Ja eens. Hetzelfde geldt voor eicellen. In Cyprus en Oekraïne kan je makkelijker aan eicellen komen dan in Nederland, maar de omstandigheden waarin het gebeurt zijn vaak verschrikkelijk. Donoren geven de eicellen niet uit altruïsme maar puur vanwege de verdienste, en het blijft onbekend wie de donor was.
Ik begrijp de wanhoop van wensouders maar al te goed, ik ben er zelf eentje geweest, maar het belang van het eventuele kind dat geboren wordt, mag niet onderschat worden.
Ik hoop dat er in de toekomst betere mogelijkheden komen voor ‘snowflake babies’, embryo’s die overblijven als de gezinswens van de wensouders na vruchtbaarheidsbehandelingen is vervuld.
Dan weet je wie de ouders zijn, dan zijn er waarschijnlijk geen 50 siblings en de embryo’s zijn er al, dus opnieuw oogsten (zaad / eicellen) is niet nodig.
Nog een interessante docu hierover: De Baby-industrie.