlijke goederen vallen inderdaad niet onder het verblijvingsbeding, daar heb je echt een testament voor nodig, vandaar.

1 like
#55

Ik woon nu 5 jaar samen met mijn vriend, daarvoor hadden we 3 jaar een lange afstandsrelatie. Toen we ons eerste huisje betrokken, studeerde ik nog en werkte hij. Dus hij kocht officieel dat huis. Qua geld hebben we het in het begin gedaan dat hij de vaste laste betaalde en ik de boodschappen. Na een ongeveer een jaar hebben we een gezamenlijke rekening geopend en daar storten we beide onze salarissen op en hier doen we gewoon alles samen van. We hebben dus beide geen ‘‘eigen’’ geld/rekening. Begin dit jaar hebben we samen een huis gekocht, maar we hebben nog niets vast laten leggen. Moeten we echt doen ook mbt onze dochter.

Qua huishouden en verzorging van onze dochter doe ik denk ik 90%. Hij let natuurlijk wel op onze dochter en brengt haar wel eens naar bed. Maar ik ben degene die er over het algemeen 's nachts en 's ochtends uitgaat haar doucht, aankleed etc. Mijn vriend werkt wel veel en zorgt voor 70% van de inkomsten ik werk dan parttime.

In het begin vond ik het wel eens moeilijk om ‘‘zijn’’ geld uit te geven, als ik bijvoorbeeld wat duurders kocht ofzo. Mijn salaris is zeg maar de helft van de vaste lasten. Maar daar heeft hij snel korte metten mee gemaakt. Hij vind dat alles voor ons samen is omdat hij meer kan werken omdat het thuis regel dus dat is wel fijn. Omdat we alles samen doen overleggen we het wel als we ‘grotere’ bedragen uitgeven. Tenzij het voor mijn dochter is, dan overleg ik eigenlijk niets.

1 like
#56

Ik heb wel een beetje last van koudwatervrees nu het dichterbij komt. Ik ben bang dat het te snel is en te veel en ik ben ook erg bang voor een sleur ofzo. Of dat we veel ruzie gaan krijgen. Opeens denk ik alleen nog maar aan de negatieve dingen.

Hebben jullie dit ook gehad?

#58

Hoe hebben jullie het precies gedaan als je vriend een huis heeft gekocht en jij dus bij hem inwoont? Dit gaat wsl bij ons gebeuren omdat mijn vriend voldoende geld heeft en ik niet, maar ik weet nog niet zo goed hoe en wat.
Betalen jullie dan huur aan hem? Wordt het huis ooit van jullie samen? Als de badkamer oid verbouwd moet worden, betalen jullie daar dan allebei evenveel aan? Want de waarde van het huis gaat dan omhoog wat alleen voor hem gunstig is.

Huizen/woningmarkttopic #3
#59

Voldoende geld in welke zin? Voor kosten koper bijvoorbeeld. Of om de hypotheek maandelijks te betalen? Zou jij wel de helft van de hypotheek iedere maand kunnen betalen?

#61

Ik heb je een privé berichtje gestuurd!

#62

Ik betaal aan alles naar rato mee behalve de aflossing van de woning. Het geld wat ik bespaar op aflossing gebruik ik om zelf een potje op te bouwen. Onderhoud dat direct aan de woning vast zit (bijv een ketel) doet hij. Onderhoud wat meer voor de fun of de look is bespreken we eerst samen (een mooiere kraan in de badkamer bijv). Doordat ik ook een potje opbouw gaan we er vanuit dat we bij een volgend huis aardig gelijk opgaan. Wat ik achteraf wel kan aanraden: als je elkaar genoeg vertrouwd en er zicht is op een situatie waarbij jullie beiden bijdragen aan de lasten zou ik het samen kopen. Wij hebben afgelopen jaar gekeken naar zaken als inkopen en dat is behoorlijk prijzig. Achteraf hadden we het misschien vanaf het begin samen willen doen (maar toen wisten we nog niet dat het zo lekker zou gaan, als je meer wilt weten moet je maar even een berichtje sturen ).

#63

Ik zou alleen aan de gebruikskosten betalen. Dus bijv. de hypotheekrente, gwl en boodschappen.
Als je hem huur betaalt, betaal je gewoon zijn hypotheek af en gooi je dus geld in zijn spaarpot.
Stel jullie zouden uit elkaar gaan dan krijg je dat niet meer terug, tenzij je dat op papier zet maar dat is voor hem ook vervelend want dan moet hij jou in één keer een groot bedrag betalen.
Als het huis ooit van jullie samen wordt kun je altijd nog iets regelen met dat je jezelf bijv. inkoopt.
Ik zou ook niet meebetalen aan de badkamer e.d. zolang het niet op jouw naam staat om dezelfde redenen als ik noemde bij de hypotheek.

De hypotheek en een nieuwe badkamer zijn geen kosten, de hypotheekrente een gwl wel. Meebetalen aan de kosten is prima.

Nooit meebetalen aan een huis dat niet op jouw naam staat is mijn credo.

11 likes
#65

Wij gaan bijna samenwonen! Wel pas na 7 jaar, samenloop van omstandigheden. Ben heel erg benieuwd hoe het allemaal gaat lopen haha!

3 likes
#66

@Flamoes helemaal met jullie eens! Ik voelde me helemaal in het begin nog eens een parasiet toen ik dit voorstelde, tot ik een keer berekende wat aflossing over een periode van tien jaar met ons vermogen zou doen. Hij zou 24.000 euro besparen en ik uitgeven. Je snijdt jezelf zo enorm in de vingers als je meebetaalt.

1 like
#67

Ja ik snap wel dat het heel scheef voelt om bijna gratis bij iemand te wonen, vandaar dat veel mensen toch meebetalen. Maar een huis afbetalen is geen kost. Je gooit het geld eigenlijk gewoon in je spaarpot. (Als het het jouw huis is dan.)
Als je dat per se wil dan kan dat alsnog wel maar dan moet je alles gaan vastleggen.

Ik snap wel dat het moeilijk kan zijn om het op deze manier voor te stellen.

1 like
#70

Ik kom even binnenvallen! Weet niet of ik in het juiste topic zit, maar hier komt ie : Ik ben nu een maand of 8 samen met mijn vriend, en we begonnen snel over samenwonen (ik ben 22, hij 24) en we zijn beide nog thuiswonend. Natuurlijk is het heel leuk en spannend om het daar over te hebben, alleen denk ik dat het toch ergens handig en verstandig is om eerst een eigen huisje/kamer te hebben. Soms hebben we beide nogal andere verwachtingen van de kosten, en wil ik het eerst even ‘‘zelf’’ gedaan hebben. Ik denk toch dat dat een goede start is. Maar aan de andere kant, als we beide iets voor ons zelf zoeken, zijn we ook weer duurder uit. Beide huur betalen, beide reiskosten etc. Ik ben iemand die veel eigen ruimte nodig heeft, dus eerst apart beginnen lijkt me stiekem wel ideaal. Sparen is wel een ding, want verdien geen volle bak, en wil ook mijn rijbewijs halen. Het is zozozo lastig allemaal.

Hoe hebben jullie dat gedaan, en zijn jullie wel snel gaan samenwonen? Ik ben enorm benieuwd naar jullie tips en of ervaringen.

#71

Ik ben zelf ook snel gaan samenwonen (11 maanden) en was toen 22. Nooit spijt van gehad, maar wij zaten qua kosten en hoe we de toekomst zagen wel volledig op een lijn en waren beiden ruim vier jaar het huis uit. Ik ben zelf heel erg van het; je kan het maar beter proberen, als het fout gaat zie je dan wel.

Maar ik denk dat als je aan je zelf merkt dat je het eigenlijk eerst nog eens zelf wil proberen je er wel goed aan doet om naar dat gevoel te luisteren. Samenwonen is wat dat betreft niet altijd fantastisch en ik vind het zelf wel fijn dat ik ook altijd weet hoe het was on dingen alleen te fiksen. Wat sparen betreft zou ik me niet teveel zorgen maken. Als je na een jaartje beiden op een eigen plek bedenkt toch bij elkaar in te trekken heb je een jaartje gemist. Wat is dat op een leven?

1 like
#75

Bedankt voor de reacties! Als het aan hem ligt wonen we in Januari al samen, maar ik merk gewoon dat ik het te snel vind gaan. Ben bang dat de sleur er snel in gaat komen, en merk dat ik mezelf nog heel erg aan het ontdekken ben. Ben pas laat begonnen met uitgaan, en mijn eigen dingen doen, dus ben bang ik dat me snel ‘‘gevangen ga voelen’’ Zoals @Falkor zegt lijkt het me echt heel leuk om elkaar op die manier te bezoeken. Denk dat we beiden dan toch op een andere manier volwassen worden.

@Shaaar

Wat leuk dat het bij jullie zo goed is gegaan! Denk ook wel dat er verschil in zit dat jullie al een tijd uit huis waren, en al zelfstandig hebben gewoond. Ik denk echt dat we beiden eerst het diepe in moeten, voordat we er samen aan gaan beginnen. We kunnen later inderdaad altijd nog samen gaan wonen.

1 like
#77

Mijn vriend en ik gaan dus bijna samenwonen maar ik heb best wel veel stress ofzo. Het is nieuwbouw dus we hebben het nog niet gezien. Het enige wat we hebben is een plattegrond (wel met de maten van de ruimtes). Nu hebben we al een bank gekocht en ik ben bang dat hij veel te groot is eigenlijk. En ik ben ook bang dat mijn vriend echt zoveel troep mee gaat nemen naar het huis. Hij heeft ook echt heel veel kleding en schoenen die hij niet meer draagt maar die hij wel mee wilt nemen. En ook ALLE schoenendozen. Nou ik word nu al helemaal gek.

Ik hou echt van orde en opgeruimd anders word ik ook helemaal chaotisch in mijn hoofd.

Zei hij van de week ook: “Ja ik wil ergens ook nog wel een gesloten kast. Maar die moet dan in de woonkamer.” Dus ik zeg: “Waarvoor?” “Ja gewoon, voor dingen.” VOOR TROEP DUS :tired_face:

1 like
#78

Ik ben gelijk vanaf huis gaan samenwonen toen ik 21 was. Gaat nog steeds goed.

Maar ik moet wel zeggen ik het soms wel jammer vind dat ik bepaalde dingen niet heb gedaan. Ik was 18 toen ik deze relatie kreeg en heb wel dingen gelaten die ik misschien anders wel had gedaan. Zoals backpacken en een studentenleven hebben met heel stappen enzo. Je gaat doet dit toch minder snel als je samen een hypotheek hebt en je houd toch meer rekening met iemand als je samenwoont. Dus zou daar goed over nadenken of er dingen zijn die je wilt ervaren.

2 likes
#79

Mijn vriend en ik hebben er samen heel bewust voor gekozen om eerst alleen op kamers te gaan en ik ben er heel blij mee dat we dat hebben gedaan. Ik heb hem in die periode zo zien groeien (en hij mij waarschijnlijk). In het begin maakte hij echt niks schoon, al zn spullen lagen overal op de vloer etc. terwijl ik dat echt niet van hem had verwacht. Ik was op dat moment net begonnen bij een pittige stage en had het er toen echt niet bij kunnen hebben dat ik dan in zo’n rommelig huis thuis zou komen.

Na iets meer dan een jaar op kamers zijn we gaan samenwonen toen het voor ons allebei goed voelde. Heb er tot op de dag van vandaag nooit spijt van gehad dat we het zo hebben gedaan.

3 likes
#80

Oooh ja meubels in een ruimte voor me zien vind ik ook zo moeilijk! Wij hadden alles opgemeten en wisten zeker dat de bank in een bepaalde maat zou passen, maar toen we in de winkel op het showmodel zaten twijfelde ik toch weer enorm want “volgens mij neemt de bank heel de woonkamer in”, uiteindelijk toch besteld en terwijl we er op moesten wachten heb ik wel 10 keer de vloer beplakt met tape in de maten van de bank en geroepen dat hij echt veeeeeeel te groot is.

De bank past perfect en zou echt niet kleiner hebben gewild.