Ja ik ben deze allemaal (geweest) behalve sentence pointer
Ja dat was bij mn vorige werk ook zo. Maar dat was een bedrag dat hetzelfde was in Amerika als in Zwitserland
Snap ik, want regelmatig gebruik ik ook het leeslint. Maar meestal is het toch een bonnetje van het een of ander dus heb ik dat maar gekozen.
Ezelsoren vind ik zo zonde, bijna respectloos naar het boek.
Maar soms heb je een oud boek dat al vol ezelsoren zit
Maar hoe is het in Zuid-Sudan?
Als die kippen er ook bij komen neig ik meer naar Fluffy Farm. Alleen komen er dan waarschijnlijk allemaal van die hysterische wijven die van alpaca’s houden die gillend en selfies makend met mijn dieren willen knuffelen dus nee toch maar niet. Hier moet nog even over gebrainstormd worden.
Eerste wat ik doe met een gloednieuw boek is even lekker de rug breken zodat ie helemaal open kan, dan ezelsoren overal waar ik stop en ik schrijf er ook dingen bij (zoals haha als ik het grappig vond of meh als het saai is)
Vertrouw mensen juist niet die zo’n ruggetje na 600 pagina’s nog helemaal heel hebben.
Ik stop pas wanneer ik bij een nieuw hoofdstuk ben
Ja lekker! De zon schijnt en de palmen wuiven, alleen mijn dorp is in de hens gestoken, mijn lover vermoord voor mijn ogen en onze liefdesbaby op 3-jarige leeftijd ontvoerd en die zit nu als kindsoldaat in het leger. Dus met schaapvarkens in Hongarije gaan wonen is misschien wel een leuk alternatief.
Ah dan zijn wij 100% tegenpolen qua boeken lezen, ik probeer mijn boeken zo netjes mogelijk te houden. Ben daar best wel dwangmatig in.
Ik vind die sentence pointer wel absoluut niet neutral good trouwens. Zo’n ding aanschaffen en vervolgens ook daadwerkelijk gebruiken? True evil more like
Op vakantie een mooie boekenlegger gekocht dus dat gebruik ik nu. Hiervoor probeerde ik het bladzijdenummer te onthouden. Dat vergat ik dan weer en vervolgens lees ik dan niet verder.
Dat vond ik ook, tot ik toen ik 18 was een keer ongesteld werd met heel heftige buikpijn en daarmee moest dealen op een helse openbare wc zonder papier, waardoor ik de eerste 3 pagina’s van Nabokovs Transparent Things (wat destijds mijn favoriete boek was) uit mijn tas heb moeten opofferen. Sindsdien vind ik het juist wel prettig als mijn boeken wat gebruikssporen hebben, die herinneren me vaak toch wel aan wanneer ik ze gelezen heb enzo! Ik vind Transparent Things bijvoorbeeld inmiddels echt niet meer zo’n mooi boek, maar het object is me door die uitgescheurde bladzijden wel een beetje extra dierbaar, haha.
Ik vind het leuk als een boek er een beetje geleefd uitziet.
Dus als ik geen papiertje in de buurt heb vouw ik een hoekje om.
En een paperback vouw ik ook echt helemaal open zodat er in de kaft ook lekker van die lijnen komen.
Dit boek heb ik nog. Voeten op afgeveegd, bladeren verscheurd, koffie overheen gegooid, gaten in geprikt etc
Rug breken doe ik ook wel, en ik lees wel graag boeken waarin mensen die ik lief heb hebben geschreven, maar doe dat zelf dan weer niet. Maar veel van wat ik lees gaat ook weer (terug) naar de ruilbieb.
@anon42887991 haha die heb ik ook nog maar ik heb alleen de opdrachten gedaan die het boek enigszins mooi hielden, flauw he
Heerlijke herinnering dit
Samen met vriendinnen gedaan. We gooiden het boek uit het raam op school. De docent in de klas had niks door, maar hij vloog langs 2 verdiepingen en die docent kwam naar boven “JOUW LEERLINGEN GOOIEN BOEKEN UIT HET RAAM!!”
Mijn vriend deed dit met een boek van iemand anders. Vond het nogal aso naar die persoon toe. De titel past hem wel. En dan de mijne er zo goed bij. Chaotic good en evil.
Mijn vriend kan belachelijk goed gitaar spelen en zingen(is ook zijn werk) en altijd als hij ‘even iets gaat spelen’ zit ik erbij van 🥲
Geen van deze dingen. Ik doe het boek gewoon dicht met niks ertussen en als ik weer verder ga lezen dan blader ik erin totdat ik gevonden heb waar ik was gebleven. Waar valt dat onder, pure evil?