Als ik terugdenk aan m’n puberteit was het geweldig, maar ik denk dan ook terug aan de leuke tijden en niet aan de gebroken harten, explosieve vriendschappen, onzekerheid over mezelf.
13 likes
Het is wachten op paus Jeroen
6 likes
Hell nah, ik heb de meest traumatische puberteit ooit gehad in bijna alle opzichten haha
6 likes
Wat dan?
3 likes
Ik werd chronisch ziek in mijn puberteit dus het was echt een hell. Ik zag al mijn leeftijdsgenoten dingen meemaken en ik lag alleen maar me beroerd te voelen in bed. Ik was zo afgesloten van de wereld, echt tot ik 20 was zat ik zowat alleen maar thuis en kon ik amper wat.
Ik vind dat dus zo zonde, ik kan daar echt om rouwen dat ik nooit als tiener dingen heb kunnen doen die tieners doen
10 likes
Ik heb ook echt het gevoel dat ik iets gemist heb omdat mijn puberteit ook vrij traumatisch was. Altijd onzeker, zorgen maken, mentale problemen, etc… Als ik sommige mensen hoor over hun middelbare schooltijd denk ik altijd: wauw, het had ook leuk kunnen zijn? Echt jammer, maar life happens en door die tijd ken ik mezelf als mid-twintiger goed en heb ik hopelijk mijn portie gehad 
5 likes
Ik voelde me in mijn puberteit vooral erg beperkt door alles wat moest en door wat ik wel wilde, maar niet mocht. Ik ben mijn leven na de puberteit steeds leuker gaan vinden, door de vrijheid die toenam en de mogelijkheid om zelf keuzes te maken in hoe ik mijn leven inricht. Deels door daadwerkelijk zelf keuzes te kunnen gaan maken, maar ook doordat ik me minder ben gaan aantrekken van wat van me verwacht wordt.
4 likes
Ik weet het eigenlijk niet, ik had gezeik op school en er was nooit geld thuis dus ik ging heel jong werken en ik was chubby en daarover onzeker en ik had een voorlijke sibling die ondanks twee jaar jonger mij voorbij ging qua klas en toch als ik eraan denk nu dertig jaar later… Ik had een lieve vriendin en een leuke sport en ik zat vaak in een boek wat ik heerlijk vond en zomers aan de zandplas dagen lang… Ik was wel ok denk ik dan?
4 likes
Ik heb een moeder die mij heel klein heeft proberen te houden. Overal bij weg. Niet als helikopter moeder, maar uit jaloezie zo bleek later. Dus echt gezellig was het thuis niet, want er werd veel gemanipuleerd. Was ook veel bij vrienden, want daar kon ik ademen en hun moeders gaven wel gewoon advies zonder dubbele bodem.
4 likes
Ik heb vanwege mentale problematiek (eetstoornis en depressie) ook geen leuke puberteit gehad en ik kan daar wel verdrietig over zijn. Ik heb het gevoel zoveel te hebben gemist, maar kan daar natuurlijk niks meer aan veranderen. Ik ben wel een beetje jaloers op mijn vriend die een heel grote vriendengroep heeft overgehouden aan zijn middelbare schooltijd en studententijd. Ik was in die fase dus vooral met mezelf bezig en heb dus niet zulke diepe vriendschappen overgehouden aan die periodes.
5 likes
ik vind dit best een rare vraag, ook op deze manier? ‘ik heb op meerdere vlakken trauma opgelopen’ waar iemand zelf (lijkt me) bewust niet op uitweid en dan als reactie ‘wat dan’
ik weet dat trauma benoemen genormaliseerder is maar betekent toch niet dat je er (op zo’n manier) naar vraagt
52 likes
Ja er waren echt wel dingen aan mijn puberteit die niet leuk waren, ouders die in een verschrikkelijke vechtscheiding lagen, ik kon heel somber zijn, sociaal wat onhandig en natuurlijk onzeker. Maar ik heb er wel vrienden voor het leven aan overgehouden en ook leuke herinneringen, dus dan ben je er redelijk goed vanaf gekomen. Het was vooral een tijd van intense pieken en dalen denk ik, dat hoort er ook wel echt bij.
5 likes
Ik weet eigenlijk geen antwoord op de vraag. Maar ik zou het echt nooit meer over willen doen, dus niet zo positief dan.
Ja vind gewoon gek om zoiets dan af te sluiten met Haha
3 likes
het was voor mij gelukkig niet traumatisch maar ik weet nog wel dat ik helemaal niet lekker in mijn vel zat. gewoon op zo’n pubermanier, voelde me altijd gefrustreerd en onbegrepen en best ongelukkig zonder reden. na 3 jaar moest ik naar een andere locatie van mijn school (moest iedereen behalve vmbo) en daar vond ik het helemaal niet leuk. en mijn ouders zeiden altijd dat het de beste tijd van je leven is, dus ik vond dat ook echt een stom vooruitzicht haha
2 likes
ik snap de connectie niet tussen jouw reactie en haar eigen ongespecificeerde benoeming van trauma met een haha erachter, bedoel je dat je het daardoor niet serieus neemt en wil weten wat het precies is zodat je daar… over kan oordelen ofzo?
18 likes
Ligt er echt aan welk deel. Ik ben als 11-jarige naar een hele grote middelbare school in een grote stad gegaan en had daar echt totaal geen aansluiting met de kinderen uit mijn klas. Ik werd niet gepest ofzo maar ik was gewoon wel altijd alleen. Lessen gingen nog wel want men deed niet per se onaardig maar wilde gewoon ook geen vrienden met me zijn. Alleen de pauzes vond ik echt verschrikkelijk want ik bracht die dus bijna altijd alleen door en ik vond de kinderen uit de bovenbouw enzo ook best wel eng. Na anderhalf jaar ben ik van school gewisseld en naar een kleinere school in een dorp gegaan en daar had ik meteen vriendinnen en heb ik (naast natuurlijk wel wat standaard puber perikelen) echt een super leuke tijd gehad.
Ik heb ook zo’n wisselend gevoel, omdat ik me zo kut heb gevoel en onzeker. Zoals iedereen op zoek naar mezelf met een hoop zelfmedelijden. Ik was ook constant onrustig maar dat maakt wel dat ik ook echt veel heb meegemaakt, veel heb geprobeerd/onderzocht en daardoor echt in een paar jaar tijd enorm “veel” heb geleefd ofzo? Heel geconcentreerd, als ik naar herinneringen van die tijd kijk dan lijken m’n tienerjaren wel het langst te hebben geduurd.
5 likes
Mijn basisschooltijd was verschrikkelijk, dus voor mij was naar de middelbare school gaan juist een verademing. Ik kwam in een heel nerdy gymnasiumklasje terecht waar niemand me pestte en ik makkelijk vrienden kon maken.
Toen ik ouder werd, werd ik best wel vrij gelaten, dus ik heb ook veel kunnen aankloten en experimenteren terwijl ik me wel veilig voelde. Ik wist dat ik altijd bij mijn moeder terecht kon als er iets was en ze werd nooit boos op me als ik iets geks had gedaan. Volgens mij heeft dat eraan bijgedragen dat ik zo’n leuke puberteit had (thanks mom!).
Natuurlijk was ik ook kanonne onzeker over mijn looks en had ik heel veel puistjes en haatte ik wiskunde en was ik boy crazy, maar ik kijk er echt met een heel zachte blik op terug.
9 likes
Nee natuurlijk niet! Ik werd gepest, want was het lelijkste meisje van de school (niet mijn woorden) en mollig. Werd ook depressief, dus was toppie!
1 like