Bedrijf gisteren: “Ok je hoort eind volgende week meer.”
Bedrijf vandaag: “Haha grapje je bent AANGENOMEEEEE!!!”
In Amsterdam heb je nu ook Codam, dat is een gratis voltijd opleiding. Maar dan kan je waarschijnlijk niet zoveel ernaast werken, dus als je ondertussen wel een salaris wil kom je toch bij een traineeship uit denk ik. Daar heb ik verder ook geen ervaring mee.
Ben wel benieuwd, welke cursussen heb je gedaan?
Volgens mij biedt young capital ook nog traineeships en opleidingen aan waar je direct verdiend.
Concurrentiebeding is vrij normaal, ik heb dit bij commerciële bedrijven eigenlijk altijd gehad. Het is er meestal op gericht dat je geen bedrijfsgegevens deelt bij de concurrent als je daar gaat werken, en dus bijvoorbeeld geen huidige klanten gaat benaderen vanuit die concurrent (of eventueel vanuit je eigen bedrijf als je dat bijvoorbeeld opstart).
Ik heb binnenkort een gesprek voor een stage en ik vind het allemaal maar spannend. Ik ‘ken’ degene bij wie ik een gesprek heb van uitgaan, maar ik weet niet of dat positief of negatief is. Op papier ben ik ook verre van de ideale student geweest, maar goed, we gaan het zien. Op zich weten ze dat want ik moest alles opsturen (cijfers, cv, etc.) en ik ben ondanks dat toch uitgenodigd. Dat stelt me wel gerust.
Hebben jullie een goede vraag om aan het eind van je gesprek te stellen?
Succes!
Mijn tip: vragen naar het team waarin je terechtkomt en naar wat voor types je collega’s zijn. En vraag naar wat voor persoon je stagebegeleider is (voor zover je stagebegeleider niet degene is met wie je het gesprek voert) en hoe die persoon de begeleiding voor ogen heeft. Wees dan wel voorbereid op een tegenvraag, bijv over wat jij prettig vindt qua begeleiding.
Bij wat voor bedrijf heb je een stagegesprek?
Bij een ad.voc.ate.n.kantoor. Maar het betreft een stage die je vrijwillig doet (niet omdat het moet voor studie oid) dus ik weet eigenlijk niet eens of ik een begeleider heb. Sowieso wel goed om wat meer te vragen over de invulling van de stage, haha.
Succes @Flamoes! Meestal stel ik ook zo’n beetje de vragen die al genoemd zijn.
Ik heb gisteravond een sollicitatiebrief verstuurd, werd net gebeld en mag morgen al op gesprek komen! Ben natuurlijk heel blij maar tegelijkertijd zit ik weer te ver vooruit te denken. Het bedrijf zit namelijk op 1,5 uur rijden buiten de spits, enkele reis. Echt te ver om dagelijks te doen dus, en OV is ook geen optie.
In de vacature werd niet gezegd hoeveel uur je kan krijgen, of je kan thuiswerken etc. dus daar weet ik nog niks over. Ik weet dat ik op de zaken vooruit loop want heb nog helemaal geen aanbod of iets, maar ze zijn dus wel vrij enthousiast lijkt me.
Nou vind ik het moeilijk om morgen een antwoord te verzinnen op eventuele vragen over hoe ik het met de reisafstand ga doen (die vraag kreeg ik bij een ander bedrijf ook, dus ik bereid hem liever wel voor). Ik vind het moeilijk om meteen statements te gaan maken over verhuizen etc. maar wil wel iets te zeggen hebben. Iemand tips?
Wtf, wat een belachelijke vraag bij een eerste gesprek?! Heel goed dat je ook zo gereageerd hebt, maar wel heel erg balen natuurlijk als je het daardoor niet geworden bent. Ging de rest van het gesprek wel goed?
Wat een goed antwoord van je! Ik zou denk ik te flabbergasted zijn om dat zo te zeggen
Wil je de baan nu nog wel? Nu ze zoiets hebben gevraagd? Mocht je het niet worden zou ik sowieso een klacht indienen en het ze misschien ook gewoon laten weten dat je dat doet? Het is echt heel onbehoorlijk zoiets te vragen.
Bleh wat stom. Ik zeg dan altijd: “stel je die vraag ook altijd aan een man?” en dat kunnen ze ook nooit waarderen.
Altijd? Wordt die vraag je echt vaak gesteld? Ik heb het gelukkig nog nooit gehad maar ik ben dan ook ‘pas’ 25. Als ik (hopelijk) op mijn 26e ben afgestudeerd zal ik hem misschien ook wel krijgen…
Die vraag is mij de afgelopen 5 - 6 jaar toch minstens 3 keer gesteld, soms in een iets wat andere bewoording maar de strekking blijft het zelfde. Toevallig was het ook steeds een man die aan mij die vraag stelde. Daarvoor, toen ik een jaar of 21 was, was het mij ook al een keer overkomen. Alleen toen durfde ik er niks van te zeggen. Vervolgens kon het mij weinig schelen omdat ik vaak toch meerdere sollicitaties had lopen.
Pff, ik wil echt weg bij mijn huidige baan. De functie is gewoon niet wat ik wil, ik heb te weinig taken waardoor ik me vaak verveel, ik vind de bedrijfscultuur verder niet heel gezellig en dan heb ik ook nog eens een directe collega die me erg irriteert.
Nu had ik gesolliciteerd op een super leuke functie waar ik super goed bij pas en nog ervaring in heb. Veel aandacht besteedt aan de brief en heel snel verstuurd, krijg ik een antwoord dat ze al bezig zijn met de gesprekken en daarom mijn sollicitatie even onhold zetten en als ze er niet uitkomen weer contact opnemen .
Ik ben echt boos, want die sollicitatie stond pas een week op LinkedIn en zet er anders een deadline bij. Daarnaast zijn er gewoon heel weinig vacatures voor de functie die ik zoek en in dit segment had ik al ervaring.
Ik vind solliciteren naast mijn baan alleen zo vermoeiend, vooral als ik weer eens chagerijnig zonder energie thuis kom
Ah dat is echt kut om te horen, probeer je het in ieder geval niet persoonlijk aan te trekken. Wanneer ze je zien vergelijken ze je waarschijnlijk met de voorgaande kandidaten en vaak zijn die overdreven extrovert in zo’n gesprek om maar een goede eerste indruk achter te laten. Nadat zij worden aangenomen vallen ze heel snel door de mand en het is juist fijn dat jij jezelf blijft.
Wat misschien zou helpen is om thuis een beetje te oefenen zodat je je antwoorden zoveel mogelijk klaar hebt en je je niet overwhelmed voelt, ook helpt het om iets harder te praten. Ik weet niet of je petit bent, maar het helpt ook om hakken te dragen zodat je iets groter bent en tegelijkertijd je houding rechter staat. Verder natuurlijk het de standaard dingen als een open houding, geen armen over elkaar, oogcontact een stevige handdruk en probeer een compliment te geven over het gebouw, de locatie, het uitzicht etc iets wat niet met de functie te maken heeft. Hoop dat je hier iets aan hebt, maar weet zeker dat er gauw iets nieuws op je pad komt!
Fijn dat je er iets aan hebt. Het is moeilijk, maar probeer de feedback zoveel mogelijk te vergeten. Hoe vaker je zoiets hoort, hoe meer je erin gaat geloven en je er zelfs naar gaat gedragen. Leg het naast je neer en probeer er weer helemaal fris in te gaan. Komt goed!
Ah jeetje wat een rot feedback zeg. Ik vind het best ontactisch gebracht en snap heel goed dat je er doorheen zit.
Wat vervelend ook dat hoe je echt bent er niet uit komt tijdens een eerste indruk.
Misschien helpt het om echt met andere mensen te oefenen, zodat zij je er op kunnen wijzen als je iets doet waardoor je ‘onzeker’ overkomt?
Ik vind eigenlijk helemaal niet dat je moet veranderen trouwens. Sommige mensen komen nu eenmaal timide over en je zei zelf al dat dat anders wordt als je langer de tijd hebt om een indruk achter te laten, maar goed, misschien is het wel nuttig voor bij sollicitaties. Bijna niemand wordt aangenomen door helemaal zichzelf te zijn helaas, iedereen heeft wel iets, dat ligt niet aan jou in ieder geval.
Ik snap wel dat je @Protagonist een goed gevoel wil geven maar dit is natuurlijk niet perse waar. Extravert ‘overkomen’ kan ook gewoon iemands ware aard zijn en die persoon kan ook gewoon goed in zijn/haar werk zijn. Die uitstraling staat niet gelijk aan door de mand vallen.
Maar @Protagonist wat wel helpt is inderdaad hard praten. Ik ben helemaal niet extravert maar heb wel die zelfverzekerde uitstraling en denk dat dat komt door een combinatie van harde stem en houding. Dus schouders naar achter, rechtop lopen, ferme handdruk. Alle standaarddingen die je vanzelfsprekend al gelezen zal hebben. En wat ook kan helpen is met een ‘grapje’ binnen te komen en niet te afwachtend te reageren in het gesprek. Maar er komt een werkgever die ook gewoon door je timide houding heen prikt en je wel aanneemt omdat hij/zij het in je ziet zitten. Daar heb je nu niets aan, maar hopelijk krijg je straks weer een beetje energie hebt om de boel weer op te pakken en vol goede moed door te gaan .
Ja oefenen met anderen kan wel echt super nuttig zijn!! Ik heb een ‘lieve uitstraling’ (hoor ik vaak, denk door sproetjes/licht haar en ik glimlach veel/bloos snel) en zachte stem en heb echt flink moeten oefenen om wat steviger over te komen tijdens sollicitaties en presentaties. Heb dat ook echt moeilijk gevonden en me feedback soms echt super persoonlijk aangetrokken maar het voelt inmiddels wel natuurlijker en het idee dat het helpt om mijn boodschap over te brengen, vind ik wel echt helpen. Ben hier voorheen ook echt een aantal keer om afgewezen.
Vind overigens dat die feedback echt onnodig tactloos is gebracht! Wellicht gewoon een super lomp persoon want die eerdere feedback van ‘je onzekerheid is nergens voor nodig’ vind ik al zoveel positiever klinken (hoewel ik snap dat je ook die feedback liever niet zou krijgen hoor).
Nog wat ongevraagde tips die je misschien zelf al toepast - vind verder zelf donkere kleding en wat meer make up ook helpen, en letten op harder (en vooral niet hoger! Dat doe ik schijnbaar als ik aardig wil overkomen ofzo, een vriend wees me daarop toen ik in zijn bijzijn iets gedaan moest krijgen aan de telefoon) praten. Oh en ik weet dat dit niet onomstreden is maar ik doe ook wel eens ‘power posing’ (cf Amy Cuddy) van tevoren, baat 't niet dan schaadt 't niet en moet vaak ook een beetje om mezelf lachen dan en dat helpt om 't gesprek iets meer ontspannen in te gaan.
Hoop dat je snel een fijne werkplek vindt