Ik ben nog heel erg on the fence. Mijn partner wil het wel, maar ik vind het eigenlijk wel heel fijn om mijn eigen plek te hebben, en ik ben heel gehecht aan mijn huisje, maar dat is met 45m2 echt te klein om (met hem) samen te wonen, plus hij wil niet in mijn straat wonen (wat ik begrijp, want teringdruk en luidruchtig, maar ik hou ervan). Mijn ideaal zou zijn dat we in hetzelfde gebouw maar in aparte appartementen wonen, of dat hij iets huurt/koopt buiten de stad en dat we deels daar en deels hier wonen (en ik mijn woning dus aan kan houden/niet op hoef te geven, maar ook af en toe de plattelandsmeid kan uithangen ). Ander issue is ook dat als we samen zouden gaan wonen het sowieso iets gaat zijn dat ik niet in mijn eentje kan betalen, en hij wel want hij verdient letterlijk bijna 3x zoveel als ik, dus mocht het mislopen ben ik degene die in de shit zou zitten.
Mooiste tijd van mijn leven is overdreven, maar ook nul spijt. Geen corps, geen ontgroening, maar wel mores en disputen en allerlei stomme oude tradities. Maar heb er wel echt een geweldige tijd gehad, goede vrienden gemaakt, veel geleerd door dispuutsbestuur, commissie- en stichtingenwerk, en ook gewoon veel gefeest zoals het heurt in je studententijd.