Volgens mij komt dat ook vooral voor bij vrouwen die hoogzwanger zijn/net zijn bevallen.
Ik heb 1 vriendin die alles vertelde en echt dan wil je überhaupt geen kind lol maar ze zei dat echt een groot deel van de zwangere vrouwen dat heeft meegemaakt.
Ik had na mijn bevalling (keizersnede) meer last van mijn aambei dan van het keizersnedelitteken. 
Ook als je niet perst is de kans op aambeien na een bevalling helaas groot.
Ik had mijn eerste op mijn 14e en was niet zwanger. Wel 2 weken niet gepoept door antibiotica. Toen dat eenmaal lukte was het ellendig.
In die extra vrije tijd kan je ook op andere manieren (en misschien zelfs op een meer waardevolle manier) bijdragen aan de maatschappij.
Niet dat ik vind dat je altijd productief hoeft te zijn maar meer vrije tijd staat niet gelijk aan lui voor mij.
Precies dit!
En ik altijd maar denken dat ik afwijkend was met deze mentaliteit maar niet dus. 40 uur werken is prima als je het anders niet red, maar als je het prima red met minder uur why not? Waar moet je dat geld aan uitgeven anders als je niet eens tijd hebt om het uit te geven haha.
Sidenote: voor de mensen die 30 meldingen hebben gekregen over hartjes op hun post I am sorry. Mijn telefoon is deze avond echt extreem over de zeik.
piiieeeep Samsu…
Ja lijkt mij heerlijk ik houd echt enorm van niks doen. Dus ik zei net tegen mijn moeder van het liefst werk ik maar 24 uur als ik ooit ga samenwonen en we komen ervan rond. En mijn moeder zat echt te zuchten van: wat voor lui monster heb ik gebaard.
Je werkt om te leven en niet andersom dus ik geef je groot gelijk als je met 24 uur rondkomt, maar het stoort me wel dat die mensen alsnog vaak klagen haha. Terwijl ik vind dat ze het best makkelijk hebben in de meeste gevallen ten opzichte van mensen die in dezelfde situatie fulltime werken.
Hahahahaaa, ik ben ook al duizend keer dood gegaan aan elke mogelijke kanker. Echt hypochondrie ten top. Eigenlijk helemaal niet grappig maar zo herkenbaar voor mij 
totdat mn bff bijvoorbeeld reageerde met, ja klopt en je gaat nu binnen 24 uur dood. Het is gelukkig een heel stuk minder nu, heb jij er nog last van?
Heb jij last van hypochondrie?
0 stemmers
Als ik nog zo’n debiele hypochondrie “aanval” heb, dan bel ik mn moeder en die zegt dan, nee ik beloof dat je ‘bladibla’ niet hebt.
Niet echt maar ik heb wel een sterk gevoel alsof ik vroegtijdig ernstig ziek ga worden ofzo? Dus niet als ik hoofdpijn heb dat ik denk shit ik heb een tumor bijvoorbeeld, maar wel dat ik denk van ja ik denk echt dat ik jong doodga aan kanker of iets soortgelijks.
Je zou het niet zeggen als je ziet wat ik eet, maar ik ben wel bang om van bepaald eten ziek te worden. Eet het dan vaak alsnog, maar dan wel nadat ik mijn vriend (overigens geeneens een arts of wat dan ook) heb geappt of ik er niet tyfus van krijg. Als je op whatsapp zoekt op tyfus in onze app krijg je echt 3 miljoen hits 
.
Ja het is zooo kut. Je maakt jezelf zo bang voor iets wat je zeer waarschijnlijk niet eens hebt. Bijvoorbeeld bij 1 bultje op mn tong dacht ik, omg ik heb tongkanker, ik zag mezelf dan al in de kist liggen. Alleen als mn moeder zei, nee er is niks aan de hand, ik beloof het, dan vertrouwde ik erop. Ja ik denk dat ik er nog soms last van heb, maar ik heb gelukkig niet meer 10 soorten ziektes en kankers elke maand.
Ik heb juist het tegenovergestelde. Gewoon ach gaat wel over hup paracetamol in de mik en niet miepen, en doooorrr. Kan je dat ook niet bepaald aanraden, uiteindelijk bleek ik al dik 2 jaar doodziek te zijn en echt op m’n allerlaatste reserves te lopen.
Hoewel ik het nog niet helemaal zeker weet of ik het feit dat diverse artsen bijzonder onder de indruk waren hoelang ik dat functioneel heb weten vol te houden als een compliment moet beschouwen.
Nu heb ik de regel als het na een week niet over is of erger wordt → huisarts.
Ik was echt bang de enige te zijn die lekker aso voor het geld gaat
Ik zou wel meedoen met die actie, maar dan goedkoper speelgoed kopen/weggeven 
Iemand met hypochondrie gaat ook niet direct naar de huisarts hoor. Dat verschilt heel erg per persoon. Aangezien jij wel bijna dood was ben ik toch wel benieuwd, als je dat wilt vertellen, waar je 2 jaar doodziek aan bleek te zijn?
Niet gediagnosticeerd ofzo, maar als ik één keer ergens last van heb, ben ik meteen bang dat het veel vaker gaat voorkomen etc.
Zo had ik laatst maagpijn en soort honger + ik had ibuprofen op; meteen idee dat ik een maagzweer heb. Wat kan uitlopen op een gaatje in de maag waardoor de zuren in je buik komen etc → grote ellende.
En ik had een keer ergens een bult en toen was ik ook meteen bang dat ik geopereerd moest worden.
Meteen van het ergste uitgaan ipv even afwachten. Bel er trouwens geen dokter voor, ik wacht het ook daadwerkelijk af, maar wel met zorgen.
Als ik zelf nog iets zou moeten kopen ongeveer 50 euro, maar als het iets is dat ik al heb dan boeit de prijs/waarde me ervan niet echt.
Ik heb een tijdje last van hypochondrie gehad toen ik door een hele stressvolle periode ging en ik ging inderdaad niet naar de huisarts. Ik haat naar de dokter gaan en ik ga echt alleen als het moet en zelfs dan met heel veel tegenzin.
Dit klinkt echt heel extreem egoïstisch maar ik zou het onwijs vervelend voor hun vinden dat ze het niet zelf kunnen betalen maar werkelijk, is die playstation cq ander duur spul nou zo verschikkelijk nodig?
Als het om spullen zou gaan die echt daadwerkelijk noodzakelijk zijn voor de ontwikkeling, denk aan schoolspullen, de broeken al veel te lang op hoogwater door een groeispurt, medisch noodzakelijke hulpmiddelen die niet of maar deels vergoed worden, vind ik het een ander verhaal. Ook dan zou ik sowiso op fondsen en steunpunten wijzen waar ze eventueel gebruik van zouden kunnen maken en ik wil met liefde helpen om dat soort dingen uit te zoeken voor ze. Mocht het dan allemaal niet lukken en het is echt nodig zou ik best iets willen bijdragen of weggeven als ik het prima kan missen.
Noem me een ijskonijn of een kreng, maar ik vind een playstation/xbox/Nintendo switch/andere belachelijk dure zooi dus echt bullshit om maar weg te geven omdat ze het zelf nooit kunnen betalen.
Ik kan geen Ferrari betalen, krijg ik die dan ook eenmalig?
Als je dan toch wat wilt weggeven wat een vrij hoge economische waarde heeft omdat (in tegenstelling tot ondergetekende) jij wel een goed mens bent, doe dan alsjeblieft iets waar ze echt op de langere termijn ook veel aan zullen hebben. Rijlessen, een goede en vooral veilige fiets, knetter van een stofzuiger, nieuw bed voor diegene die eigelijk al veel te lang uit het kinderbed gegroeid is, desnoods een bulk verpakking smurfentandpasta. Oh well we all get the point. Iets waar ze nu blij van worden, maar over een dik jaar nog steeds.
Tot zover mijn niet zo politiek correct/sociaal geaccepteerd antwoord.
En voor de luitjes die nu denken dat ik 'n verwend kreng ben die vroeger alles kreeg en nu nog steeds; nope. Was het maar zo’n feest zeg.
Ik snap wat je wilt zeggen maar ook mensen die het minder breed hebben mogen plezier hebben. Ze worden afgezeikt omdat ze ‘onnodig’ huisdieren hebben, of een moto, hun geld verspillen aan sigaretten of bijvoorbeeld eens wat geld willen uitgeven aan videospelletjes, een dagje pretpark of weetikveel. Dingen die niet nodig zijn maar het leven wel beter of draaglijker kunnen maken, en dat gun ik wel iemand die het al niet gemakkelijk heeft, die op zoveel moet letten en zoveel commentaar moet slikken.