Wij hebben een samenlevingscontract met testament en (nog) geen kinderen. Wij wilden graag vastgelegd hebben dat wanneer een van ons komt te overlijden de ander het deel van het huis krijgt en van het spaargeld en niet de ouders. Want nu is alles koek en ei tussen ons en beide ouders, maar je weet nooit hoe het op dat moment is en dan moet je naast rouwen ook nog ruzie gaan maken over wie, wat, waar en kan het goed zijn dat als de helft van het huis naar de ouders van je partner gaat, je hen niet uit kan kopen en dus zelf ook het huis moet verlaten. Je hebt dan naast geen partner meer, ook op korte termijn geen woning meer en dat lijkt met niet waar je op dat moment mee bezig wil zijn.
1 like
We hebben een samenlevingscontract gekozen omdat we een koophuis hebben. Bij overlijden van de Ă©Ă©n zou het huis automatisch naar die familie gaan en niet naar je partner. Dat was de hoofdreden voor ons. Daarnaast hebben we laten vastleggen dat alles 50/50 is en we maandelijks naar rato betalen. De reden voor het testament was voor mij dat ik geen contact heb met mijn vader en hem dus van alles uit wil sluiten mocht er wat gebeuren. Ik wil niet dat mijn moeder of zusje die shit er anders ook nog bij krijgt. Een fijne bijkomstigheid was dat we direct iets voor eventuele kinderen ooit hebben laten vastleggen.
1 like
Zijn hier mensen die relatief snel zijn gaan samenwonen? Wat je (of wat je omgevingâŠ) snel vindt mag je zelf invullen.
Wil iemand delen wat destijds jouw/jullie overwegingen waren om het wel (of toch niet) te gaan doen? Wist je het heel zeker of waren er twijfels? Zijn er verhalen waarbij het toch âte snelâ was?
Bij ons doet de mogelijkheid zich nu voor om samen te gaan wonen (huur), en we zijn nu een jaar samen. Ik ben bang dat dat misschien te snel is. Aan de andere kant denk ik: het gaat super goed tussen ons, ik wil âuiteindelijkâ wel samenwonen, waar wachten we dan op?
Ik hoop dat wat ervaringen van anderen kunnen helpen.
1 like
Ja ik 
Wij kwamen allebei uit een lange relatie (8 en 9 jaar) en vonden elkaar toen. Vanaf moment 1 zit het super goed tussen ons, juist omdat we in onze vorige relaties hebben ondervonden wat we allebei absoluut niet meer willen. Alles valt nu op zân plek hoe het wel kan zijn. Daarom voelt alles ook totaal niet snel (ben ondertussen ook zwanger terwijl we nog niet eens 2 jaar samen zijn)
Mijn vriend heeft bij zân ouders gewoond toen hij uit elkaar ging, mijn ex ging terug naar zân ouders. Maar mijn appartement stond op een plek waar we niet een toekomst wilden gaan opbouwen. Dus zijn we samen op zoek gegaan naar een huis en na 3kwart jaar relatie gaan samenwonen.
Voor âbuitenstaandersâ klinken onze tijden van samen zijn etc kort, maar iedereen die ons lief heeft ziet hoe gelukkig wij samen zijn en hoe goed het gaat dat tijd echt een relatief begrip is.
Edit: oja en een overweging was ook de reisafstand (mijn appartement/zijn ouders) en financieel zouden we er allebei op vooruit gaan ipv 2 aparte huizen te betalen. En we waren toch al constant bij hem of mij samen.
8 likes
Yes, ik kwam net zoals @turbs ook uit een lange relatie waar ik ook samenwoonde. In die relatie waren we âpasâ na 5 jaar gaan samenwonen, maar het liep toen vrij snel stuk. Had het eigenlijk al eerder moeten afkappen, maar vond het zoân big deal dat we samenwoonde en wist echt niet hoe ik alles dan moest regelen (dat viel achteraf dus echt reuze mee).
Met mijn huidige vriend ben ik denk ik na 5/6 maanden gaan samenwonen in een tijdelijke woning, en daarna in een heel klein appartement voor onbepaalde tijd. De reden was toen dat we ver van elkaar woonde en een periode in het buitenland ook al samen hadden gewoond. We waren zo gewend aan het bij elkaar zijn (en het speelde ook mee dat we allebei wilde verhuizen) dat we de gok hebben genomen. 5 jaar later nog steeds heel blij!
Ik had hiervoor altijd een mening over mensen die âsnelâ gingen samenwonen. Maar nu denk ik: als het goed voelt, probeer het gewoon. Ook als je lang samen bent, kan het nog mis gaan namelijk.
5 likes
Wij zijn na 11 maanden gaan samenwonen. Hij had een huis gekocht waar nog een jaar aan gebouwd zou worden en we hadden al afgesproken dat we daar samen in gingen wonen. Ik besloot dat ik niet meer in mijn huidige studentenhuis wilde wonen, toen werd het al heel snel: waarom gaan we dan niet nu al samen. Twijfels waren er wel, maar geen grote twijfel. Wat ook meespeelde (net als hierboven) was dat we 1.5 uur met ov van elkaar af woonden.
We zijn inmiddels 2.5 jaar verder. Spijt heb ik nooit echt gehad, we hebben het nog steeds superleuk en zijn nog altijd samen, maar zo rooskleurig als dat ik het verwacht had is het niet. Achteraf zou ik het zo weer doen, onze basis is goed, we zijn dol op elkaar, maar ik heb wel meer behoefte aan eigen ruimte dan ik toen had (we zoeken nu ook een iets ruimer huis). Al denk ik dat de termijn waarop we zijn gaan samenwonen daar geen rol in speelt. Eerder dat corona en altijd samen thuis daar een rol in speelt.
1 like
Ik ben na 5 maanden gaan samenwonen met mijn vriend (nu man 
)
We hebben zo snel besloten te gaan samenwonen omdat we beide een dure studentenkamer hadden. Voor dat geld konden we beter samen een appartement huren en we waren toch altijd samen.
Vanuit mijn omgeving heb ik geen opmerkingen gehad dat het (te) snel was.
Ik heb nog geen seconde spijt gehad. Als het niet goed zou werken dan was het zonder dat we samen woonden ook wel mis gegaan.
Ik zeg: gewoon doen!
Mijn ervaring is dat lengte van relatie voordat je gaat samenwonen niet uitmaakt. Maar daarbij hangt ook samen dat je (ik) ouder wordt⊠dat maakte in mijn situatie denk ook uit.
Met mân ex 4 jaar samen, samenwonen, heel snel uit elkaar. Relatie zat gewoon niet goed.
Huidige relatie: na een half jaar spraken we naar elkaar uit samen te willen wonen en na een jaar verhuisden we. (Konden niet blijven in 1 van onze huizen).
En dat gaat echt super. Nu een jaar samenwonend, en het voelt heel goed. Kan me niet anders meer voorstellen.
Als jullie allebei voelen om hiervoor te gaan; dan zou ik het doen.
Er zijn geen garanties, zo voel ik het.
1 like
Ik vind een jaar niet heel kort eigenlijk, is wel een beetje gemiddeld als ik om me heen kijk. Wij zijn ook na ongeveer een jaar samen gaan wonen maar we waren praktisch al de hele week samen, dus het was amper een overgang. Inmiddels 3.5 jaar verder en nog steeds heel gelukkig met elkaar, maar dat is niet te voorspellen natuurlijk. Het is wel een beetje eng omdat je met huren echt wel nog een jaar samen moet blijven, vanwege opzegtermijn, maar ook dat is niet het einde van de wereld. Tenzij je nu al twijfelt aan je relatie natuurlijk.
Mijn inmiddels man zijn ook snel gaan samenwonen (ook vrij snel getrouwd, maar dat terzijde). Ik kwam uit een relatie van 8 jaar, waarvan 3 samenwonend, en woonde toen ik hem leerde kennen weer bij mijn ouders, deelde een kamer met mijn zusje (super gezellig).
Hij kwam ook net uit een relatie en woonde nog in hun huis. Ik ben eigenlijk na de 8e date een beetje blijven plakken en niet meer weggegaan.
Omdat we eigenlijk beide op zoek waren naar een woning, en we in ons eentje niks fatoenlijks konden betalen ,woningmarkt was toen al niet zo leuk. Besloten na een jaar zijn ex uit te kopen (hier wel afspraken met haar over gemaakt zodat we samen tot die tijd daar konden wonen). Wel een hoop bezorgde gesprekken met mijn ouders en vriendinnen gehad, maar fast forward 3 jaar later geen spijt van, huizenprijzen zijn nog hoger gestegen (mochten we uit elkaar gaan krijg ik gewoon de helft van de overwaarde mee), en we zijn nu 1 maand getrouwd en helemaal gelukkig en zitten we in een mooi huis.
Vroeger was ik ook best bekrompen van je moet x aantal jaar samen zijn voor samenwonen, kinderen en trouwen. Maar ben ondertussen 30 en denk er nu wel anders over. Het kan echt.
We zijn gaan samenwonen toen we een jaar samen waren. Vanuit thuiswonend naar een huur appartement. Mijn motto was âalles kan kapot, ook nog na 10 jaar. We hebben het nu leuk, dus waarom/waarop wachten?â. We zijn nu 9 jaar verder en nog altijd heel gelukkig, nooit spijt gehad.
1 like
Ik na vier maanden al, toevallig twee weken voor de lockdown begon 
.
Ging helemaal prima, natuurlijk af en toe tranen of discussies, maar dat hoort nu eenmaal bij die fase waarin je moet wennen.
Belangrijkste vond ik dat we het allebei echt wilden en geen mensen zijn die dramatisch ruzie maken en anderzijds zijn we beiden introvert en hebben we allebei dagelijks nood aan tijd alleen. Daar hebben we goede afspraken over gemaakt en dat gaat heel vlot!
Voor zover ik weet had niemand in mijn omgeving bezwaren. Iedereen zei: als het goed zit, dan zit het goed.
Ik leerde mijn vriend - toen nog date - kennen, een maand voordat de eerste lockdown begon. Toen gingen we een dagje samen thuiswerken/studeren en ben ik nooit meer weggegaan. Ik heb wel lange tijd mijn kamer nog aangehouden (heb eerder samengewoond en toen dat uitging had ik superveel stress over nieuwe woonruimte), maar dat gevoel ebde vanzelf weg en inmiddels heb ik die ook opgezegd.
Vind het zelf gek dat het zo snel is gegaan, maar bijv. mijn ouders hadden er eigenlijk alle begrip voor. Zoals hierboven ook is gezegd, ik denk dat de leeftijd ook wel meespeelt dat alles sneller gaat. Met mijn ex woonde ik pas na 6/7 jaar samen, en dat heeft ook absoluut geen garanties gegeven haha.
Oh en leuk om alle verhalen te lezen!
Wij hebben nadat we 9 maanden samen waren een huis gekocht (ging allemaal sneller dan we dachten in die hectische markt), toen ongeveer een jaar samen waren kregen we daarvan de sleutel. Hij kwam uit een lange relatie en ik had meerdere relaties achter de rug. Vanaf het eerste moment zat het gewoon hartstikke goed, dat hadden we beide eerder nog nooit gehad. Kopen als je relatief kort samen bent is wel een risico, maar wij wilden allebei niet huren (minder waar voor je geld en je gooit het niet in je eigen âspaarpotâ). We werken beide fulltime met een vast contract en woonden destijds nog thuis. Het was voor ons de beste keuze en ik sta er 8 maanden later nog steeds 100% achter. In mijn omgeving merk ik dat de duur van je relatie geen garantie geeft of het goed gaat of niet, een stel dat ruim 8 jaar samen was en net een koophuis had is onlangs ook uit elkaar gegaan. En wat anderen er van vinden boeit me ook niet zo haha, er zullen vast genoeg mensen een mening over hebben toen we dit vertelden.
Ik denk omdat het lastig is als je iets huurt wat je alleen samen kan betalen, en er dan niet direct uit kan als je uit elkaar gaat. Of dat de een het niet kan betalen zonder de ander/een tweede inkomen.
Ik heb hier zelf eigenlijk nauwelijks bij stil gestaan, en ben na 8 maanden samen gaan wonen ergens wat we absoluut niet alleen konden betalen haha
1 like
Mijn vriend trekt binnenkort bij mij in, onze eerste date is nu net een half jaar en een paar dagen geleden. Hij moet zijn huidige woning uit, anders had het nog wel wat langer geduurd waarschijnlijk, maar we hebben er heel veel zin in. We kijken vooral heel erg uit naar gewoon elke avond samen slapen en niet meer met toiletspullen e.d. hoeven sjouwen. Ben wel heel benieuwd hoe het gaat zijn, ik heb nog nooit samengewoond en we werken allebei vanuit huis nu (ik normaal niet, maar ja, corona), en het is wel klein⊠Maar we hebben ook al besproken dat als het niet werkt hij alsnog wat voor zichzelf gaat zoeken en dat dat ook gewoon ok is.
Heb overigens van niemand commentaar gekregen erop, alleen mijn vader was iets sceptisch. Maar die ziet mij nog steeds als zijn kleine meisje, ook al loop ik al tegen de veertig 
@Loveisafourletterword ik was zelf ook altijd heel erg pro eerst op jezelf wonen voordat je gaat samenwonen, maar als het voor jullie goed voelt, waarom niet? Zou je wel als het toch mis mocht lopen alsnog iets voor jezelf kunnen betalen? Niet dat je dan terug zou moeten naar je ouders?
4 likes
Dan zou ik het gewoon doen! Als jullie er allebei achter staan natuurlijk, maar niks aantrekken van wat andere mensen vinden.
1 like
Ja ik bedoel wat @Kurisu zegt, maar ik heb alleen in appartementen samengewoond die ik zelf niet kon betalen. Als dat wel kan vind ik het al een ander verhaal!
Ik denk ook niet dat je per se zelfstandig moet hebben gewoond voor je kunt samenwonen. Dat moet je lekker zelf weten maar vind ik geen must.
1 like
Mijn vriend en ik willen ook samenwonen. Ik heb altijd een heel goed gevoel bij hem gehad en ik weet gewoon dat het heel goed zit. We zijn ook nog niet heel lang samen (vorig jaar zomer) maar hij is de eerste man die ik echt goed om mij heen kan hebben. De omgeving zal vast een mening hebben maar dat maakt mij echt niets uit, heb niets met ze te maken. Ik weet zeker dat we over 10 jaar nog samen zijn, dat voel ik. Ik ben mega verliefd op die man en dat is niet zomaar verliefdheid het is super diep. Wat @turbs ook zei, ik heb zelf ook relaties achter de rug waardoor ik nu echt weet wat ik nooit meer wil. Ik heb het gevoel dat ik gewoon echt de liefde van mijn leven heb gevonden.
6 likes
Mijn vriend woonde bij zijn vader omdat het nog niet zo lang uit was met zijn ex en toen ik op een gegeven moment groter ging wonen (we waten toen 9 maanden samen ongeveer) is hii eigenlijk steeds langer bij mij gebleven.
Nu zijn we bijna 2 jaar samen en hebben we net ons eerste huis gekocht!
4 likes