@Feline Toen ik hoogzwanger was vroeg ik of ik bij de prenatal naar de toilet mocht en toen mocht dat niet. En raakte toen echt in paniek want had het echt niet kunnen redden tot thuis, mocht gelukkig bij de eazy wok wel anders had ik denk ik in mijn broek geplast. Was echt zo boos want was best wel lang in de prenatal geweest en het is een babywinkel waar veel zwangere komen?
Anders: ik ging terug naar Nederland. Dit was in 2014 en ben sindsdien geen kerel meer tegengekomen die ook maar in de buurt kwam van hem.
Ik besefte dat ik op vrouwen val en was getrouwd met een man. Niet echt een gebruikelijke reden, zeker niet omdat ik echt heel jong was. 24 toen ik de scheiding aanvroeg.
Wat voor denk en handelswijze was dat dan?
Aahh dat lijkt me echt een lastige reden om door uit elkaar te gaan.
Hoor jij je buren wel eens seks hebben?
- Ja en dit vind ik kut
- Ja maar ik heb er verder geen last van
- Nee
- N.v.t. heb geen buren
0 stemmers
Zou jij een hondje willen zijn van lieve eigenaren?
- Ja leuk geen verantwoordelijkheden, lekker geaaid worden en spelen met andere hondjes
- Nee, mens zijn lijkt me leuker
0 stemmers
Een beetje victim blaming, denk ik? Als ik thuis kwam met het bericht dat er iets naars wat gebeurd, werd er direct een assertiviteitscursus geregeld. Moest ik eens huilen omdat ik me buitengesloten voelde, werd er meteen een afspraak gemaakt met de schoolmaatschappelijk werker. En als ik in een naïeve bui had bedacht dat ik degenen die mij buitensloten wilde uitnodigen voor een logeerpartijtje, werd ik dom genoemd en werden ze boos op me. Terwijl je soms als kind gewoon een knuffel wilt en thee wilt drinken met je moeder en alles wilt vergeten. Hoewel ik echt wel weet dat ze deze dingen ook deden uit liefde. Resultaat was dus dat ik, als er iets naars gebeurd was, verdrietiger was om mijn ouders weer teleur te moeten stellen dan vanwege wat er gebeurd was. Bang om dingen thuis te vertellen. En dat heb ik nog steeds een beetje. Ook het altijd sterk moeten zijn, niet mogen laten zien dat je je zwak voelt of verdrietig bent. Je altijd groot houden tegenover anderen en doen alsof je je leven helemaal op orde hebt. Ik heb nu een dochtertje van bijna 1 en als ik haar één ding wil meegeven is het dat ze 100% goed is zoals ze is. En dat ze overal mee bij me terecht kan en dat ik er dan voor haar ben.
Ahh op die manier. Ik begrijp het. In ieder geval heel mooi dat je weet hoe je het wel wilt gaan doen bij je eigen dochtertje!
Kun jij veel haarkleuren hebben? Ik vind die billie eilish daar echt zo’n voorbeeld van. Sommige mensen kunnen van lichtblond naar donkerbruin gaan en het staat allemaal.
- Nee mij staat eigenlijk maar 1 kleur, of wat dicht bij mn eigen haarkleur ligt
- Ja ik kan wel veel haarkleuren hebben
0 stemmers
Ik heb echt aan zoveel kappers in mn leven gevraagd maar ze zeggen allemaal hetzelfde. Gewoon mn eigen haarkleur.
Heb je wel een spijt van je haarkleur gehad? Dat je terugkijkt op foto’s echt denkt oh my god.
- Nee
- Ja zovaak
- Een enkele keer
0 stemmers
Ik wilde als puber zo graag blond zijn dus toen ik 15 was probeerde ik het te blonderen, zoo lelijk. Jaren later kwam ik een oud klasgenoot tegen tijdens uitgaan waar ik altijd heel goed mee kon. Hij zei omg dit is veel beter, jouw gele haar stond echtniet! Dankje lol
Geen idee, nooit iets heel geks geprobeerd.
Warme kleuren staan mij echt leeelijk, dus elke keer dat ik mijn haar geverfd heb zag het er superslecht uit, ook al koos ik altijd voor best natuurlijke tinten (chocoladebruin, kastanjebruin, subtiele highlights, een gloed door henna). Mijn haar is praktisch zwart en dat staat me prima, ik denk stiekem dat ik platina/zilver goed zou kunnen hebben, maar dat is natuurlijk een onwijze commitment. Blauw lijkt me ook leuk, maar daarvoor blonderen terwijl ik het al te veel moeite vind om mijn haar te wassen is heftig. Gelukkig word ik snel grijs!
Heb van nature zwarte wenkbrauwen, maar ben donkerblond. Toen dacht ik ooit:“Goh laat ik mn haar dan ook maar zwart verven.”
never again
Een vriendin die blond is van nature ging haar haren ooit gitzwart verven. Toen dat uitgroeide leek het telkens alsof ze kaal werd. Wij moeten nu altijd lachen om die foto’s uit die tijd en ook om mijn kansloze pogingen blond te zijn. Echt HAHA.
Of misschien een combinatie van? Zoals monica staat zowel blond als donkerbruin en Kim Kardashian ook vind ik. Dan denk ik soms, dan zou mij blond ook wel moeten staan. Maarja die hebben natuurlijk top kappers.
Hahaha ja nou dat had ik dus ook inderdaad! Zo’n hele grijze streep krijg je dan op je hoofd, zo lelijk
Ja wat een ellende! Ik vind bruin haar super mooi, maar die uitgroei maakt dat ik het niet meer verf.
Ik heb donkerbruin haar, bijna zwart, maar heb elke haarkleur wel gehad (alle kleuren van de regenboog wel denk ik) en vond het allemaal leuk, ook achteraf nog. Maar heeft idd meer met je ondertoon te maken, meeste kleuren van kleren staan me ook wel.
Ga alleen nooit meer platinablond omdat het 1) teringveel werk/duur was als je zulk donker haar hebt en 2) ik elke ochtend m’n moeder in de spiegel zag. Die mindfuck kan ik niet nog een keer handelen
Ja snap ik, want ik vind bij mensen die donkerbruin/zwart haar hebben en het hebben geblondeerd veel minder storend dan andersom. Zo’n lichte uitgroei ziet er gewoon gek uit.
@Hufflepunk ging je haar niet helemaal kapot?