Ik denk dat iedereen die hier niet over na hoeft te denken echt ontzettend geprivilegieerd is, en het is jammer dat we dat ons niet wat vaker beseffen. Volgens mij was jij het ook die pas iets postte over de coronamaatregelen en hoe dat voor sommige mensen al hun hele normale leven is, dat nu nog beperkter is. Dat vond ik wel treffend. Zeker als er dan weer zo’n meute vol idioten staat te protesteren omdat ze na 22 uur geen biertje meer kunnen drinken. Echt, we beseffen niet hoe goed we het hebben allemaal, dat heeft afgelopen tijd volgens mij alleen maar duidelijker gemaakt. Nouja ik hoop dat je het in ieder geval nog lang relatief goed zult hebben, het lijkt me best wel zwaar.
Ik heb dat aangeklikt, omdat ik een paar jaar geleden naar een stad in Europa ben verhuisd voor het avontuur en daar nu mijn leven opgebouwd heb en al meer dan 5 jaar woon. Het is een stad die veel mensen leuk vinden, dus dat is iets waar mensen vaak op reageren. Niet iets heel belangrijks dus ofzo
Nouja, nu wel, maar zonder steun vanuit zowel mijn ouders als de overheid om te studeren was ik hier ook niet gekomen? Dan had ik waarschijnlijk geen baan gehad waarmee ik in mijn stad op mezelf zou kunnen wonen
Ja, ik vind dit jaar ergens wel ‘mooi voorbeeld’ van dat mensen veel voor vanzelfsprekend aannemen. Dat ze ‘zomaar’ alles kunnen doen, zeg maar.
Als wij hier een dagje uitgingen (tegenwoordig niet meer) was het voor ons uitzoekwerk het mogelijk te maken voor mij; meest rustige dag (geen weekend/schoolvakantie; man nam meestal doordeweekse dag vrij ervoor), vragen aan het park/musea/etc of ze hulpmiddelen tot beschikking hadden (minder prikkels bij de ingang/uitgang/andere looproutes/etc en eigen hulpmiddelen meenemen; noise canceling headphone, gehandicaptenkaart, etc) ervoor zorgen dat we binnen een tijdsvak kwamen, niet te lang maar ook niet te kort. Alles van tevoren gepland.
En dan nog moest ik na zo’n leuke dag een week of 2 bijkomen en was ik bij thuiskomt overprikkeld/meltdown.
En nu klagen mensen dat ze met tijdsvak ergens binnen moeten zijn, tja. Luxeprobleem als je het mij vraagt. Ik durf niet meer want veel mensen houden zich niet aan de opgelegde maatregelen en dat is voor mijn hoofd te onduidelijk.
Ja ik kan mezelf nu prima in leven houden, maar ik vind het “wat als”-scenario een beetje moeilijk te beantwoorden. Want wie weet had ik dan wel in een of ander dorp gaan wonen met huisgenoten en ik had ongetwijfeld wel werk gehad, maar dikke kans dat dat in de horeca was geweest en ik nu met corona m’n baan kwijtgeraakt was.
Denk dat het niet per se aan jouw vraagstelling ligt, maar dat het ook gewoon een moeilijke vraag is. Vaak is het heel moeilijk voor te stellen hoe je leven er nou echt uit zou zien zonder bepaalde privileges (of dat nou is qua gezondheid, financiële situatie/steun of sociaal vangnet).
Ik heb een kat, auto, vriend en koophuis (alleen gekocht ook nog). Ik had een vast contract maar dat heb ik opgezegd want ik had ‘MeEr UiTdaGiNg’ nodig en door het 2 keer wisselen van baan zit ik nu met een burnout, werkloos thuis. Dus dat gedeelte gaat top. En we willen geen kinderen dus dat is ook niet naar de maatstaf van de maatschappij. Maar ik ben er wel tevreden mee. We zijn zo rijk, hoeven niet al te veel op te letten met eten kopen, de verwarming kan aan etc.
Las laast op Twitter een draadje over een arm iemand die overdag naar de bibliotheek ging omdat het daar warm was, zodat ze thuis niet de verwarming aan hoefde te zetten want die rekening zou ze niet kunnen betalen. Nou blessed zijn wij dan hoor.
Merk jij iets van seksisme in je werk? Onderschat worden in je vaardigheden, altijd voor bepaalde klusjes gevraagd worden, whatever?
- Nee, amper tot niets
- Ja, af en toe
- Ja, heel vaak
0 stemmers
Ik vraag het me af nav het coronatopic nu. Ik merk er namelijk zelf vrijwel niets van, ondanks dat ik voornamelijk met mannen werk.
Ik werk met bijna alleen maar vrouwen qua directe collega’s en merk er alsnog veel van omdat ze bijna allemaal patriarchale normen uitdragen. Moeten een nieuwe collega aannemen? Oh die vrouw heeft jonge kinderen, dan liever iemand anders.
Mijn nieuwe baan is een stuk beter gelukkig (al scheelt het vast een hoop dat ik daar in coronatijd ben begonnen en dus bijna altijd thuiswerk, dus weet niet zo goed hoe de vibe op kantoor is daar) maar mijn vorige baan was echt vreselijk eigenlijk op dat vlak. Constant opmerkingen over figuur, kinderwens, aangeraakt worden, altijd gevraagd worden om te helpen met drankjes serveren ofzo bij evenementen (waar ik of mijn functie 0,0 mee te maken hadden) en gewoon algeheel neerbuigend behandeld worden. Nou weet ik van dat laatste natuurlijk niet zeker of mijn (jonge) vrouw-zijn daar iets mee te maken had maar dat gevoel had ik wel vaak. Ik ben me er ook altijd bewust van van wat ik draag bijvoorbeeld op werk, terwijl ik eigenlijk ook geen zin heb om daarover na te denken.
Niets van collega’s wel van klanten.
Ik werk met vrijwel alleen maar mannen en heb wel eens het idee dat ik er meer moeite mee heb dat ik de enige vrouw ben dan dat mijn collega’s er mee bezig zijn. Er worden nooit seksistische opmerkingen gemaakt maar ik heb zelf altijd het idee dat ik geen fouten mag maken omdat ik bang ben dat ik dan alle andere vrouwen benadeel. Maar de enige collega die ooit heeft voorgesteld dat ik de typische ‘vrouwenklusjes’ (vaatwasser etc) maar moest doen was een vrouw haha.
Haha oh ik ben de enige die op “een instaperfect leven” heeft gestemd.
Bedoel daarmee vooral dat mijn leven van buitenaf heel perfect lijkt (en eerlijk, dat grotendeels ook is), maar bepaalde mentale struggles of moeilijkheden zijn aan de oppervlakte niet zichtbaar.
Maar goed ik ben me enorm bewust van mijn privileges, daar heeft dit forum ook wel echt aan bijgedragen. Ik zit nogal in een bevoorrechte bubbel namelijk.
hoe spreek jij het volgende uit:
- kalf/half
- kallef/hallef
0 stemmers
- MAG netron
- mag NE tron
- magne TRON
0 stemmers
- markt
- mart
0 stemmers
Ik heb nu al 50x magnetron hardop uitgesproken, maar hoe hoor je waar je de klemtoon op legt?! Ik heb echt geen idee gewoon.
ik moet eerlijk bekennen dat ik net mn stem gewijzigd heb omdat het toch ergens anders bleek te liggen haha
Je bent niet meer de enige haha, dezelfde toelichting eigenlijk. Veel familie vrienden, mooi groot huis, eigen bedrijf in de fashion, ik doe heel hard mijn best om een perfect leventje voor mezelf te maken. Maar post niks/zelden wat op insta, ik vind dat zo van kijk mij nou, en wordt zelf ook niet gelukkig van al dat perfecte op instagram. Ik heb ook gewoon mijn struggles.
Mijn leven zou relatief misschien interessant zijn om te ‘volgen’, jammer alleen dat ik echt totaal niet fotogeniek ben, en geen energie heb voor die insta wereld en doen of alles perfect is. Ik krijg ook vaak de tip dat ik mezelf wat meer moet laten zien, maar ik houd niet zo van die schijnwerpers.
Omg ja met computer dingen worden mannelijke collega’s meteen serieuzer genomen terwijl ik net zo veel of nog meer weet
Of mert, om m’n vriend te pesten.
Wij hadden blijkbaar een familie wasberen rond ons appartement bij de afvalbakken maar die heb ik niet gezien, alleen over gehoord verder ook nog stinkdier en een opossum op het hek!