Mwah niet heel gek toch? Soms zijn CVs heel summier en wil je echt wat meer info hebben om een beter beeld te krijgen. Of heb je iets op LinkedIn gezien bij diegene wat niet in haar CV staat. Als het maar niet een nare vraagstelling is met het doel om een verklaring te zoeken waarom iemand kiest voor 20 uur, een gat in zn CV heeft oid. Op de zuid-as heb ik weleens een gesprek gehad dat meer een halve ontgroening f politie ondervraging leek, dan geef je ook niet echt een lekker signaal af als werkgever (vind ik. Genoeg mensen die er wel zin in hebben).
Ik ben wel expres gaan reageren op andere vacatures buiten mijn huidige sector met de goede hoop dat ik 1) beter zou weten wat ik wil en 2) misschien ook direct dan een leuke baan kon binnenslepen. Ik zit nu ook niet op de schopstoel.
Ik heb in het verleden wel open sollicitaties eruit gestuurd en met succes, maar dat vind ik fijner als ik enigszins voor mij heb wat ik ongeveer wil. En in mijn omgeving kan ik niet zo goed over dit onderwerp praten omdat veel mensen in een mindere positie zitten of al gauw zoiets hebben van âmens doe niet zo moeilijkâ.
En van tig alerts uitzetten word ik nog drukker en verwarder, ben ik bang. Mijn hoofd draait al overuren met de kwestie banenzoektocht en wat wil ik verder met mijn leven.
Maar wat wilde je bereiken dan met je eerste post, want wij kunnen dat ook niet voor je invullen.
Buiten je eigen sector solliciteren en een baan aannemen. Of bij dezelfde werkgever wachten tot er een vacature vrijkomt
Ik kan gewoon niet tegen deze onzekerheid. Van twee jaar geleden alleen op bed kunnen liggen, naar nu een extra diploma en op het gebied van werkgelegenheid veel mogelijkheden. Is voor mij heel verwarrend
. Ik kan alles zelf weer doen en beslissen en dat is eng of zo? :â)
Een beetje zoals in een supermarkt staan voor een schap met 95959599595 koekjes en je kan van alles gewoon zo kopen en dat je zoiets hebt van âuhh ja wat moet ik nemenâ? Besluiteloosheid neemt langzamerhand de overhand.
Loopbaancoaches etc. kunnen ook weinig met mij.
Op dit moment houd ik sollicitatiegesprekken en ik merk hoe leuk het is om een mailtje van de kandidaat te krijgen nadat het gesprek over is! Nu merk ik pas dat het voor degene die de vragen stelt ook best lastig is: jij kan ook onzeker zijn over hoe het ging, over wat je precies moet vragen en het is best een lastige zoektocht om iemand te vinden die perfect past bij het bedrijf (vooral als het om een klein team staat). Ik heb nu 2 reacties gehad van sollicitanten om te bedanken voor het gesprek en nog een keer hun enthousiasme duidelijk te maken en ik merk dat ik dat echt heel fijn vind en waardeer, ook omdat je dan meteen in kunt schatten of iemand de rol echt wil. Dus dat zou van mijn kant een tip zijn weet niet of het bij elk bedrijf zo werkt, bij ons in de informele sector dus wel heel erg gewaardeerd.
Grappig, ik vind dat echt een afknapper juist. Onnodig en kontelikken
Waarom vind je het onnodig?
Omdat je al bedankt aan het einde van het gesprek toch?
Dus ik vind het overdreven om dan na het gesprek nog een keer te bedanken voor het gesprek, zo van, vergeet mij niet he!
Ik ben minder cynisch
Dat is toch slim, ik kan dat wel waarderen.
Ik heb morgen een tweede gesprek bij een heel tof bedrijf. Ben al pretty sure dat ik de baan ga krijgen, enige ding is nog het salaris. Ik verdien nu eigenlijk âte veelâ als starter en ben wel bereid om wat minder te verdienen dan ik nu doe. Maar vind dan 100/150 bruto max van afwijken wel het uiterste. Ben zo benieuwd hoe zij erin staan en hoe ik ga reageren. Bij mn vorige arbeidsvoorwaardengesprek klapte ik eig een beetje dicht. Ik verlies ook best wat secundaire arbeidsvoorwaarden maar het is heel logisch dat mn hopelijk nieuwe werkgever dit niet kan bieden (overheid nu vs startup). Kan hier zo over piekeren! Wil wel de baan, maar wil daar ook niet voor een hoop minder geld gaan werken.
Ik heb deze week een tweede gesprek bij een bedrijf waar ik echt graag zou willen werken!! Hebben jullie nog tips voor het voorbereiden van dat gesprek?
Als ze qua geld niet willen inschikken kun je altijd nog proberen af te dingen in een kortere werkweek of extra vakantiedagen als je dat ziet zitten
Ik versta soms echt niet wie vacatures opstelt, en hoe ze kunnen denken dat het aantrekkelijke functies zijn? Een samenvatting van de twee die ik net zag: je moet jong zijn, uitmuntend, alleen maar kwaliteit willen afleveren (nee ik lever graag brol af?), perfect drietalig NL/FR/EN en liefst nog extra talen spreken, winnaarsmentaliteit met vechtlust, en een onbevangen geest met humor en kunnen zelfrelativeren.
Wat krijg je: ervaring, correcte verloning en bij de ene âkantoor met lichtinvalâ ( ) en bij de andere âpanoramisch zichtâ. Ja amai echt overtuigend, geen toffe werksfeer nodig, you had me at lichtinval.
Hebben ze ook een work hard play hard mentaliteit đ„Č
Zag laatst een, op t eerste oog, leuke vacature en toen stond dat er. Echt mn allergie, dus gelijk vond ik t stom.
Normaal schrijf ik de vacature teksten bij ons niet, maar laatst kwamen ze aanzetten met : organisatorische superheld en nog zo iets stoms. Dat is dus mooi niet online gezet (dat soort teksten zijn vast leuk als je in een hip bedrijf wilt werken, maar mijn werkplek valt daar niet onder. Dus als sollicitant kom je dan ook wel van een koude kermis thuis als je dat verwacht)
âJe moet jong zijnâ mag je toch helemaal niet in een vacaturetekst zetten?? Dat is leeftijdsdiscriminatie dacht ik (in NL is dat wel zo iig).
Ik denk dat ze met âjonge, uitmuntende juristâ een startersjob bedoelen? Maar ik vond het ook ongelukkig verwoord
In een geval als dit, vind ik het vaak wel werken om wél mijn huidige salaris te noemen. Dan begrijpt je nieuwe werkgever echt goed hoeveel je nu waard bent en kunnen zij proberen het te matchen. Ik heb bij mijn huidige baan bijv. wel eens aangegeven van: Ik verdien nu denk ik meer dan ik bij jullie ga verdienen (ook om zulke logische redenen die jij noemt), maar omdat ik het echt slecht in kan schatten wat haalbaar is zou ik graag van jullie horen wat jullie in gedachten hebben. Het ligt helemaal aan het bedrijf en de functie of zulke openheid handig is, maar voor mij heeft het toen goed gewerkt dus je kan het ook nog even afwachten waar ze mee gaan komen. Vooral nu nog niet over piekeren, want je weet nog helemaal niet of dat wel nodig is!
Ging bij het gesprek gelukkig niet over het salaris, maar heb nu wel een aanbod gekregen (wat super fijn is) maar is dus 200 afwijkend van mân uiterste met echt het minimale van de secundaire voorwaarden van wat ik nu heb. Ben nu wel echt verwend, maar het is echt minimaal. Zit zo in een dubio, collegaâs zeggen weer heel wat anders dan mân ouders en vriend. Vind het ook lastig om af te wegen wat ik wat waard vind en of ik hiervoor wil gaan.
Hoe waren jouw secundaire voorwaarden? Compenseerde dat het salaris?
Ze zeggen dat je niet je oude schoenen moet weggooien voordat je nieuwe hebt, maar dit ga ik vanmiddag wel doen. Ik ga bepaalde eisen op tafel leggen en als daar niet (deels) mee wordt ingestemd ga ik lekker op zoek naar wat anders. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn op je werk.
Ik zag gisteren gelukkig wel elders een vacature staan die mij aansprak.