Wat een onzin eigenlijk als je daarvan een meltdown zou krijgen.
Je kan de gelijkenis toch niet ontkennen. Kinderen en dieren zijn vaak ongeleide projectielen en laten zich leiden door impulsen en instincten. Iets moet nú gebeuren en er wordt geen seconde stilgestaan bij de consequenties. Pas na de kleuterleeftijd gaat dat er een beetje af.
Edit: ik vind het niks als hier een hond komt en het baasje weet dat ook. Dus het niet dat ik dan niks zeg maar ook niet dat de hond niet mee mag. Alleen in het geval dat er geen andere oplossing is (en dat komt niet vaak voor), vind ik het ok. Maar dan weet diegene ook dat ik het niks vind en houdt die hond in toom. Ik vind honden of kattenharen/kwijl op mijn kleding of handen al vies/irritant, laat staan door mijn hele huis/op mijn bank.