Ik wil later wel een gezinnetje maar het is nou niet mn grootste doel in mn leven. Ik weet van mezelf ook wel dat ik zon teringlijer ben die mn man alles laat oplossen als ik er geen zin in heb.
Ik vind dit ook wel heel lastig.
Als het aan mij had gelegen was ik er niet geweest. Hoe kun je dan wel een ander leven creëren?
Ik vind dit heel prettig om te lezen omdat ik zelf hier de laatste tijd heel veel over aan het nadenken ben.
Ik zou wel kinderen willen maar ook weer niet. Het gevoel dat je daarvoor nog je hele leven voor moet zorgen, dat zorg voor een beklemmend gevoel. Ik weet dat ik wel een goede moeder zou kunnen zijn want ik ben erg zorgzaam. Maar ik heb zoveel tijd voor mezelf nodig om bij te komen. Dus ik twijfel of kinderen wel een goede keuze is.
Ik heb wel met mân vriend afgesproken dat als het ons niet lukt en er medische hulp moet komen dat we dan gewoon moeten denken âdan is dit het antwoord van de natuur voor onsâ. Dan is twijfel die we hadden voor ons bepaald ofzoiets.
Edit: Ik probeerde bovenstaande netjes/goed te verwoorden zodat ik niemand zou kwetsen die nu in die situatie zit. Maar ik bedoel dat dit dan echt geldt voor onze situatie, omdat we zoveel twijfel hebben.
Dat is heel herkenbaar, ben iets ouder maar ook âjongâ om moeder te worden. Ik moet zeggen dat mijn kinderwens ook wel enorm is versneld door corona. Ik ben me bewuster geworden van wat ik echt belangrijk vind en waar ik prioriteit aan wil geven. Pre corona wilde ik over 4 of 5 jaar kinderen, eerst nog reizen en carriĂšre maken maar doordat we nu fulltime op elkaars lip zitten en nog steeds dol op elkaar heb ik wel echt nog sterker het gevoel gekregen dat mijn vriend degene is waar ik de rest van mijn leven bij wil zijn. En dat mijn vriend degene is waarmee ik deze enorme stap aandurf.
Ja insgelijks. Als ik erover nadenk vind ik het ook maar egoïstisch, heb me vaak afgevraagd wat ik hier doe. En dan zou ik zelf een kind creëren die zich dat later ook weer kan gaan afvragen?
Ik heb ook zoveel redenen om geen kind te willen, maar een enkele om er wel een te willen, eigenlijk geen goede vind ik. Als ik een ander vraag waarom wil je een kind, krijg ik ook nooit een bevredigend antwoord âJa, gewoon. Waarom niet?â En dan kom ik met mijn lijst waarom niet, maar blijft het bij âTja, ik wil het gewoonâ.
Zou dit ook niet vanzelf overgaan? Want ik denk dat het hormonen zijn. Een kind zou nog jaren duren in deze relatie, en ik denk dat ik er dan overheen ben gegroeid? Of zou dat niet kunnen?
Hier ook bang voor spijt. En bij kinderen denk ik dan dat bij twijfel niet doen, een goede raadgever is.
Ik heb dus wel een kinderwens en heb ook al besloten dat als ik geen partner vind dat ik ga kijken hoe ik dat als single kan aanpakken.
Echter ben ik heel erg gesteld op mijn eigen tijd en lijkt het me alleen ook heel zwaar. Mijn moeder was single moeder van 2(nu 3) kinderen, dus ik heb gelukkig wel een realistische beeld daarvan, maar die is niet zo positief, haha
Mijn schoonbroer vertelde dat iemand tegen hem zei dat het zo jammer was dat hij en mijn broer geen kinderen krijgen, omdat zij een kind hun ervaringen en hun kijk op de wereld mee konden geven en zo de wereld weer wat diverser en ruimdenkender konden maken.
Dat vond ik wel een hele mooie gedachte.
Het kan ook goed gaan. Na komst van mijn zoontje ben ik ondertussen gepromoveerd, in opleiding tot specialist en bijna klaar. Wij gingen na de bevalling al weer heel snel op vakantie en pre-Corona tijd gingen we zonder problemen op vakantie. Hij vind vakanties juist leuk en vraagt de hele tijd wanneer de Corona voorbij is. Voelt absoluut niet als blok aan mijn been, meer als extra verrijking van mijn leven. Mijn ambities hebben er niet onder geleden. Als het kon zou ik zo graag nog wel 1-2 kinderen erbij willen. Maar helaas denkt de moedernatuur daar anders over.
Ik had overigens ook nooit een oergevoel om moeder te zijn. We zijn ook best âlaatâ na gesetteld te zijn begonnen aan kinderen. Anders dan wat ânormaalâ is. Nu zijn wij hartstikke blij met onze zoon
Ja dat is het deel waarom ik denk dat ik een leuke/goede moeder zou zijn! Maar dan denk ik ook weer: dan wordt het kind een soort manier om de wereld positief te veranderen.
En misschien krijg je wel een kutkind dat over zaken heel anders denkt dan jij en je partner. Ik zie hoe het in ons gezin kan verschillen qua gedachtegoed terwijl we dus allemaal met hetzelfde perspectief zijn opgevoed.
Ik zou trouwens wel graag zwanger willen zijn, en een kind aan de tiet lijkt me ook bijzonder :â)
@Sjern mijn zus is hier serieus over aan het nadenken. Ik zou dan een grote rol spelen in het leven van het kind. Aan de ene kant fijn want kan ik daar mijn moedergevoelens op de kwijt en wil mijn zus graag helpen, aan de andere kant vind ik het lastig: dan zit ik alsnog met de verantwoordelijkheid over een kind van een ander terwijl ik er waarschijnlijk geen eentje van mezelf wilde. (Ook omdat ik als voogdij wordt aangewezen bij overlijden).
Haha Teske haar video zeker?
Ik vond het wel een interessante video omdat me totaaaal niet herkende in dat gevoel.
Totaal niet en misschien komt dat omdat ik niet weet hoe ik erop moet reageren. Ik vind het gewoon onnodig. Maar ik kan wel begrijpen dat veel mensen het leuk vinden.
Heb nooit een kind gewild. Ik vroeg rond mn 6e al eens aan mn moeder of je later perse kinderen moest krijgen, omdat ik dat niet wilde.
Heb er nu nog steeds totaal geen behoefte aan. Moet er niet aan denken dat je leven dan heel erg om een kind draait en niet zomaar spontaan iets kan doen. Ik kan het me ook gewoon niet voorstellen dat ik een kind heb, het past niet bij me ofzo.
Ja precies, je hebt natuurlijk reguliere verhogingen (loon indexatie, evt gebaseerd op cao) en een stap omhoog qua loonschaal of trede (afhankelijk van presteren)
Als iemand een andere kijk heeft op kinderen of een grap maakt daarover op t forum. Voel jij je dan genoodzaakt om te vertellen hoe geweldig kinderen zijn.
- Ja ik hoor bij met mommy leger. Moeder zijn is mijn identiteit.
- Soms als iemand echt iets zegt wat me raakt. Dan wil ik er graag tegen in gaan.
- Zal me echt een worst wezen dat er mensen zijn die kinderen haten.
- Ik heb ook een hekel aan kinderen ookal heb ik ze zelf.
0 stemmers
In de eigen topics die over kinderen/zwanger zijn gaan; daar doet men raar als je komt posten? Gek. Ik dacht dat dat alleen met (bijna) moeders en gezelligheid was. Ik kijk daar nooit overigens
Ik hoop dat dit gevoel na de bevalling komt. Had ook geen kinderwens, integendeel eigenlijk. Maar zwanger zijn doet blijkbaar toch iets met je.
Bij al die kinderhaatposts denk ik vaak van jaja we weten nu wel dat je kinderen haat. Ik zie geen reden om dat zo vaak te moeten verkondigen.
Of te moeten verkondigen wat een suffe bedoening het is in het zwanger&kind sub forum, lekker boeien je hebt er niks mee te maken. Geniet maar lekker van je kinderloze bestaan zonder over anderen te moeten zeiken.
Ah shit mis echt hun cocktails.
Ik krijg een halve existentiĂ«le crisis van dit vraagstuk! Dan tik ik over dat ik altijd sterk heb gevoeld moeder te willen worden, om me vervolgens af te vragen of het wel Ă©cht zo is of dat ik gewoon dacht dat het moest, ofzo. Ik denk het overigens wel, want hoewel ik nooit met poppen heb gespeeld en ook niet per se gek ben op andermans babyâs, is moeder worden wel iets dat altijd in mijn toekomstdromen voorkomt. Het is tot nu toe nog niet gebeurd dat het me een goed idee leek om ervoor te gaan, maar als ik lees over de redenen waarom kinderen krijgen een slecht idee is, zegt mijn gevoel wel heel erg snel ânou enâ.