Niet sociopatisch wel onsympathiek. Tenminste, als ik jou app dat een familielid op sterven ligt of mijn vriend het heeft uitgemaakt en ik krijg een; sorry nu even niet, ben op werk/bij een andere vriendin, dan denk ik
@Luzarl
Hangt ook wel van het soort crisis af inderdaad. Als ik net gehoord heb dat mān moeder nog een week te leven heeft en een vriendin zegt dan āsorry ik ben bij een andere vriendin komt later welā zou ik dat wel echt kut vinden, maar als ik gewoon echt even in de knoop met mezelf zit of ineens lastige gedachten heb over een break-up van een paar maanden terug waar ik over wil praten, kan dat ook wel een paar uur wachten. Godzijdank zijn mijn crisissen over het algemeen niet zo heftig als @Lula ze beschrijft
Ik heb wel eens gevraagd ākan ik je bellen nu?ā Ik vind het niet gek als iemand dan zegt āik bel je over een kwartiertje/half uurtje terugā. Ik snap wel dat iemand niet alles meteen uit handen kan laten vallen.
Edit: ok ligt wel aan het onderwerp. Noodsituatie/lichamelijk/sterfgeval vind ik wat anders dan een break up.
En verder, ik heb daarin geen grenzen. Als vrienden mij nodig hebben, ben ik er. Ongeacht of ik zelf goed in mijn vel zit of niet. Ruimte en tijd maak ik voor je. Dat doen zij andersom ook. Maar ik ben ook niet iemand die andermans problematiek zo in zich opneemt dat ik daar zelf last van zou hebben. Daarbij bellen/appen ze ook niet om iedere scheet. En ik heb geen zuigende vrienden. Behalve @Monstertruck dan.
Oke, dan verschillen we daarin van mening. In geval van een sterfgeval zou ik uiteraard gecondoleerd/sterkte/kan ik wat voor je doen/wat dan ook meesturen, maar ik heb hier wel grenzen in. Eigenlijk precies wat @Chuckie ook zegt. Sommige (kleine) dingen kunnen naar mijn mening best even wachten. Ik leef niet om andere mensen te comforten, adviseren of troosten. Maar zo sta ik er zelf ook in; ik zou nooit van iemand verwachten alles te droppen en er gelijk 100% voor me te zijn.
Eerste wat in me opkomt: wat een teringwijf.
Ik snap echt niet, ieder probleem is een emergency als een vriend(in) van mij dat zo ervaart. Of ik dat zo vind of niet doet er toch niet toe, ik ben er gewoon en ik luister en ik maak ongepaste, sarcastische opmerkingen en grapjes. Maar ik ben ook loyaal tot het einde.
Precies. En tuurlijk sta ik nu altijd klaar voor vrienden en mag iedereen me ās nachts wakker bellen en trein ik stad en land af om er voor iemand te zijn. En dat gebeurt ook echt. Maar sommige periodes in je leven is het soms niet mogelijk, hoe kut ook.
Ik snap ook niet dat dit per text is? Alsof je dan zegt āonee nu nietā. En dan klaar/stilte :ā) . Type gewoon en dan zie je later mān reactie wel. En lukt het dan even niet te reageren want een collega moet iets van me ofzo, dan stuur ik direct na het lezen iets als: ahh wat shit, ik app/bel je zo!
Beste @Eddie ,
Graag verneem ik of je dinsdag 26 november om 11:45 tijd hebt om het een ander te bespreken rondom mijn mentale gesteldheid.
Ik hoor graag van je of het schikt, anders maken we een andere afspraak.
Met hartelijke groet,
Saturnus
Ik haat deze bitch sowieso want die de tyfusfuck zet er Gebruikeranaam, PhD als je Gvd twitter naam. Doe ff normaal gek
Nee, zonder aankondiging mogen ze venten. MAAR ik heb wel een aantal voormalige vrienden die altijd moeten āventenā en gewoon te vaak gedoe hebben/al jaren met zichzelf in de knoop zitten en gewoon altijd energie kosten, gedegradeerd tot kennis de afgelopen jaren.
Heb ik ze ook verteld Haha, ook best pycho misschien. Maar heb ze gezegd dat ik ze best wil zien in gezelschap, maar dat het 1 op 1 voorbij is en ik er niet langer degene ben die luistert. Ik ben voor hun een good-time vriend. Wil je zuipen? Im there. Wil je uit? Im there. Wil je janken over je relatie? Niet bij mij.
Ik heb gewoon mijn vrienden gekonmariād eigenlijk. Degenen die nu nog echt close vrienden zijn (zoān 12) daar ben ik bereid voor te sterven zeg maar. De rest mogen me bellen als ze in levensgevaar zijn maar ik reageer niet op hun dateleed ofzo.
Niet omdat ik het niet aankon, maar het waren stuk voor stuk mensen die je helemaal leegzogen qua energie, er was altijd wat. Dus nu heb ik alleen de good times met ze en de rest is niet voor mij.
Misschien hard, maar zo sta ik gewoon in het leven, ik stuur zelf hoogstens een appje als ik echt verdrink, maar ik verwerk dingen liever zelf eerst voor ik het op iemand anders stort en ik heb geen zin in hele moeilijke types die overal bevestiging voor nodig hebben.
Ik heb 1 vriendin waar ik duidelijk tegen heb gezegd dat ik niks meer wil horen over haar dramatische knipperlichtrelatie. De eerste 3 keer dat het uit ging heb ik dagen en nachten lang bij haar gezeten om steun te bieden en voor haar en haar huishouden te zorgen. Maar elke keer bleek na goed doorvragen dat zij degene was die een drama maakte van eigenlijk niks (vriend liket een bikinifoto van bekende op Instagram, vriend nam telefoon niet op terwijl hij aan het werk was). Ik vond het zo onredelijk en heb er zo weinig begrip voor dat ik er niet voor haar kan en wil zijn.
Dat is misschien hard, maar verder hebben we een superleuke vriendschap, ze weet alleen dat ik de telefoon ophang als ze me huilend belt omdat vriendlief niet binnen een minuut terug appt. Voor alle andere problemen sta ik meteen klaar, bij al mān vrienden. Het idee van geen tijd/ruimte/energie hebben door je eigen shit gaat er bij mij niet in, iedereen heeft wel iets en vriendschap is geven en nemen.
Als enige stem op āeven inleiden/check of het past voor mijā: dat bedoel ik niet als in heb ik emotioneel tijd voor je, maar check even of ik niet in de auto/douche sta, want ik wil gewoon tijd hebben om naar je te luisteren
Wat grappig, dan heb vrijwel precies hetzelfde als mān vriend gedaan, ook de master!
Sorry hoor, maar als iemand bij mij komt met problemen KAN ik gewoon niet helpen. Het enige wat ik dan kan zeggen is dat ik het erg voor degene vind, maar verder kom ik gewoon niet. Als iemand zijn hond op sterven ligt vind ik het wel erg, maar ik kan er geen verhaal van maken om diegene gerust te stellen. Ja, je mag je hart luchten, maar je krijgt een zinnetje hooguit terug.
Andersom ook. Als ik ergens mee zit vraag ik gewoon of iemand wat over zijn favoriete film wilt vertellen. Ik heb liever afleiding dan hulp.
Ik voel me soms best wel afstandelijk, omdat ik helemaal niet echt vrienden heb met wie ik dit soort gevoelige/diepe/emotionele/⦠gesprekken heb. Ik heb wel enkele hele goede vrienden die ik al +15 jaar ken. We kennen elkaar echt wel goed en het zijn hele fijne vriendschappen, maar we zijn allemaal nogal gesloten en snotterend bij elkaar op de bank zitten komt gewoon niet echt voor. Het is meer met horten en stoten een verhaal uit de ander sleuren en rond de moeilijke kwestie heen draaien , maar omdat we elkaar al zo lang kennen, hoeven die dingen niet per se uitgesproken te worden, omdat we het vaak weten/afleiden zonder dat het gezegd wordt.
Maar als 1 van hen een ācrisissituatieā heeft en aangeeft me nodig te hebben, dan zou ik wel onmiddellijk alles laten vallen, omdat ik weet dat het dan Ć©cht menens is. En omgekeerd zal dat ook zo zijn. Dan valt zoān standaard reactie dat je even niet de āemotionele ruimteā hebt wel echt heel verkeerd.
Ik laat alles uit mijn handen flikkeren als mijn vrienden me nodig hebben. Ik weet namelijk dat ze niet voor ieder wissewasje bellen. Dus als er een crisis is, dan is het ook echt crisis. Andersom zouden ze hetzelfde doen voor mij. Ik vind dit echt wel een hele prettige gedachte dat ik een emotioneel vangnet heb bij mijn vrienden.
En venten kan trouwens altijd. Gewoon appen als je wat dwars zit. I donāt mind.
Mijn pinpas deed het ineens spontaan niet en nu heb ik een nieuwe en ik zie dat ik al volgnummer 11 heb. Dus ben al tien keer eerder mān pas kwijtgeraakt oid. Wat is jouw volgnummer?
- Ik ben mān pinpas nooit kwijt en hij gaat ook niet kapot
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- Meer dan 10 ik ben net zoān chaoot als jij
0 stemmers
Hoeft niet te betekenen dat hij kapot is of kwijt! Ik heb dat nog niet gehad. Ik heb bijv wel een keer een nieuwe pas gekregen toen ze die pasjes gingen vernieuwen