Voel jij je eerder een meisje of een vrouw?
- Een meisje
- Een vrouw
- Anders
0 stemmers
Voel jij je eerder een meisje of een vrouw?
0 stemmers
Nou nog dan een poll, weet jij nog of je als baby/dreumes/peuter/kleuter eten/interessant of vooral LEKKER vond? Mijn kleine nichtje heeft dat dus wel en ik vind dat zoooo lief. Dat ze er zo van kan genieten. Ik heb dat echt nooit gehad. Ik at omdat het moest en daarna weer kon spelen.
0 stemmers
Maar die kolen is dat ook niet zwaar verteerbaar voor zon klein kind? Ik had het dan over baby fase tot kleuter. Dat is toch ook heftig op zoân maagje (haha). Mijn moeder zei altijd dat ze me dat absoluut niet wilde geven want ik kreeg altijd buikpijn dan. Het ergste is nog mijn herinnering dat ik bij de oppas karbonade moest opeten. Ik wist niet wat dat was. Was al wel 6 denk ik. Het MOEST en dan maar met appelmoes. Nou echt, en kijk ook denk ik dan ff naar wat het oppasgezin normaal eet mens. Dat was dus in haar huis. Er zat bot aan het vlees, had ik nog nooit gezien. Misschien begon daar mn âtraumaâ aan lappen vlees.
Ik kotste alles uit en was echt een graatje. Heel sneu, haha
Heb jij vroeger een oppas en/of au-pair gehad?
0 stemmers
Soms! Maar meestal familie of gingen we naar familie (broertje/ik en nichtje werden sowieso altijd met zân drieĂ«n opgevangen na school door een van onze ouders/omaâs en als er dan een keer een gat viel ergens was er wel een oppas, die kwam soms ook 's avonds ofzo, maar was niet heel regelmatig).
wij hadden een oppas die 's ochtends voor school kwam en ons naar school te brengen en die ons tussen de middag en na school weer op kwamen halen en naar ons huis bracht (en soms naar haar huis toe, maar meestal ons eigen huis) en dan bleef tot mijn ouders thuis kwamen. Ze was echt een beetje familie.
edit: dit topic deed me eraan denken dat ik met mn zusje (al jaren!) graag met haar af wilde spreken maar we kregen steeds geen reactie. Heb nu allemaal oude nummers gebeld en haar gesproken! Zo leuk. Ze was helemaal blij om me te spreken, maar ik denk ook dat ik nu weet waarom het contact zo stroef vind. Heb het idee dat ze een beetje vergeetachtig is geworden. Ze vroeg naar ons broertje (die we niet hadden) en ongeveer 5x in 5 minuten hoe oud ik nu ben en hoe het met mijn ouders is⊠Ah wel, ze vond het superleuk als we een keer langskomen dus dat gaan we binnenkort doen!
Ik vond het allerleukste toen ik op een kinderdagverblijf moest kijken en daar zei een medewerkster âik ken jou nog! Ik heb op jou en ook je grote zus gepastâ. Mn ouders probeerderen blijkbaar een jongere generatie uit dan " strenge tantie annie" (want daar ging ik tegen in ik kan ook stront eigenwijs zijn) zij had toen al 2 kinderen en ze vertelde me echt zonder slijmen dat mn zus en ik hele lieve nette opgevoede kinderen waren en dat ze zich dat nog herinnerde. En toen herinnerde ik haar ook weer. Zij is toen naar haar hbo sph alsnog in het kinderdagverblijf gaan werken waar ze waars. Eerst stage liep. Ze zei ook echt dat wij heel lief en niet vervelend waren (wow dit klinkt te slijmerig ). Als we naar bed moesten deden we dat direct en nam mn zus me mee. En wij wisten al heel snel dat je je niet mocht âmisdragen/vervelend doenâ . Dus dat deden we dan ook allemaal heel braaf, maar ik kan me zelf helemaal geen strakke opvoeding herinneren.
Mijn nichtje gaat standaard naar oma, dus ja ik denk van wel.
Mis de optie wij mochten gewoon van tafel wanneer we dat wilden. Deden we natuurlijk niet tijdens eten maar zodra Mn bord leeg is vertrok ik naar de woonkamer.
Oh mijn moeder zegt âstem maar gewoon een ramp hoorâ. Ik vond niks lekker. Lijkt me heeeel vervelend om zon baby/dreumes te hebben. Het leek daarna beter te worden. Vind ik ook gewoon jammer voor mn moeder.
Nooit echt een oppas gehad, alleen door grootouders. Elke woensdag waren mijn zusje en ik 12:15 klaar met school en bleven we de hele dag bij opa en oma zodat mijn moeder ook 1 volle dag in de week kon werken. En daarna altijd 's avonds met zân allen bij hen eten als mijn ouders ons op kwamen halen. (Ik koester al die herinneringen, woensdag was altijd één van mijn favo dagen van de week toen!)
Ik mis altijd een optie bij een poll, heb het geaccepteerd haha. Anders ooit nog een keer over met die optie.
Gingen christelijk opgevoede gezinnen, waar ook ter wereld je bent geboren etc. Gingen jullie vroegen wel eens eerst bidden voor het eten?
Of dat nou Brazilie roots, Syrie, Nederland is.
ANONIEM
0 stemmers
Dit was vooral een gewoonte van mijn vader, die zelf niet christelijk is maar wel zo opgevoed. Meestal wachtten mijn moeder en ik dan in stilte tot hij klaar was, en dan begonnen we tegelijk met eten. Heb het idee dat ik toen ik kleiner was wel eens meedeed maar dat weet ik niet meer zeker. Bij mijn opa en oma deden we het wel altijd met zân allen, dan bad mijn opa hardop.
Nederland is wereldwijd kampioen part-time werkende vrouwen. Dus dat verklaart denk ik wel deels waarom veel mensen Nee nooit hebben gekozen.
Wij hadden een vaste oppas. Die kwam overdag oppassen en later alleen na schooltijd.
Ik heb het idee dat een kinderdagverblijf of buitenschoolse opvang in die tijd nog niet echt gebruikelijk was (tussen 1985-1995), in mijn omgeving hadden veel vriendjes / vriendinnetjes iig een vaste oppas die aan huis kwam.
CrĂšche vind ik meer vergelijkbaar met school. Ik ging niet naar een kinderdagverblijf, maar zodra het kon wel naar de crĂšche. En mijn vader was er nooit en moeder werkte âs avonds ook vaak (3/4 dagen per week) dus dan aten we bij oma en ging ze met ons naar huis
Wij aten wel samen maar op de bank.
Ik ging vroeger ook naar de crĂšche. Dat heette ook wel peuterspeelzaal en was meer een soort pre-kleuterschool naar mijn idee.