Voelt echt alsof ik cheat met deze 21 jarige polls omdat ik pas 22 ben. Ik vergeet ook altijd dat 21 jaar eigenlijk jong is omdat ik me zo oud voel
Hahaha past ook wel bij mijn huidige karen titel
Gisteren echt tering hard, precies zoals ze in een cartoon altijd uitglijden over een bananenschil. Heel mân kont is paars, ik landde op mân stuitje, mân arm doet zeer en er zit een of andere rare knobbel in mân linker pols omdat ik me probeerde op te vangen
Maar ik heb wel echt mega erg de slappe lach gehad. Ik was gewoon aan het wandelen en ineens lag ik op de grond
Ik zou zo graag eens een weekje 21 willen zijn om alles weer eens te ervaren.
Mijn 13jarige ik vond iedereen met een eigen huis en geld om make-up van te kopen (anders dan die creamy oogschaduwtorens) en vriendjes/dates cool en hot, dus op zich ligt de lat niet superhoog
Ik was op de middelbare school altijd zoân grijs muisje en besloot dat het met studie helemaal anders moest. Ik was altijd al Ajaxfan, maar toen werd ik echt actief âharde kernâ. Dus die vier jaar hing ik meer rond in Amsterdam dan dat ik naar colleges ging en als ik dan wel naar college ging moest ook iedereen weten waar ik vandaan kwam. Dan ging ik me expres niet omkleden: Ajaxshirt aan, haar door de war gooien, alsof ik zo net uit het stadion kwam. En dan tegen mijn vriendinnen net iets te hard verhalen vertellen over hooligans en rellen, zodat uiteraard iedereen het zou horen.
Het werkte wel, ik werd wel heel cool bevonden. Vind het achteraf ook echt een super leuke tijd. Niet het aanstelgedrag uiteraard. Maar wel alle wedstrijden en dingen eromheen die ik allemaal deed.
Aaaww ja die snap ik! Maar in normale omstandigheden zou ik wel weer zo jong willen zijn
Ik zou wel een aardig deel hetzelfde zijn, maar ik studeerde ook in het buitenland toen en vond dat echt interessant van mezelf dus zou dat elke drie woorden droppen
Ik ben vandaag de dag wel aardiger. Ken je nagaanâŠ
Ik bedenk me net dat ik toen ik 21 werd ik net weer in NL was, maar toen ging ik een bestuursjaar doen dus dat was waarschijnlijk nog véél irritanter qua posts haha
Ik oooook! Had toen zoân heerlijk leven. Zou dat weer eens mee willen maken, maar dan wel met het zelfvertrouwen van nu.
Had toen net mân eerste baan dus verdiende geld, het was net uit met mân toxic ex en ik woonde voor het eerst op mezelf in een fantastisch huis in Den Haag. Ieder weekend stappen en vriendinnen die bleven slapen en iedere woensdag âbreek de weekâ borrels met mân werk (was echt zoân work hard play hard mentaliteit maar super gezellig, nog steeds 3 toffe vrienden aan die baan over gehouden).
Had achteraf gezien toen wel meer met mannen willen scharrelen en experimenteren. Maar ja aan de andere kant, had ieder weekend wel vriendinnen bij mij slapen omdat ik in de binnenstad woonde, dus was dat lastig geworden hehe.
Heel herkenbaar! Ik werkte destijds ook al en na het werk gingen we altijd leuk drinken en de nacht door. Uitgaan en in de bus indrinken uit een spa flesje omg. Wat een tijden waren dat. Maar idd in die tijd met de zelfvertrouwen van nu zou wel veel fijner zijn geweest.
Huis destijds voor 300 euro in de maand aan huur waar zijn die tijden.
Iedereen zegt hoe irritant ze ooit waren, maar ik weet zeker dat als mijn 21-jarige ik hier mee zou lezen ze mij (mijn huidige ik) echt een bloedirritante moraalridder zou vinden hahaha
Toen ik 21 was viel ik helemaal niet op en was ik meer een lurker dan een actieve poster (ben ik nog steeds wel een beetje trouwens)
Heb je een gelukkige jeugd (0-18) gehad?
- Overwegend Ja
- Overwegend Nee
0 stemmers
fysiek wel, ontbrak me nergens aan, mentaal niet
Same! Je mag uiteraard stemmen aan de hand van wat je zwaarder vindt wegen.
Ik bedenk net dat het moment dat ik echt dacht: âvolgens mij gaat dit echt een mega goede periode in mijn leven wordenâ vlak voor de coronacrisis wasđ
Ik denk echt dat het nu is: iedereen zoân beetje afgestudeerd, in een fase waar er wel wat geld is maar ook nog heel veel vrijheid, alles is nog mogelijk voor mân gevoel
Ja mijn eerste gevoel bij âmijn jeugdâ is een negatief gevoel maar dat ga ik dan relativeren door mezelf te vertellen dat het me aan niks ontbrak. Maar dat initiĂ«le gevoel blijft
Dat je fysiek niks ontbreekt staat natuurlijk niet gelijk aan gelukkig zijn. Ik denk dat een kind juist mentaal heel kwetsbaar is, en daarin onwijs veel behoeftes heeft. Als dat ontbreekt heeft dat zoân impact.