Het is maar net hoe je het bekijkt. We zijn van plan om (wanneer de kans zich aandient) iets samen te gaan kopen, dus dan zitten we samen hopelijk met een stuk lagere hypotheek, waar hij ook profijt van heeft. En over 30 jaar of eerder met een dan afgeloste hypotheek.
Ik vind het een beetje verdrietig om op die manier na te denken over samenwonen. Ik bedoel, als je er meteen in gaat met “ik ga je hypotheek niet betalen”… daarvoor doe je het toch niet? Dat is meteen uitgaan van de worst case scenario. Ik wil uitgaan van vertrouwen, niet van wantrouwen. We zijn het huis nu van ons aan het maken met allerlei aanpassingen. Zou ik dat dan ook alleen moeten betalen?
Misschien ben ik wel heel naief hoor, zeg niet dat ik gelijk heb. Maar zo denk ik erover.