Wat ik vooral lastig vond is dat ik niet echt inhoudelijk hulp kreeg bijvoorbeeld bij het kiezen van een studie of bij het schrijven van een essay of scriptie oid. Mijn moeder kan heel goed Nederlands en keek mijn essays wel na op grammatica en spelling, maar qua opzet en inhoud kon ze me niet helpen. Kreeg zelfs een keer de feedback dat ik ‘wel wat meer academisch taalgebruik moest gebruiken’. Als je dan hoort dat sommige klasgenoten familie zijn van degene die het studieboek heeft geschreven dat wordt gebruikt voor het vak, waarvan ze hulp hebben gekregen met hun essay dan is dat wel een verschil. Ik heb ook nooit bij een vereniging gezeten, nu achteraf wel spijt van want ik heb eigenlijk helemaal geen studievrienden gehad. Dat laatste ligt natuurlijk voornamelijk aan mijn eigen sociale incompetentie en niet per se aan het eerste generatie dingetje haha
Mijn ouders waren boos toen ze er achter kwamen dat ik naar de universiteit ging. Moest gaan werken zoals normale mensen. Oké ik had mijn mbo en hbo ook niet afgemaakt, dus niemand had er veel vertrouwen in. Maar toch gewoon wo bachelor en master zonder veel problemen gehaald 
Niet alleen met studie maar ook met andere dingen merk ik wel verschil zoals culturele bagage, bijvoorbeeld ik ben nooit met mijn ouders naar een museum geweest. Een dagje uit was altijd winkelen, ook nooit naar het bos ofzo. Dat ben ik nu allemaal aan het inhalen.
Hoeveel cent korting zou jij denk je krijgen?
- 0
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15 + (sorry geen zin meer)
0 stemmers
Zou je het leuk vinden om deze kortingscriteria in de gaten te houden als gastvrouw/serveerster?
- Ja
- Nee
0 stemmers
Ik herken wel heel erg wat je schrijft. Ik kom ook van het platteland, kwam vroeger bijna de provincie niet uit (ik ging ook niet op vakantie) en m’n ouders waren heel erg bezig met het hier-en-nu, wat betekende: werken en de roddels uit de buurt. Er ontstond al een kloof op VWO en is gaandeweg steeds groter geworden. Ze snapten gewoon echt niet waar ik allemaal mee bezig was. Ik kan mij helaas nog super goed een moment herinneren dat ik een boek nodig had voor een vak en ik kon dat helaas niet betalen (ondanks veel werken) en vroeg of m’n ouders het konden betalen. Die konden dat ook niet. Voor dat soort dingen zou zo’n punt op de uni wel heel zinvol zijn. Door de financiële stress heb ik wel een tijd heel slecht in m’n vel gezeten en heeft wel echt ervoor gezorgd dat ik niet altijd optimaal kon studeren.
Heh maar hoe kan het dat je na een jaar studeren nog niet weet wat een propedeuse was? In mijn herinnering werd zeker aan het begin van het eerste jaar continu daarover gesproken. En je oriënteert je toch ook vooraf, als VWO-scholier?
Ik had een studie met heeel veeel eerste generatie studenten. En daardoor is het me daar ook nooit echt opgevallen omdat we met elkaar de weg moesten vinden. Daardoor ook gewoon van alles meegedaan, bestuur, sporten, buitenland studeren etc. Pas later viel het me wel op ten opzichte van m’n middelbare school vriendinnen. Heb het ze ook wel eens uit geprobeerd te leggen, but no luck.
Mijn ouders waren slim, gelukkig, maar laagopgeleid. Stimulerend, maar ik heb veel niet kunnen delen omdat zij het niet konden begrijpen. Mij ooms en tantes dachten dat ik en mijn broertje de uni deden omdat we slim waren en dat dat dan gewoon appeltje eitje was. Terwijl het gewoon tering hard werken was. En jezelf onmogelijk vaak tegenkomen en jezelf ook moeten steunen met de hulp van je studievrienden want je oude vangnet kon dat minder goed. Beste leerschool van m’n leven, maar het wierp ook een gat op met de programmering van je jeugd zoals je die kent en ook dat moet je maar weer even verwerken.
Ik ben dat ook - mijn ouders hebben beide uberhaubt niet gestudeerd, mijn vader enkel middelbaar school diploma - maar herken me ook helemaal niet in struggelen tav hoe je mc tentamens maakt of andere dingen. Heb nooit het gevoel gehad & ook niet ervaren dat ik wat heb gemist en voelde me ook niet onwetend of iets. Zou ook niet weten waar mijn ouders me op hadden moeten voorbereiden? Overigens deed ik wel een sociale studie en was er een ‘zachte’ cultuur. Als ik nu kijk naar de vriendinnen die ik had, waren skivakanties en al die ‘standaard’ dingen niet erbij horend vanuit thuis. Ik zat ook niet bij een dispuut of iets.
Ja het komt hier nog voor! Maar niet vaak. Ik las ongeveer 200 dieren per jaar in mijn omgeving.
Ik heb dan wel nooit écht gestudeerd (lol), maar ik vind dit gesprek best eye-opening. Ik heb eigenlijk nooit echt ondersteuning van m’n ouders gehad, niet op de havo en niet op het hbo. Ze vroegen nooit waar ik mee bezig was, hoe het ging, ik weet niet of ze überhaupt wisten dat ik met mijn scriptie bezig was. Ik ben nooit echt ondersteund en moest het zelf uitzoeken. En nu begrijp ik pas dat het waarschijnlijk komt omdat ze ook echt geen idee hadden. En ik was ook niet het open boek dat ze per se vertelde waar ik mee bezig was, maar alsnog. Interessant wel om over na te denken.
Niet perse een reactie op jou maar ik moest er ineens aan denken bij het lezen van dit verhaal. Ik ben geen eerstegeneratiestudent; m’n moeder heeft aan de universiteit gestudeerd (wel op latere leeftijd) en m’n vader HTS gedaan geloof ik, maar m’n ouders hebben mij geen seconde geholpen met m’n huiswerk, planning etc (in m’n tienertijd) dus ik heb van hen, en überhaupt niet echt “leren leren”. Dus zij hebben wel begrip van wat studeren inhoudt dus daar kon ik wel over praten, maar ik heb geen ondersteuning van ze gehad tijdens m’n middelbare school, HBO of universitaire studies.
In m’n eerstejaarswerkgroep zat zo’n fucking bijdehante jongen 
zijn beide ouders deden iets met pedagogiek en didactiek ofzo, en ik weet niet maar hij wist HEEL GOED hoe hij moest leren en deed daar ook stoer over en het ging er bij hem gewoon niet in dat dat niet voor iedereen vanzelfsprekend was? Ahhh hij is en was mijn aartsrivaal. Want ik heb wel eens geprobeerd om er mijn voordeel mee te doen en hem om hulp te vragen maar hij was zo’n ongelooflijke kwal dat ik het niet aankon 
Uitgebreid op de theorie erachter kan ik helaas niet in gaan, dan zou ik opnieuw naar m’n bronnen van eeuwen geleden op zoek moeten gaan maar In m’n herinneringen staat me iets van bij dat dit voor linkshandige ‘’ normaler ‘’ is om te doen, ook überhaupt geloof ik dat ze sneller een slordiger handschrift hebben. 
Haha wat grappig. Slordig kan ik me wel voorstellen, omdat sommige linkshandige (ik niet) helemaal soort van ondersteboven schrijven i.v.m. het uitvegen van de pen met je hand.
Je wordt meerdere malen als spontaan omschreven. Je kan jezelf daar helemaal niet in vinden (ik) ik denk meer huh ik ben dat toch niet?!
- Ik vat dit op als een compliment
- Ik weet het niet
- Ik vind het een belediging
- Anders
0 stemmers
Hoe kun je nou spontaan genoemd worden opvatten als iets negatiefs??
Welk antwoord verwacht je precies na alle berichten die hierboven over dit onderwerp zijn gepost?
Omdat ik mijzelf als een angstig persoon zie, ik heb er wel therapie voor gehad. En hoe ik zegmaar was, zonder angst, misschien klopt het dan wel.
Ja dit soort dingen herken ik ook helemaal. En die kloof merk ik nog steeds met familie. En wat @Marqant schrijft over culturele bagage herken ik ook heeeelemaal. Bepaalde dingen kreeg ik gewoon niet mee, bijv qua grote auteurs, historische figuren of gebeurtenissen.
Zelfs op het vwo was ik een van de weinigen leerlingen met ouders had niet gestudeerd hadden (was ook wel een beetje witte rijkeluisbubbel hoor). Kan me nog een moment herinneren, eerste les Frans waarbij de docent ervan uit ging dat iedereen wel al tot 10 kon tellen, want “dat hebben jullie vast van je ouders geleerd”. Nou mijn ouders spraken niet eens abn tegen me, laat staan dat ze me Frans leerden.
Ok, ik neem het terug 
Ik heb 2 vriendinnen die 7 jaar ouder zijn. Vind je dit een groot leeftijdsverschil?
- Nee totaal niet
- Ja een beetje
- Ja veel te veel
0 stemmers
Tenzij jij 15 bent en zij 22 is dat toch helemaal niet raar? Ik heb vrienden die 10 jaar ouder of jonger zijn, we zijn allemaal volwassen