Misschien een beetje off topic, maar mag ik vragen welke bachelors je gedaan hebt? Waarschijnlijk totaal iets anders dan ik haha. Maar ik denk dat de studie die ik momenteel doe ook meer overheidsgerelateerd is maar ik zou ook veel liever in het bedrijfsleven gaan werken. Dus ik twijfel of ik misschien de master moet/wil doen die uiteindelijk daar meer op aansluit in plaats van de master die bij mijn huidige studie aansluit. Blijkbaar maakt het toch een groot verschil aan jouw verhaal te horen.
Ik heb 2 heel verschillende vriendengroepen en die geef ik meestal ook verschillende bedragen als cadeau. Liefst zou ik iedereen hetzelfde bedrag geven, maar dat is zo gegroeid. De ene groep bestaat uit vrienden die niet zoveel waarde hechten aan de prijs van een cadeau, maar meer aan het gebaar (soms wordt er bv. ook iets met opdrachten gedaan of ervaringen o.i.d.), ze werken over het algemeen in een socialere sector. Bij hen zijn bedragen als 15 euro normaler. De andere groep heeft altijd al duurdere cadeaus gegeven, zij zijn ook meer bezig met carriĂšre en hebben volgens mij ook veel meer te besteden. Hen geef ik eerder 25-30 euro. Ik zou me bezwaard voelen als ik het anders doe (dus een zichtbaar duurder cadeau aan de eerste groep geven of keer op keer een stukken goedkoper cadeau geven aan de tweede groep). En ik ben niet heel strikt, dat zijn de bedragen die ik in mân hoofd heb, maar er zit best wat speling op.
2 likes
Ik stuur je even een PM!
ik kan je geen Pm sturen, Kun jij mij wel sturen?
Ja, daar denk ik ook wel eens over na! Ik ben super gelukkig voor mân vrienden als ze een huis kopen, een vrijgezellenavond vieren, trouwen of babyâs krijgen e.d., maar dat heb en wil ik zelf helemaal niet, dus soms voelt het alsof ik altijd de cadeaus geef (en nooit ontvang). Meestal is er wel een feestje bij en zie ik dat meestal als âde ruilâ (naast dat ik ook gewoon echt blij ben voor hen en wel cadeaus wil geven). Dit is voor mij trouwens een neutrale bedenking, gewoon iets waar ik stil bij sta, niet iets waar ik zuur van word of zo, ik hou helemaal niet van cadeaus krijgen, haha.
3 likes
Ik geef eigenlijk bijna met alles wel wat (soms zo simpel als een kaartje). Nieuw (huur)huis, samenwonen, nieuwe baan, opleiding afgerond, verjaardag, trouwen, baby, operaties, nieuw huisdier etc etc
Zit altijd wel iets tussen voor iedereen.
5 likes
Ik wist altijd genoeg (kleine) dingen te vragen aan mensen, maar dit is het eerste jaar dat ik met vrienden Sinterklaas ga vieren en het gewoon echt oprecht niet weet. Ik heb dit nooit gehad, ik ben helemaal van mân apropos haha.
Misschien kan je een leuk boek vragen 
past vast!
1 like
Ik denk dat het gelukt is maar not sure!
Eigenlijk allebei, mensen blij maken vind ik geweldig. Maar het gebaar als mensen dat voor mij hebben gedaan vind ik ook geweldig.
5 likes
Als jullie aan Sinterklaas/Kerst/iets anders met cadeautjes via lootjes trekken doen (dus niet zoân groepsspel dat iedereen een cadeautje van 5 euro bijdraagt):
- maak ik een verlanglijstje en verwacht ik ook daarvan te krijgen
- maak ik een verlanglijstje, maar verwacht ik niet per se daarvan te krijgen
- maak ik bewust geen verlanglijstje, mensen bedenken zelf maar iets voor me
0 stemmers
Ik verwacht wel iets van een lijstje maar geef wel heel veel opties en het als inspiratie gebruiken vind ik ook ok. Mijn schoonfamilie vraagt dus echt gewoon exact voor het bedrag en dat vind ik wel heel stom, dan is de verrassing er ook vanaf.
2 likes
Ik maak vaak ook een lijstje met opties, maar iets anders vind ik ook leuk. Ik vraag het omdat we binnen onze vriendengroep een aantal mensen hadden die geen lijstjes maakten, maar waarvoor het ook ontzettend lastig was iets leuks te bedenken. En als je dan vroeg of ze iets konden bedenken, kreeg je terug dat ze âalles wel leuk vindenâ, maar daar heb je dus niks aan. Ik raakte daar op een gegeven moment zo gefrustreerd van dat ik ook geweigerd heb om een lijstje te maken, en dan hoopte dat ze eindelijk beseften hoe kut ik dat vond.
Inmiddels maken we braaf allemaal lijstjes.
3 likes
Ik vind kinderen opvoeden en tot ze uit huis gaan (ga er vanuit dat dat rond hun 18-20e levensjaar zal zijn) in hun levensonderhoud te voorzien, en alle aspecten van je leven aan hen aanpassen niet te omschrijven als âmet niets de wereld in sturenâ. Dat is naast de enorme financiĂ«le investering, ook een flinke opgave qua opvoeding en opoffering als ouder. Waarom zou hetgeen waarmee je ze de wereld in stuurt per se een spaarrekening (of een betaalde studie en/of rijlessen) moeten zijn?
2 likes
Krijgen. Ik haat cadeaus uitzoeken. Ik ben er slecht in om iets origineels te bedenken, en ik vind het ook niet leuk om erover na te denken. Ik ben echt diegene die als je geen kadowensen hebt, met standaard douchespul ofzo aankomt (maar er zelf wel ook van baalt dat ik zo saai ben). Misschien als ik wat creatiever was geweest dat ik geven ook wel leuk had kunnen vinden.
Maar afgezien van het ongemakkelijke moment van het uitpakken vind ik het wel heel leuk om dingen te krijgen die ik wilde en vind ik het ook superlief als iemand zelf helemaal iets leuks voor me heeft uitgezocht.
3 likes
Ik vind cadeautjes inpakken heel erg leuk, maar ik krijg zoân stress van het kiezen. Volgens mij ben ik er niet eens slecht in maar ik wil het dan veel te goed doen en ga me heel druk maken en twijfelen of die persoon het wel Ă©cht Ă©cht Ă©cht leuk vindt en daarmee verpest ik het een beetje voor mezelf. Mijn omgeving is heel goed in cadeautjes voor mij verzinnen (weet niet of ik makkelijk te doorgronden of makkelijk te pleasen ben) waardoor ik eigenlijk altijd heel blij ben met de cadeautjes die ik krijg.
3 likes
Ik vind het leukste juist het geven haha
1 like
Ik krijg van mijn vader maandelijks een bedrag wat ik best veel vindt (anderen vinden dat niet per se), en ik ben er super dankbaar voor maar voel me er ook super ongemakkelijk bij. Hij wil namelijk per se dat ik er iets voor doe, en studeren telt niet. Vrijwilligerswerk ofzo wel, iets âwaar de maatschappij wat aan heeftâ. En dat vind ik een heel mooi idee hoor, maar ik studeer nou eenmaal full time met extra vakken, heb twee baantjes, en zet me in voor verschillende belangrijke wetenschappelijke en maatschappelijke kwesties (bijv. Sekse en afkomst gelijkheid in de wetenschap). Maar dat telt dan niet? Dan maar geen geld hoor
1 like
Oh ja behalve inpakken, dat vind ik wel leuk aan cadeaus geven!
Ik vind het wel moeilijk om de berichten over financiële bijdragen te lezen. Ik heb mijn ouders nooit iets verweten. En dat zal ik ook nooit doen.
Ik heb geleerd om er met weinig geld zo veel mogelijk van te maken. Veel tweedehands, minder luxe. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik niet in de minst fortuinlijke categorie viel: als ik een koelkast of iets dergelijks nodig had, kreeg ik die. Soms tweedehands, soms nieuw. Maar uiteindelijk is dat niet hetgeen wat er toe doet (vind ik).
Ik vind niet dat ze mij financieel iets verschuldigd waren. Ik heb veel liefde en gezelligheid gehad en op materieel vlak het nodige. Dat studeren lag voor mijn geboorte niet in de verwachting. Na mijn geboorte kregen mijn ouders helaas te maken met veel ongelukkige omstandigheden. Eén van de twee heeft wel echt onhandige beslissingen genomen, maar ja, dan alsnog⊠Diegene neem ik het ook niet kwalijk. Dat moest ik even kwijt (ik heb het hier laatst nog in real life met iemand over gehad en toen heb ik me totaal niet geuit).
7 likes
Ik ben de oudste en toen ik ging studeren/rijlessen/uit huis zaten mijn ouders nog in de schuld sanering. Dus mijn spaarrekening was ook geconfisqueerd. Ik heb vanaf mijn 14e bijbaantjes gehad en ik heb alles zelf betaald. Studie, huur, rijlessen enz.
Ik heb nog een aantal broertjes/zusjes, en toen zij gingen studeren waren mijn ouders uit de schuld sanering. Mijn vader en moeder hebben beide een hele goede baan nu. Dus de rest heeft geen eigen studie hoeven te betalen. Rijbewijs wordt ook betaald. En de rest heeft nog nooit een bijbaantje gehad.
Ze proberen het wel een beetje goed te maken door veel kleine dingen te kopen, door een keer mijn boodschappen te betalen enz.
6 likes