forummen en het liefst zit ik tijdens het tandenpoetsen. meestal op de badkamervloer of ik loop naar m’n slaapkamer en ga op het bed zitten
Ik kwam er laatst achter dat er allemaal stipjes tandpasta op mijn raam zit omdat ik altijd naar buiten kijk bij het poetsen
Sommige vriendschappen zijn veel hechter geworden. Met een paar vriendinnen heb ik nu dagelijks contact en dat had ik normaal nooit
Ik kan mijn tanden op de een of andere manier niet poetsen zonder overal te knoeien??? Kwijl loopt gewoon uit mijn mond, dus ik ben altijd gedwongen om boven de wasbak te hangen of onder de douche mijn tanden te poetsen altijd jaloers op mensen die gewoon van alles kunnen doen tijdens het tandenpoetsen.
Ik denk dat @Sjern bedoelt dat je even een vraagje hebt en dat ze nu videobelt ipv via de chat/normale telefoon. Dus meer dat het spontaan is in plaats van een geplande vergadering.
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
0 stemmers
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
0 stemmers
Vind jij jezelf nu aantrekkelijker in vergelijking met toen je 18 was?
- Ja, maar niet per se door uiterlijk maar door karakter
- Ja, zowel uiterlijk als karakter
- Nee, ik ben minder aantrekkelijk geworden
- Ik ben 18
- Ik ben nog geen 18
0 stemmers
- Nee, ik ben vrij positief
- Ja, en dat maakt me niks uit
- Ja, en dat wil ik graag veranderen
- Vroeger wel, nu niet meer
0 stemmers
Mocht iemand de laatste optie bij de laatste poll hebben aangeklikt. Tell me how, vind mezelf soms echt te negatief. Lastig om te veranderen, maar vind het echt een vreselijke eigenschap van mezelf.
Voornamelijk omdat ik nu veel meer zelfvertrouwen heb dan toen ik 18 was.
Ik noem het zelf inderdaad ook realistisch . Maar vaak blijkt het niet eens realistisch te zijn. Ga gewoon 9 van de 10 keer van het ergste uit. Weet niet, denk dat ik me een stuk minder zorgen zou maken wanneer ik écht realistisch was ipv gewoon negatief (komt denk ik ook wel voort uit een deel zelfbescherming ofzo).
Ik ook, maar ik vind mezelf dus ook niet negatief. Maar temper wel mn verwachtingen na wat realistisch is. Vind mezelf ook eerder positief dan negatief (of ik erken mn probleem niet, kan ook)
Wat mij heel erg heeft geholpen is om minder/geen verwachtingen te hebben, zowel van jezelf als van anderen. In het begin was dat lastig, maar als je het leert herkennen bij jezelf kun je verwachtingen steeds makkelijker loslaten.
Edit: Dat betekent natuurlijk niet dat ik nu 100% zen ben Ik heb ook nog irritaties en frustraties, maar ze blijven minder hangen.
Nou ik vind dat ik meer had moeten genieten van mijn frisse, rimpelloze huid. Dus ik vond mezelf toen mooier want ik ben nu gewoon ouder geworden. Maar qua stijl en hoe ik mijn haar doe etc vind ik mezelf nu mooier.
Tip voor iedereen onder de 30: geniet van hoe je eruit ziet! Over 15 jaar kijk je naar foto’s van nu en zeg je: “waarom heb ik er toen niet van genoten?!”
Inderdaad lastig. Ik verwacht echt veel. Met name van mijn partner. En dan raak je gekwetst als iemand niet aan die onrealistisch hoge verwachtingen kan voldoen. Echt vervelend. Maar hoe begin je met die verwachtingen loslaten? Lastig hoor.
Haha dat heb ik vooral als ik mijn oude figuur zie van vroeger en mezelf alsnog te dik vond voor dingen. Dan denk ik oh nee als ik nu dit figuur had zou ik zo trots zijn geweest!
Dacht ik al rond 25e over hoe mijn huid was toen ik 17 was (stuk mooier dan nu) . Weet nog hoe ik zat te klagen op m’n 17e en mijn broer zei; wees nu tevreden, je bent 17, het wordt alleen maar erger hoor als je ouder wordt" De ontevredenheid vooral bedoelde hij. Hij had wel gelijk. Ik snap nu als 30+ er die vroegere ontevredenheid niet. Maar dit denk ik ongetwijfeld over 10 (of 5) jaar ook over mijn uiterlijk/de leeftijd/minder ontevredenheid van nu.
Elke keer tegen jezelf zeggen dat dit jouw ding is, niet die van je partner. Het is jouw probleem, jij verwacht te veel. En dan rationaliseren wat realistisch is. Vroeger was ik ook heel snel teleurgesteld in de ander. Nu denk ik direct “wacht, ik heb die verwachtingen zelf geschept, wat hij/zij doet is al heel fijn/normaal/niet erg”. Soms blijf ik wel in die irritatie//kleine gekwetstheid hangen hoor, maar ik zie het nu iig bij mezelf en kan het rationaliseren ipv in die slachfofferrol te blijven hangen.
Ja en ik weet dat ik het een loze ruimte ingooi want iedereen komt er altijd jaren later zelf achter haha. En idd, over 10 jaar kijk ik weer vol weemoed naar foto’s van nu 🥲
Als je meer positief bent irriteer je je dan ook aan negative mensen?
- Ja, aan negatieve mensen
- Nee, niet echt
- Nee, juist aan positievere mensen
0 stemmers
En als je meer negatief bent, irriteer je je dan meer aan positieve mensen?
- Ja, aan positieve mensen
- Nee, niet echt
- Nee, juist aan negatievere mensen
0 stemmers
Je kwetst jezelf, de ander kwetst jou niet. Dat is iets wat ik al die tijd heb geleerd, bij mij helpt heel veel praten altijd en daardoor ook het gevoel krijgen dat de ander ruimte geeft en je ongenoegen respecteert ondanks dat hij/zij er anders in staat.
Maar ik heb nu echt een easy relatie met mijn vriend nauwelijks issues.
Mag ik vragen wat je verwacht en waar je teleurgesteld over/in raakt?
Ik als meer negatief irriteer me aan beide. Ik irriteer me aan mensen die heel negatief zijn en dan denk ik shit zo ben ik ook dat wil ik helemaal niet. Ik irriteer me ook aan extreem vrolijke, drukke en positieve mensen, dan denk ik calm downnn doe rustig.