Stel je persoonlijke vraag #53

Ik vind het altijd gezellig, maarik voel me soms hun kind.

Iemand noemde mij laatst extreem extravert (wat ik niet ben, maar binnen die groep wel misschien). En ik weet niet wat ik er van moet vinden, enerzijds oké handig in dit werk anderzijds, ben ik dan tyfus irritant aanwezig?

2 likes

Waarschijnlijk wel haha

27 likes

Ik was dus altijd zo afwezig. Dus ik begrijp dan niet dat ik 4 keer met adhd ben gediagnosticeerd. Ik vond het erg lastig, en nog steeds denkk ik. Ik heb geen adhd? Het maakt me niet uit, ik oordeelc ook niet. Maar ik geloof het niet?

Jullie kennen mij alleen als de idioot chaoot op hrt forum, heb ik ADHD?

  • Ja sowieso
  • Nee
  • Ik weet het niet
  • Misschien?

0 stemmers

2 likes

Hier ging het laatst toch ook al over?

8 likes

Ik vind het OK als mensen me spontaan noemen. Maar wat ik echt de grootste dooddoener vind, is als een man me omschrijft als een “leuke spontane meid”. Daar word ik echt doodongelukkig van, vooral omdat het zo’n generieke, dertien in een dozijn term is geworden.

9 likes

Ik merk dat ik het niet kan uitstaan om in een hokje te worden gedrukt. Ik voel me geen “adher”. Toch ben ik het elke keer wel!

1 like

Maar maakt het dan uit welk hokje of gaat het je specifiek om adhd? Want dat stoppen met die hokjes ben ik het helemaal mee eens en dan op alle vlakken graag, maar soms kan het toch wel helpen om aan te geven dat je bijvoorbeeld ass hebt, voor begrip en omgang met anderen bijvoorbeeld.

3 likes

Het is maar net wat voor hokje je er zelf van maakt.

7 likes

Maar het is ook geen hokje, het is een label wat je kunt plakken op een samenstelling van jouw persoonlijke eigenschappen. Dat label is er verder ook alleen maar om je(zelf) beter te begrijpen, handig - mocht je ergens tegenaan lopen. Het maakt echt niemand iets uit of je een diagnose adhd hebt of niet, jij bent en blijft gewoon Jumpsuit

PLUS zoals elke diagnose die een samenspeling van symptomen inhoudt, ziet die er voor iedereen anders uit. Het is niet zwart-wit, er bestaat geen eenduidig beeld van “de adhd’er”!

Groetjes van een ~atypische~ (vind ik zelf) adhd’er

20 likes

Hoe vaak moeten wij jou nog gaan diagnosticeren? Als het je zo dwarszit kan je beter met een psycholoog gaan praten over die diagnose

44 likes

Ik denk dat dit in de maatschappij helaas niet geldt. Genoeg mensen met een (negatieve) mening hierover, weinig / geen kennis of een oordeel over bepaalde eigenschappen.

Ja nouja als je mensen vertelt dat je adhd hebt zullen ze er vast wel een mening over hebben (maar eerlijk, dat hebben mensen ook als je vertelt dat je links stemt, dat je voor een bepaalde voetbalclub bent of juist helemaal niks met voetbal hebt, etc - ik denk echt dat je als volwassen weerbaar genoeg moet zijn om schijt te hebben aan de mening van mensen die er niet toedoet), maar het is niet alsof je een sticker op je hoofd hebt waaraan je dat kunt zien - dat bedoel ik meer. Het lijkt alsof @Jumpsuit heel erg zit met haar diagnose, alsof de diagnose zelf de kracht heeft om haar plek in de wereld en de manier waarop ze wordt gezien te veranderen. Dat is simpelweg niet waar, die diagnose is er VOOR HAAR, hoe ze ermee omgaat (en of ze die met de buitenwereld wil delen) is helemaal aan haar, anderen hebben daar niet mee te maken.

3 likes

Is echt een dingetje bij jou hĂš?

3 likes

De psychiater die ik kreeg daarna en bij mij thuiskw maandenlang, dacht meer aan aan add, of een wissel tussen adhd en add. Ik voelde me helemaal klote, en ik zei toen tegen die psychiater, misschien heb ik toch wel adhd. Maar ik kijk daar blijkbaar heel erg op neer.

Kijk jij neer op mensen die misschien adhd hebben?

  • Ja om eerlijk te zijn wel
  • Nee hoor
  • Weet ik niet

0 stemmers

3 likes

Misschien beetje dagboekpost maar het gaat over neurodivergente labels. Ik ben dus hoogbegaafd en wilde soms liever dat ik het ‘label’ autisme of ADHD had gekregen. Alledrie hebben namelijk heel veel overlap met elkaar en de dingen waar je in het dagelijks leven tegenaan kan lopen. Ik durf mijn hoogbegaafdheid echter nooit te benoemen als reden waarom dingen voor mij soms net een beetje anders zijn/gaan/lopen omdat ik het idee heb dat mensen over hoogbegaafdheid alleen denken ‘dan ben je toch heel slim.’ Nou dat ik slimmer was dan anderen was alleen in mijn kindertijd een issue, vanaf dat ik naar de middelbare school ging heb ik daar weinig van gemerkt (niet positief maar ook niet negatief). Ik worstel wel bijna dagelijks met een heleboel andere eigenschappen die voortkomen uit mijn hoogbegaafdheid maar waarvan veel mensen niet weten dat dit er ook bij komt kijken en dat het niet alleen maar ‘heel slim zijn’ is. Vind het daardoor ook zo opschepperig klinken om te zeggen dat ik hoogbegaafd ben.

9 likes

Ik noem mannen van mijn leeftijd wel jongen? Zelfs mijn ouders doen dat nog trouwens, dan heeft m’n moeder het over een leuke jongen en dan is dat iemand van 50+. Vind het ook niet erg om meid of meisje genoemd te worden maar het ligt wel heel erg aan de toon en context natuurlijk. Een spontane meid genoemd worden zou ik dus ook echt niet erg vinden.

Wel op mensen die er hun identiteit van maken of het gebruiken als verklaring voor gedrag en/of ALLES door een adhd-lens bekijken.

Maar goed neerkijken is een beetje overdreven want ik begrijp echt wel hoe het komt dat mensen dat doen (wordt ook nogal gevoed en veel informatie op internet is foutief) maar irritant vind ik het wel

1 like

Ben jij een leuke spontane meid?

  • Ja
  • Nee

0 stemmers

2 likes

Ja net als jouw austisme. Ik geloof er niet in. Wie bepÀalt dat? Een vragenlijst? Dan kan ik morgenvook zo autist zijn.