Nee klopt, maar IQ is wel een belangrijk onderdeel ervan, dus een professional kan daar vaak wel wat over zeggen: die meting gecombineerd met verdere observaties en expertise/ervaring op dat gebied.
Er zijn trouwens wel veel psychologen die specialiseren in hoogbegaafdheid en een redelijk eenduidige definitie aanhouden naar mijn weten!
Volgens mij gaat het er meer om dat je dat waarschijnlijk moeilijk(er) over jezelf kan zeggen maar het een iemand over moet laten die er ervaring mee heeft
Of mis ik nou je punt
Boeit mij nul
Huh maar DSM-diagnoses stellen is toch niet het enige waar hulp van een professional bij mogelijk of nodig is? Er zijn zoveel dingen te bedenken die niet in de DSM staan, maar waarbij het wel handig is dat je hulp krijgt van een deskundige.
Is dat zo? Er zijn toch genoeg situaties te bedenken waar geen sprake is van een eenduidige definitie of situatie, maar waar een verklaring van een professional wel handig/nodig/inzichtelijk is. In de geneeskunde heb je bijvoorbeeld ook aandoeningen die niet aan te tonen zijn door middel van bloedonderzoek, scans of andere testen maar die je alleen kan diagnosticeren door al het andere uit te sluiten en het laatste als âwaarschijnlijkâ aan te nemen. Daar is dan ook geen eenduidige definitie voor, maar het briefje van je arts kan je wel verder helpen.
Dat is toch in principe hetzelfde als mensen die vinden dat abortus of het homohuwelijk of allesomvattende seksuele voorlichting op scholen verboden moet worden omdat zij er tegen zijn of die er problemen mee hebben. Er zijn nou eenmaal veel mensen die graag hun eigen normen en waarden aan andere mensen op leggen, ook al hebben ze er niks mee te maken en raakt de manier waarop een ander zijn of haar leven leeft hen totaal niet.
Goed punt, daar ben ik ook wel benieuwd naar, al denk ik dat er ook mensen tegen dingen als abortus en het homohuwelijk zijn zonder dat religie daarbij voor hen een rol speelt. Sommige mensen zijn ook gewoon tegen alles wat in hun ogen afwijkend is.
Het ideaal van het monogame huwelijk heeft een tamelijk sterke band met het christendom en het idee van âhet gezin als hoeksteen van de samenlevingâ.
@kali Haha, nou, dit was geĂŻnspireerd op een vriendin uit mân eigen leven. Context was wel iets anders dan âdie zijn zooooo 2000-nog watâ trouwens. We waren aan het wandelen samen en ze merkte op dat mijn converse echt niet meer kunnen, omdat ze helemaal kapot en vies waren geworden. Maar ze zegt bijv ook wel eens als je een tijdje een slechte huid hebt: âgoh je huid ziet er niet goed uit de laatste tijd hèâ
Dat wijzen op je huid vind ik echt vreselijk. Ik struggle al jaren met acne en als iemand mij erop wijst denk ik ânou bedankt, alsof ik het zelf nog niet had gezien en er niet alles aan probeer te doen om toch maar een mooie huid te krijgenâ
Die precieze woordkeuze is mijn schuld, omdat ik de poll heb gemaakt. Ik denk dat genoeg mensen het niet âbelachelijkâ vinden, maar wel vinden dat je dat soort diagnoses stelt onder begeleiding. Je noemt HSP als vergelijkbaar, maar we zijn hier veel mensen die niet eens in HSP geloven. Er zijn genoeg psychologen die gespecialiseerd zijn in hoogbegaafdheid en daarnaast kan je in ieder geval een onderdeel van de facetten (iq) testen.
Ik vind zelf dat een zelfdiagnose altijd tricky is. Je kent jezelf het beste, maar je hebt ook geen vergelijkingsmateriaal hoe het is om iemand anders te zijn. Daarnaast is een diagnose als niet-psycholoog ook gewoon een diagnose van iemand die er geen verstand van heeft.
Als je vriendin er zelf over begint of advies vraagt vind ik het nog te begrijpen, maar anders:
Want alsof zij dat zelf niet doorheeft wanneer ze in de spiegel kijkt
edit:
wtf? Ik zocht naar dit gifje en nu krijg ik ook deze?
Ja precies dat is ook mijn probleem met de opmerkingen die die vriendin van mij maakt. Net alsof ik zelf niet zie dat schoenen kapot zijn, mân huid slechter is of wat dan ook. I donât need your bevestiging.
Ik had vroeger ook een vriendin die altijd dat soort commentaar gaf op anderen. Toen we op ons 16e eens naar school fietsten vroeg ik haar of ze zich niet zo lekker voelde. Maar nee, ze droeg die dag toevallig geen make-up en is daar echt best lang irrationeel annoyed over geweest dat ik dat vroeg. Als je niet kunt incasseren, moet je het ook niet zelf uitdelen. En bovendien was ik als 16 jarige heeeeelemaal niet met make-up bezig dus bedoelde dat oprecht niet kut ofzo.
Ik zeg het wel tegen mn beste vriendinnen, dan zeg ik wow je huid, en dan zeggen ze ja ik ben ongesteld en dan begin ik over een meme ofzo en zijn we het alweer vergeten
Maar dat ziet diegene toch ook zelf in de spiegel? Als een vriendin zou zeggen wow je huid, zou ik dat stom vinden. Met zoân opmerking kan je niks toch?
Ik zou het alleen doen als ik weet dat het bij diegene door stress komt. Als opening van een gesprek over hoe het gaat als het er op andere manieren niet uit komt maar het wel nodig lijkt. (Dus niet uit nieuwsgierigheid, uit zorg)
Ligt een beetje aan de band met je vriendinnen toch en of je dat vice versa van elkaar kan hebben. Tegen bepaalde vriendinnen zeg ik ook gewoon ieeew wat heb jij een lelijke schoenen aan omdat ze dat bij mij ook doen en dan moeten we er samen om lachen.
Huid is wel wat anders dan schoenen, schoenen kan je uittrekken. Maar goed, principe blijft gelden. Bepaalde vriendinnen kunnen best tegen mij zeggen dat ik de mount everest op mijn voorhoofd heb idc.
Ja ik vind huid wel echt totaal anders. Een vriendin van mij had altijd heel erg last van eczeem. En soms erger dan normaal, 1 vriendin moest haar daar dan altijd op wijzen. Totaal onnodig. Maargoed ja misschien zijn er wel vriendinnen die dat waarderen.
Dit doet me echt denken aan vroeger toen ik nog een puber was. Met een vriendin overlegde ik altijd wat ik aandeed, en zij met mij. âWat doe jij aan? Een zwarte broek?â, âDenk toch die korte spijkerbroekâ, âOh ja leuk ik ook.â