Ik ga voor alcohol, wasmiddel en vaatwastabletten all the way.
Ik huil als ik boos word. Zo onhandig. 
Als ik gestrest ben ga ik huilen. Niet omdat ik daadwerkelijk verdrietig ben en het is strontvervelend.
Ik jankte al best vaak maar door mn zwangerschap is het helemaal erg. Gewoon genant 

Ik huil als ik boos ben, gefrustreerd, verdrietig, moe, gestrest. Vaak dus 
Ja, en het is mijn allerkutste eigenschap.
Ik ook, als ik een week niet geweend heb is het lang.
Normale mensen zouden huilen maar ik word dan juist vooral boos op een bepaalde situatie? Nu mijn oma de laatste fase ingaat werd ik eerder deze week boos op kanker.
Ik jank wel redelijk vaak maar wel bijna altijd als ik alleen ben. Ik haat het om te huilen in het bijzijn van anderen, de enigen bij wie ik soms huil zijn mijn vriend en mijn kind maar die laatste geeft toch geen shit haha. Bij vriendinnen/ouders of zo kan ik me niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst huilde.
Ik heb wel vaak echt die behoefte, dan merk ik gewoon dat ik even moet ontladen en dan ga ik zielige filmpjes kijken en even een paar minuten janken en kan ik daarna weer door.
Ben 11 maanden geleden bevallen en huil nog steeds suuuuuper snel terwijl dit voor m’n zwangerschap heel erg mee viel haha
Dat vind ik toch ook een begrijpelijke emotie. Ik las afgelopen week wat je hebt meegemaakt qua verlies van familieleden aan kanker, en dan snap ik dat je boos wordt. Het voelt oneerlijk. 
Hahah ook aandoenlijk!
Ik huilde eerst nooit door mijn eigen leven. Alleen bij series/films snel.
Maar lijkt wel of mijn hele gevoelleven anders is geworden door een sterfgeval. Ik huil nu nog sneller bij een ontroerende scene bij serie/film en ik jank regelmatig uit verdriet/frustratie. Vroeger was ik trouwens vaker boos en zat ergens heel diep wel verdriet maar kwam het niet aan de oppervlakte. Dan wilde ik wel huilen maar lukte het nooit. Maar nu ben ik minder boos maar meer verdrietig. Dat voelt wel minder uitputtend. Voor mij voelt huilen in ieder geval als een betere coping dan boos zijn en daar niks mee kunnen.
Sinds ik moeder ben, huil ik soms van geluk #cheesy
Hoezo vind je het kaulo hinderlijk als anderen veel huilen?
Ik huil echt snel en vind dat wel vervelend, bijv deze week nog had ik ruzie met m’n man en daarna een call maar dan heb ik echt zo’n gezwollen gezicht en rode ogen enzo en mensen zien het dan gelijk en denken dat er iets heel ergs is ofzo, maar is gewoon mijn wekelijkse jankbui 
Ik kan dus ook niet meer huilen door de AD die ik neem.
Ja inderdaad! Ik mis het om zo eens goed te kunnen uithuilen. Maar de voordelen wegen nog steeds op tegen de nadelen dus ja.
Ik moet vaker huilen bij personen waar ik het juist helemaal niet wil. Alsof mijn lichaam denkt : hahaha ik zal je eens even lekker ongemakkelijk laten voelen en zorgen dat je gaat janken.
Regelmatig in tranen uitgebarsten bij mijn teamleider (wel ook door verdrietig nieuws)waar ik eigenlijk geen band mee had en nu laatst al 2 keer bij de ouders van mijn vriend
terwijl het bij de mensen waar ik echt om geef het zelden gebeurd. Vind het maar iets vreemds hoor
Ik kan me ook niet voorstellen dat je je tranen niet kunt inhouden ofzo, er was op mijn opleiding ook een meisje dat zoooo vaak moest huilen om allerlei dingen. Ik denk iedere week wel een keer. Je kan het toch ook inhouden? Oke misschien soms niet als er echt iets verschrikkelijks is of als je echt heel verdrietig bent, maar lijkt me echt kut als het je steeds maar overkomt en je daar ook om bekend gaat staan.