Als ik zelf midden in een kutsituatie zit, ga ik dan ook altijd bedenken van: oh, deze vrouw die nu langs fietst heeft gewoon boodschappen gedaan en gaat straks lekker eten met haar gezin en voor haar is het een normale dag terwijl het voor mij EEN HELE ERGE dag is, maar niemand weet het van elkaar.
En andersom ook als ik een hele leuke onbezorgde dag heb, dat ik iemand zie en denk: onee, misschien is er wel net een dierbare van die persoon overleden en de wereld gaat gewoon door en ik loop hier blij te zijn.
Ja, filosofisch enzo.
Ik heb een vriendin die Nederlands is maar in een Engelstalig land is opgevoed en die doet dit ook. Vind dat heel aandoenlijk klinken soms, dan maakt ze zinnen à la:
“kan je dat bord even in de … sink … zetten?”
Klopt. Was toen enkel gebaseerd op het feit dat ik nooit onvoldoendes haalde op Engels 
Op werk een keer vroeg een klant, in het Engels, waar de pinautomaat was. Die stond naast de roltrap maar ik wist het Engelse woord daarvoor niet dus zei ik “It’s next to the ehh… rolling stairs.” Dus waar ik dat perfecte Engels verder vandaan haalde.
En @Totoro Volgens mij is er ook gewoon een specifiek accent dat Nederlanders die denken dat ze met een Brits accent praten zichzelf aanmeten (en dat zijn dan altijd de types die ‘echt geen Amerikaans accent zouden kunnen doen hoooor’). Het is echt zo’n accent dat net niet ergens in Engeland te plaatsen valt, maar ook niet klinkt als het gemiddelde Nederlandse accent.
Mijn vriend rookt al zo lang ik hem ken en ik heb daar meestal niet zo’n problemen mee, behalve dat het soms een beetje irritant is als we iets gaan doen dat ik steeds 10 minuten moet wachten omdat hij ‘nog even snel gaat roken.’
Ik vind “je wil dat diegene gezond is” ook een beetje een gek argument. Ik houd bijvoorbeeld zelf heel erg van uitgebreid koken en lekker (ongezond) eten, ik zou het ook echt niet kunnen waarderen als hij tegen mij zegt dat ik daarmee moet stoppen omdat dat ongezond is. Dus ik vind dat ik andersom ook niet van hem kan vragen dat hij zijn ongezonde gewoontes opgeeft.
Waar ik soms wel over na denk: ik zou het niet fijn vinden als hij nog steeds rookt als we kinderen zouden krijgen en zou het heel erg waarderen als hij tegen die tijd wel is gestopt. Maar dat heeft dan denk ik ook meer te maken met wat je aan je kinderen wil meegeven. Daar is hij het gelukkig ook wel mee eens want ik zou het niet van hem willen eisen, dat is uiteindelijk toch zijn eigen keuze.
Hangt er wel vanaf wie er zo praat hoor. Als Ingrid Jansen uit Groningen zo praat omdat ze “oh my god echt niettttt meer weet wat het Nederlandse woord toch is” denk ik ook ja hoor, hou gewoon je smoel. Maar als het komt omdat die andere taal gewoon echt net zoveel in je hoofd zit als Nederlands en die soms even door elkaar gaan vind ik het gewoon begrijpelijk en inderdaad wel charmant soms.
Mijn uitspraak is niet per se lelijk, maar het accent wel all over the place. Heb wel eens een gesprek gehad met een Brit die totaal de weg kwijt was over waar ik vandaan kwam, omdat ik blijkbaar een rare mengelmoes van Australisch, Brits, Iers en Amerikaanse uitspraak had.
Dit is trouwens geen humblebrag over dat dat komt doordat ik zoveeeeel gereisd heb en overal een accent heb opgepikt, want dat is niet zo. Dat Ierse komt denk ik wel door mijn Ierse ex.
Nemen jullie dan zo’n normale grootte deo bus mee of zo’n kleintje? Ik neem echt nooit deo mee maar zal wel eens handig zijn
@Kryptonite ja ik denk vaak, op dit moment wordt iemand vermoord. Hele toffe gedachte.
Ik woon nu bijna 10 jaar in de UK maar ik heb nog steeds een accent hoor, dat blijft ook gewoon.
Ik vond trouwens een paar jaar terug dat ik helemaaaaaal geen Nederlands accent meer had en toen hoorde ik een opname van mezelf terug en dat was wel ff kut voor mijn ego haha.
Maar goed ik vind het ook niet erg meer om een accent te hebben, ik vind het van andere landen ook leuk om hun accenten te horen, waarom moet ik die van mij dan lelijk vinden.
Vrienden van mij zijn 5 talig opgevoed omdat hun moeder 5 talen spreekt maar allemaal maar half. Altijd erg vermakelijk als we met hun gezin afspreken. Mijn ouders en de vader spreken papiamento met elkaar, de moeder reageert in een van de 5 talen, ik spreek nederlands met mijn ouders, de vader en de kinderen (mijn vrienden) en met de moeder weer engels. En de kinderen praten weer vooral spaans en engels met hun moeder 
Nu ik er over na denk werd er bij mij op school altijd heel erg op gehamerd dat we Brits-Engels moesten praten, en niet Amerikaans-Engels. Waarom is dat eigenlijk, het ene is toch niet per se beter dan het andere?
Ja de 15% die het denkt perfect te spreken… 
Ligt eraan waar ik heen ga en welke tas ik mee heb. Heb ik een grote tas mee, dan een grote deo bus en heb ik een kleine tas mee, dan zo’n mini deo of parfum testers/mini parfum.
Nou ja, dat kan altijd echt zo zijn natuurlijk maar om heel eerlijk te zijn denk ik dat het dan eerder het geval is dat non-Engelstaligen niet horen dat je Nederlander bent. Iemand wiens moedertaal Engels is en verschillende streek-accenten en dialecten herkent hou je minder snel voor de gek.
Als ik thuis in NL ben vinden veel mensen me wel Brits klinken, maar Britten vinden dat echt niet.
Ik heb ook geen Brits accent hoor, maar meer soort ABN Engels, neutraal. Op momenten vast met licht Nederlands accent, maar zeker geen lelijk accent. Vind veel Engelse accenten dan lelijker.
Bowlen en dan heel hard de bowlingbal op andermans baan gooien.
Van die mensen met lang strohaar in een paardenstaart er stiekem een stuk afknippen
En tijdens de eerste lockdown: heel hard tegen iemands knieen willen aanrijden met een winkelwagentje omdat ze in de weg stonden en retetraag waren.
Oh, dat is ook wel iets om rare gedachtes bij te krijgen. Maar ook wel weer fascinerend op één of andere manier
Ik heb het altijd met bevallen omdat elke 2 sec een baby wordt geboren volgens mij? Dan feliciteer ik steeds die mensen in m’n hoofd. Zo dom haha. Doe dat ook al vanaf dat ik klein was.
Oh yes, dankjewel! Ik vind dit echt heel interssant om te lezen. 
Een op een met een docent in zijn kantoor dacht ik vaak, wat als ik hem nu vól op zijn mond zoen. En in de auto inderdaad, wat als ik aan het stuur trek. Of als ik met sleutels in mijn hand loop, dat ik die vaak in het water wil gooien. Oh en ook altijd dat ik mijn telefoon in een kop thee wil laten zakken.
Toen ik nog liefdesverdriet van een collega had heb ik ook vaak gefantaseerd dat als ik met een kop hete thee langs hem liep de thee het liefst over zijn hoofd wilde gooien, maar dat is niet zozeer een intrusie volgens mij.