Ik moet echt even mijn ei kwijt hoor. Ik las altijd mee op EGF en heb nu even een nieuwe account aangemaakt.
Ik ben in juni begonnen bij een bedrijf en heb midden september mijn ontslag gekregen. Dit is echt zo’n lang verhaal, maar het kwam erop neer dat ik een verstoorde relatie had met de manager. In die week dat ik werd ontslagen, waren mijn collega’s al op de hoogte dat ik ontslagen zou worden, dus die deden opeens ook heel anders tegen mij. Nu ben ik tot eind november in dienst en vrij van arbeid gesteld. Ik ben btw niet per direct ontslagen, maar zij hebben in mijn beëindigingsovereenkomst gezet dat ik niet naar behoren functioneerde? Ik voel me hier tot op heden zo ellendig en depressief over, want er is gewoon te veel gebeurd en ik heb dit nog niet helemaal kunnen verwerken.
Nu ben ik momenteel hard aan het solliciteren. Ik heb sinds mijn ontslag midden september denk ik wel 40 brieven gestuurd en tien gesprekken gehad. Echter, wat ik veel merk bij bedrijven is dat ze me uitnodigen en vervolgens komt er geen eind meer aan. Ik solliciteer nu binnen een bepaald vakgebied waarbij ik assesments moet maken zodat ze een beeld krijgen van mijn competenties en persoonlijkheid, maar wat ik zo vervelend vind is dat ik 2 keer op gesprek moet komen en daarna steeds een afwijzing krijg. Ik dacht altijd dat een 2e gesprek bedoeld was om de arbeidsvoorwaarden te bespreken? Ik ben vorige week op een 3e (!) gesprek geweest bij een bedrijf en vervolgens vroeg de contactpersoon of ik een dagje wilde meedraaien. Ik heb hem toen verteld dat dit mij te veel werd na 3 gesprekken en dat ik wilde dat de knoop werd doorgehakt. Vervolgens gaf hij aan dat hij niet met mij verder wilde. Ik vind het gewoon zonde van mijn tijd om steeds heen en weer te reizen voor een gesprek. Na 1 gesprek heb je toch wel door of de kandidaat geschikt is? Dat er bij een 2e gesprek een naaste collega wordt gehaald om te kijken of er een klik is, kan ik wel begrijpen. Maar een 3e of 4e gesprek gaat me echt te ver.
Nu word ik ook continue gebeld door recruiters maar het lijkt echt nergens heen te gaan dat ik radeloos begin te worden. Bij mij gaat het schrijven en versturen van brieven me prima af, maar de gesprekken lijken telkens niet goed te gaan. Ik heb nog tot eind november en anders zou ik toch een WW moeten aanvragen. Zijn hier meer mensen die gebruik hebben gemaakt van de WW? En heeft iemand hier tips/adviezen voor gesprekken? Ik heb namelijk het gevoel dat ik over me heen laat lopen en ik voel me echt diep ongelukkig.