Sollicitatietopic (Deel 1)

Ik heb morgen een gesprek. Stuur alle positieve energie naar mij please want ik hoop echt dat dit iets is.

1 like

@Evi-lena Successss! Je komt hier altijd zelfverzekerd over en je weet wat je wil. Daar zal het niet aan liggen. Hoop dat jij andersom ook enthousiast bent morgen.

1 like

Succes! :muscle: :fish:

2 likes

Hahahahaa yes, dat visje

1 like

Ah nee! Heb jij het toen inderdaad daarmee nog langer volgehouden en tussendoor verder gezocht? En wel tegen je werk gezegd? Of hoe had je het aangepakt?

Was inderdaad enthousiast over bepaalde dingen. Wil liever niet té ver uitwijden ivm herkenbaarheid. Maar een ding daarvan, waarvan de manager zei dat het een mogelijkheid was (iets met vreemde taal), wordt al lastig. Zouden we eerst voor kijken, had m’n interesse al kenbaar gemaakt, maar nu willen ze toch bureaus blijven inhuren etc. En toen dacht ik: oh, ja. Bummer!? En ik dan… goed bijna weekend gelukkig!

Dilemma! Twijfel of dit niet beter in het studietopic past. Ik studeer nu (master) en het idee was om eind januari 2020 af te studeren (6 maanden uitloop), maar nu kreeg ik na 7 maanden een mailtje of ik op twee gesprekken wilde komen voor een stage bij een bedrijf die ik superinteressant vindt. Ik heb de gesprekken gehad en ze waren positief, dus grote kans dat ik mag tekenen. Alleen kwam ik tijdens het gesprek achter dat het een stage is van 6 maanden dat niet in juli begint, maar al in april. Ik twijfel, omdat ik tussen april en juni vakken heb, waardoor ik in juni 2020 kan afstuderen omdat ik die vakken daarna moet inhalen. Juni 2020, dan ben ik bijna 27, voelt zo oud. Maar het bedrijf lijkt me fantastisch, en nu ik een reële kans heb, wil ik dit ook pakken. Ik voel me zo tegenstrijdig, iemand een idee om dit los te laten?

Ik denk dat dat half jaartje later afstuderen niet zoveel uitmaakt (behalve gevoelsmatig) maar niet qua kansen etc, terwijl je dan juist wel een waardevolle stage ervaring op je CV kan zetten. Mijn ervaring is dat stages heel belangrijk zijn zodra je gaat solliciteren. Dus ik zou zeggen go for it.

2 likes

@Evi-lena hoe is het gegaan?

1 like

Ik heb het gesprek gehad en het ging wel goed/was leuk. Ik heb al mijn vragen kunnen stellen, dus heb nu wel een beter beeld bij de functie zelf. Alleen: zijn hier meer mensen die niet mega sociaal zijn? Naast het gebrek aan relevante werkervaring wordt er ook vaak gesproken over mijn solistische hobby’s. Ik doe dingen gewoon graag alleen, maar weet niet wat ik dan in zo’n gesprek moet zeggen :woman_shrugging:t3:

2 likes

Kan je niet zeggen dat je een zelfstandige instelling hebt oid? Evt dat je weinig mensen in je kring hebt met dezelfde interesses en dat je het dan maar gewoon zelf gaat doen (=initiatief, pro-actief, aanpakker, etc) En dan zou ik er wel een voorbeeld bij bedenken waaruit blijkt dat je ook gewoon met anderen dingen doet/samenwerkt om te laten zien dat je dit wel kan en niet alleen maar op jezelf hoeft te zijn!

Ja, dat is opzich wel een goed idee. Dan kan ik dat ook gebruiken in andere sollicitaties mocht ik niet aangenomen worden. Het komt namelijk vaak op hetzelfde neer: geen werkervaring en niet sociaal genoeg. Dat moet ik in vervolg echt beter voorbereiden

1 like

Nou daar ben ik weer… ik ben in januari gestart met een nieuwe, eerste baan als grafisch ontwerper.
Tijdens het sollicitatie gesprek is er wel aangegeven dat ik ook 50% communicatie moet doen binnen het bedrijf. Maar nu ik er een maand werk merk ik dat het echt 80% is en 20% grafisch. Het is dan DTP werk en ‘daar word ik niet vrolijk van’

Moet ik nu al een gesprek aan gaan? Ik had gehoopt dat ik wel iets creatiever te werk mocht gaan, ik voel me nu een receptioniste. Ik ben ook bang dat ik te snel van me laat horen en dat ik het nog even tijd moet geven.

Ik wil ook niet steeds een jobhopper zijn, maar in deze eerste maand ben ik nog geen een keer thuis gekomen met een gevoel dat ik lekker gewerkt heb…

Toevallig gister eenzelfde soort verhaal hier geplaatst over mezelf. Staat hier iets boven.

Anyway; ik ga volgende week op dinsdag, eerste mogelijkheid, direct het gesprek met m’n manager aan om dit aan te kaarten! Kijken of er hier veranderingen mogelijk zijn, en zo nee: dan zal ik toch op zoek gaan naar wat anders denk ik. Hoe slecht het ook voelt voor mezelf om dat ‘nu al’ te doen. Werk is zo een groot deel van je leven!

2 likes

Oh sorry, ik heb helemaal niet meer in dit topic gekeken. Ga ik nu gelijk doen.
Ergens voelt het wel goed dat ik niet de enige ben (hallo je bent nooit alleen, weet ik wel)
Maar ik heb al een maand thuis gezeten voor deze baan en was zooo blij dat ik eindelijk iets leuks had gevonden…

2 likes

@Twijfelkont, goed dat je t gesprek aan gaat. Ik hoop dat ze iets voor je kunnen betekenen.

@Pinda, inderdaad net als @Twijfelkont toch proberen het gesprek aan te gaan en kiezen voor jezelf. Zoals zij ook zegt: werk is zo’n groot deel van je leven.

@monkeyslut, heb jij iets gehoord?

Mijn gesprek vond ik positief. Het was wel een beetje een stug gesprek en ik werd wel 3x gewaarschuwd voor de cultuur. Ik ben wel blij op zich met de indruk die ik heb willen achter laten, maar toch kwamen ze er weer op terug dat ik wel heel hoog opgeleid ben om in een productie-omgeving te werken. Ze lieten verder totaal niet merken of ze het ook een positief of prettig gesprek vonden en hoe langer het gesprek geleden is hoe meer ik begin te twijfelen aan mijn oordeel of het wel zo’n positief gesprek was.
Komt ook omdat ik vandaag ben gebeld over het gesprek van afgelopen dinsdag, dat vanuit mij geen match was, dat ik niet ben uitgenodigd omdat ze denken dat ik meer zoek dan wat zij aanbieden. Dat ik er te snel uitgekeken zou zijn. Ik wist al dat het geen match was en dat ik er niet zou gaan werken, maar toch is een afwijzing altijd heel kut en doet me toch pijn. Begin dan zo erg aan mezelf te twijfelen.

1 like

Sooooowieso de stage doen! Stages hebben mij zoveel meer geholpen dan studeren, echt: in 1 stage leer je meer dan in een jaar studeren (vond ik dan) en bovendien heb je er veel aan op je cv. Of je nou in januari of juni afstudeert maakt niemand iets uit - behalve jouw gevoel dan :slight_smile:

1 like

Ik zou zeggen wacht even af. Soms heeft alles ook even tijd nodig om z’n plek te vinden :slight_smile: je werkt er pas 4 weken. Zou daar zelf als leidinggevende niet echt op zitten te wachten. Tenzij je het formuleert op een heel positieve manier waarin je zegt dat je bijv. veel tijd vrij hebt voor meer design werk, maar ik zou er wel mee oppassen.

1 like

Kan me het gevoel voorstellen hoor! Toevallig heb ik mijn gevoel hierover gister uitgesproken aan m’n directe collega’s. En guess what; ze zagen het zelfs al aan me! Zij zeggen ook dat het alleen maar goed is dat ik het ga bespreken.

Even terugkomend op jou: ik kan me je gevoel heeeel goed voorstellen. Denk wel dat het beter is hier open over te zijn. Nee heb je, ja kun je krijgen over dingen. Hoe lang wil je er anders nog mee door lopen? Tot het te laat is en je echt zelf niet meer kan? Dat is ook echt zonde hè! Misschien heeft je werk ook niet eens door dat het gaat zoals het gaat…

2 likes

Na hoeveel maanden zou je in onderhandeling kunnen gaan over je salaris?

Hier zit wat mij betreft geen minimum aan, maar gevoelsmatig zou ik zeggen: zes maanden. Dan heb je voldoende tijd gehad om te laten zien wat je kunt en weet je denk ik ook goed wat je functie vraagt.

Tip die die mij altijd werkt: als je drie argumenten hebt waarmee je kunt aantonen dat je verhoging verdient (en dan dus niet: pietje krijgt ook zoveel maar wel met degelijke onderbouwing) komt het wel goed!

1 like