‘Er is zeker nog idealisme bij veel jongeren, ze worden bijvoorbeeld vegetariër of veganist. Maar ik denk dat die schaal te klein is en dat die individuele keuzes al gauw iets navelstaarderigs krijgen.’
Naar aanleiding van deze quote van Louise Fresco ben ik benieuwd welke mening hier heerst (en ook waarom). Even ter verduidelijking (ik kende het woord zelf niet): navelstaren heeft de betekening van overmatig met jezelf bezig zijn, egocentrisch zijn, op jezelf gericht.
Ik vind vegetariers en veganisten:
- inderdaad navelstaarderig. Je maakt jezelf wel erg belangrijk als je denkt in je eentje iets te gaan veranderen.
- niet navelstaarderig. Als vegetarier/veganist geef je juist dingen op. Je doet het niet voor jezelf, maar voor de wereld.
- een beetje navelstaarderig. Je geeft misschien wel dingen op, maar dat doe je ook om jezelf goed te laten voelen. Je neemt ook twee keer per jaar het vliegtuig, dus hoe goed ben je nou echt bezig?
0 stemmers