Stel je persoonlijke vraag #23

Oh zo bedoelde ik het niet haha, enige extra klacht is de benauwdheid :stuck_out_tongue: en dat het dus 2 weken langer duurt.

1 like

Mijn vader kan net als ik heel lang koel blijven en dan opeens ontploffen. Of dat nature of nurture was durf ik niet te zeggen.

7 likes

Ben het helemaal met je eens!

Mijn ouders kunnen nu zoveel beter omgaan met emoties dan toen ik kind was, heel leuk voor ze maar veel te laat. Ik kan me echt niet herinneren dat ze er ooit over gesproken hebben, ik wist niet wat ik aan moest met mijn eigen emoties en soms heb ik daar nog steeds last van.
Ik neem het ze niet kwalijk trouwens, zo ging dat gewoon en in beide gezinnen van mijn ouders was daar nog minder plek voor, dus het beetje ruimte dat er voor was in ons gezin was al een hele verbetering.

2 likes

Ik ben qua emoties net mijn vader, die laat ik vrijwel niet zien aan andere en ik haat huilen als iemand anders er bij is (alleen huil ik wel vrij uit)

Mijn moeder is vaak van ah joh komt wel goed dus ook niet echt emotie uitend.

Dat heb ik dus wel echt zelf moeten leren en vooral in relaties liep ik daar onwijs tegen aan.

Ik neem het mijn ouders niet kwalijk want ik weet dat het in hun generatie/ vanuit hun ouders generatie heel anders was. Maar ik zou dat zelf dus met mijn hopelijke toekomstige kinderen wel anders doen.

3 likes

Omgaan met emoties? Nou emoties bestaan hier thuis niet. Als je een keer in tranen uitbarst krijg je een hele preek over je heen dat je je niet zo moet aanstellen en normaal moet doen :woman_shrugging:
Maar ook enthousiast ofzo ken ik daardoor denk ik niet echt. Ben gewoon altijd zwaar in toom gehouden en ga van buiten emotieloos door het leven ofzo haha nice

13 likes

Mijn ouders waren ook van “ah joh, stel je niet zo aan”. En dan met zijn tweeĂ«n erom lachen :unamused:
Als mijn moeder boos/geĂŻrriteerd was zag/wist je gewoon dat er iets was maar wilde ze niet zeggen wat. Ze reageerde super passief agressief.
Mijn vader zei nooit wat als hij geĂŻrriteerd was, je had niet zoveel door. Tot het hem te veel werd en hij een deur sloopte, een pantoffel door de kamer smeet, of een tafel omver trapte waardoor ik nu nog een litteken heb :sweat_smile:
Werd ook niet over gevoelens gepraat of ruzies uitgepraat/sorry gezegd.
Heb dat ook echt moeten leren in relaties. Lukt me nu best redelijk. Zie dus nu bij mijn vriend van wie dit zijn eerste relatie is + ook is opgegroeid in een familie van “doe normaal richting de buitenwereld” en er niet werd gepraat, dat hij moeite heeft om zijn irritaties te uiten tot het hem te veel wordt en dan uitbarst.

4 likes

hmmm ik vind het moeilijk
zou, qua kiesprogrammas nu, sowieso op een partij die al wel in de kamer zit stemmen
en vind de versplintering in NL echt véél te ver gaan

maar als er een partij zou zijn die redelijk draagvlak lijkt te hebben + het sluit naadloos aan bij mijn overwegingen zou ik er wel op stemmen denk ik

2 likes

Ook dit. Behalve woede, daar was nooit een gebrek aan :sweat_smile: plus beide alcoholverslaafd met gigantische uitbarstingen. Echt waardeloos.

Nee echt totaaaal niet, ook echt iets wat ik als ouder later zo anders wil doen. Ik laat ook nooit iets aan mijn ouders weten nu als het een keer slecht gaat, ik zou later nooit willen dat mijn kinderen het gevoel hebben iets niet bij mij kwijt te kunnen.

Ergste voorbeeld is toen ik op de middelbare tegen een gezondheidsbegeleider zei dat ik me rot voelde om hoe mijn broers mij behandelde, en dat ze dus mijn ouders ging bellen. Toen ik dat tegen mijn moeder zei werd ze boos en toen mijn vader vroeg wat er was zei ze dat ik zielig had lopen doen op school :thumbsup:

1 like

Ha, ik maakte op mijn vorige werk heel veel foto’s in de lift, maar die postte ik nooit, want ja raar licht en toch maar een saaie kantooroutfit. En nu denk ik vaak, hm wil ik mijn slaapkamer wel op het forum hebben.

2 likes

De sporadische keer dat ik een outfitfoto maak, staat hij ook in het waywt topic.

3 likes

@Eddie en @DonnaElvira wat gaan jullie bakken?

Ja dit. Ik maak zo weinig outfitfoto’s, als ik er dan ooit 1 maak dan post ik m ook

Haha cute, ik mag al 14 jaar stemmen :sob: Voel me oud nu.

24 likes

Hmm ja wat is leren koken? Als m’n ouders weg waren en ik alleen thuis was (op wat oudere leeftijd) moest ik wel eens zelf eten maken maar dat was dan pasta koken, er een pot saus en voorgesneden groenten bij gooien. Toen kreeg ik wel eens geschreven instructies omdat ik nog niet goed wist wanneer het water kookte, hoe lang de pasta te koken, hoe lang de groenten te bakken etc. Maar ze hebben in ieder geval nooit uitgelegd hoe je dingen moet snijden ofzo, of me specifieke gerechten geleerd.

Ik 20, hopelijk voel je je nu jonger. :wink:

5 likes

Bij mij thuis werd er niet zo goed gepraat over emoties, ik heb hele nare dingen in mijn jeugd meegemaakt en daar kan gewoon niet over gepraat worden door mijn ouders. Of mijn moeder bagatelliseert altijd goed dingen, ja er bestaan nog ergere dingen in de wereld. Wees blij dat je nu dit en dat hebt. Je hebt nu alles wat je wilt, wees blij dat je goed bent terecht gekomen.

Merk dat ik dat lastig vind wanneer ik met mijn moeder wil praten over dingen die ik bespreek met de psycholoog over vroeger. Of mijn moeder kan dan heel erg in een slachtofferrol schieten omdat ze snel het gevoel dan heeft dat het haar schuld is. Maar wel altijd over mij lachen dat ik zoveel foute mannen vroeger had, goh hoe zou dat toch komen? Of dan heel verbaast zijn en zeggen dat ze het niet begrijpt dat ik bepaalde keuzes maak.

6 likes

Ja dit herken ik wel. Ik dacht altijd dat vooral negatieve emoties bij ons thuis genegeerd werden, maar eigenlijk ook de positieve. Ik vind het ook lastig om heel enthousiast te doen, dat voelt al heel gauw nep? Ook al ben ik het misschien wel.

Zinnen als “ik hou van je” krijg ik ook echt m’n strot niet uit. Zulke dingen werden nooit tegen mij gezegd thuis ofzo. Ik weet nog dat ik het tegen mn opa zei op zn sterfbed en dat mn oma zoiets had van dat hoef je toch niet te zeggen.
En sowieso altijd al m’n moeder ergens mee zat of zich zorgen maakte om iets ofzo dan ging ze dat via mn vader spelen. Bloed irritant vond ik dat en lekkere manier van communiceren ook :thumbsup:

6 likes

Dit is echt afschuwelijk en wil je echt niet. Je kunt je niet voorstellen hoe ‘plat’ alles is. Je proeft niks, het enige verschil dat je proeft is warm of koud en de structuur maar that’s it. Ik heb zelf een maand geen smaak gehad en nu nog steeds geen geur. Je hebt geen zin om te koken want alles smaakt hetzelfde. Ik ging er juist vettig door eten omdat dat de minste tijd kostte meestal (pizza in de oven, supermarkt lasagne etc.).

Sorry dat ik hier zo op in ga maar het is echt geen pretje.

4 likes