Anders; als ze het uit zich zelf aanbieden, zou ik na ontvangst van de kaart vragen of ze geld willen of iets anders.
Als ik het doelbewust gevraagd heb of ze iets willen ontwerpen: betalen.
Maar had je van tevoren iets afgesproken over betaling oid?
Hoe groot is/was jouw kinderwens? 1 is non existent, 10 is gigantisch.
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- wisselt enorm
0 stemmers
Als je kinderen hebt of actief bezig bent met je kinderwens, hoe zeker was je van deze keuze?
- Heel zeker
- Redelijk zeker
- Iets in het midden
- Wat onzeker
- Totaal onzeker
0 stemmers
Voor mensen die een getal onder de 5 hebben ingevuld, heb je ooit bewust de keuze gemaakt geen kinderen te willen?
- Ja, dat gaat ook niet veranderen
- Ik twijfel en laat het voor nu open
- Ik denk dat ik dit nooit definitief kan kiezen, dus het blijft open
- Ik heb onder de 5 gestemd en denk wel een kind te willen
- Ik heb onder de 5 gestemd en heb kinderen
- Anders
0 stemmers
Voor de mensen zonder kinderen, hoe zou je je erover voelen als je nooit kinderen zou krijgen?
- Heel gelukkig
- Tevreden
- Gewoon ok
- Neutraal
- Wat ontevreden
- Teleurgesteld
- Verdrietig
- Vreselijk
0 stemmers
Ik heb best een grote kinderwens maar met mân partner afgesproken dat als het niet lukt we gaan emigreren. Ik denk dat dat de boel wel zal verzachtenđ
Het was wel een heel proces hoor om hier te komen. Verdrietig is meer iets wat soms eens opkomt maar ook weer verdwijnt.
Ja het is zo gelaagd en ingewikkeld! Ik denk het niet te willen momenteel, maar dat voelt ook fragiel. Soms komt er een soort golf van rouw daarover maar daarna voelt het dan ook weer lichter. Ik kan het alleen niet definitief beslissen ofzo, ben benieuwd of dat ooit komt.
Tot mijn 25e iets van een 3 en daarna langzaam gegroeid tot een 9/10 dus ben maar ergens in het midden gaan zitten
Maar je vind het toch leuk om dit geboortekaartje voor ons te maken???
Zo irritant echt op een of andere manier zijn het ook de mensen die de meeste noten op hun zang hebben en 300 correctie rondes willen.
Ik snap dit niet. Staat dit los van je IKB? En hoeveel uur werk je daadwerkelijk dan?
Wij hebben dit ook. Je werkt dan structureel meer uren dan je contracturen en spaart zo voor extra vakantieweken. Bij ons zit daar wel een max aan van 2 uur per week. Je krijgt dus gewoon betaald voor je contracturen.
Nu snap ik hem ineens wel, thanks. Heb dit nog nooit gehoord, wat slim.
Leuke pollreeks!
Ik ben ook nog benieuwd naar iets.
+7 stemmers, hoe werd je bekend met deze wens?
- Door zogenaamde ârammelende eierstokkenâ
- Rationeel beredeneerd
0 stemmers
Ik ben benieuwd naar hoe je zoân wens rationeel hebt beredeneerd, @Pininhetweb !!! Ik heb juist rammelende eierstokken/al heeel lang het gevoel dat ik moeder zijn fantastisch zou vinden en het ook heel goed zou doen, maar rationeel ben ik juist heel anti-kinderen krijgen haha. Kan me niet voorstellen hoe je ratio zoân wens juist aanwakkert of sterker maakt
Zeer herkenbaar, het rationele laat mij het juist totaal niet doen willen eerlijk gezegd
Leuke vragen, ik struggle ook een beetje met dit onderwerp. Ben ook benieuwd of de mensen die onder de 5, maar wel met kinderen hebben gestemd spijt hebben van hun kinderen of gewoon geen kinderwens meer hebben nu omdat ze die al hebben. Maar dan wordt straks het topic straks overspoeld met dit soort vragen haha
De intentie van mijn poll is iig over de kinderwens voordat het kind er was, niet nadat alle kinderen er al zijn. Daarom ook de vraag hoe sterk is/WAS je kinderwens.
Ff in spoiler om topic niet te vervuilen
Samenvatting
Ik heb gestemd op rammelende eierstokken omdat ik dat voordat ik zwanger werd van mijn kind enorm had. Momenteel twijfel ik over wel/geen tweede, maar heb nu meer een rationele wens om een groter gezin te hebben en mijn kind als grote broer te zien. Ik vind dat zelf ook wel heel raar om te ervaren, vooral omdat ik die rammelende eierstokken wel heel erg gevoeld heb. Waarom dan nu niet? Wil ik het dan wel echt of voel ik onbewust de druk van de maatschappij voor 2 kinderen? Is het koudwatervrees? Maar nu ben ik meer op basis van ratio de plussen en minnen keer op keer aan het overdenken. Ook wel humbling na mijn post in het twijfel over kinderwens topic lang geleden dat ik vind dat je toch wel overwegend overtuigd zou moeten zijn van je kinderwens
Stel je bent in een kroeg met vrienden, staat gewoon lekker te dansen en mee te zingen en je biertje te drinken. De kroeg is verder leeg want het is nog relatief vroeg op de avond. Er komen twee mannen van middelbare leeftijd bij/naast staan. Eigenlijk letterlijk naast jullie, terwijl er elders in de kroeg meer dan genoeg ruimte is. Terwijl ze daar staan kijken ze naar hoe jij en je vrienden staan te dansen en te zingen. Ze beginnen geen gesprek maar staan alleen te aanschouwen.
- Dit herken ik niet, is me nog nooit gebeurd
- Dit herken ik, gebeurt inderdaad (wel eens)
0 stemmers
Ik vind dit
- Vervelend
- Ongemakkelijk
- Beangstigend
- Stom
- Irritant
- Oke
- Normaal
- Ik weet het niet
- Leuk
- Gezellig
- Neutraal/geen mening
- Anders, namelijkâŠ
0 stemmers
- Ik zou hier wat van zeggen
- Ik zou dit accepteren
- Zou me niet boeien
- Heb het liever niet maar openbare ruimte en iedereen mag staan waar hij wil
- Heb het liever niet maar zou niets durven zeggen
0 stemmers
Context
Dit gebeurde mij een halfjaar geleden. Ik zei er wat van. âHey, wil je misschien ergens anders gaan staan want ik voel me er ongemakkelijk bijâ. En dat escaleerde totaal doordat de man in kwestie begon over dat hij mocht staan waar hij wilde en dat hij toch niets deed en blablabla en uiteindelijk kroop hij in de slachtofferrol omdat ik âhem overdonderde met mijn dominatieâ en dat hij âzoân vraag nog nooit gehad heeftâ dus dat het wel aan mij zou liggen en âwaarom ik zo ongezellig deedâ. Ik ben er nog boos om.
Samenvatting
Ik heb rationeel gestemd, maar eigenlijk is het een combinatie.
Ik/we hebben best lang getwijfeld of we kinderen wilden. Bij mij ontbrak een beetje het oermoeder gevoel en heb ook nooit gekmakend rammelende eierstokken gehad voor we echt een keuze maakten. In onze omgeving kreeg iedereen ineens kinderen en ik voelde me daar nog helemaal niet klaar voor en zag ook hoeveel impact het op je leven had. Voor mijn vriend gold hetzelfde en we hebben lang van onze vrijheid genoten.
Op een gegeven moment hebben mijn partner en ik toch de keuze gemaakt ervoor te gaan. Ook met het idee âhoe zouden we ons leven zien over tien jaar?â en in hoeverre zouden we spijt krijgen als we het niet zouden doen. Wel altijd gezegd dat als het niet zo mocht zijn het ook goed zou zijn en we veel zouden gaan reizen. Dat gevoel werd steeds minder sterk.
Toen bleek dat ik niet makkelijk zwanger werd en werd het een ziekenhuistraject en dan maak je elke keer weer de keuze âwillen we dit zo graag dat we dit ook gaan doen?â. En toen zwangerschap lang uitbleef kwam bij mij ook meer het gevoel naar boven dat ik wel echt heel graag een kindje wilde en had ik ook meer rammelende eierstokken. Ook veel teleurstelling, want duurde lang en je weet nooit zeker of het gaat lukken. Uiteindelijk wel gelukt.
Edit: sorry voor dit lange verhaal, waar veel bewust kinderlozen misschien niet op zitten te wachten.
Samenvatting
Ik vind dat zelf ook heel gek, ik ben namelijk op alle andere vlakken in mân leven totaal niet rationeel. Ik kies ook alleen voor rationeel omdat rammelende eierstokken het in ieder geval nĂet waren.
Ik heb nooit gedacht ik wil NU een kind of verlangd naar de warmte van een babylijfje oid en ik vond andere babyâs totaal niet boeiend. Toen we eenmaal gingen proberen had ik geen ongeduld en ik heb een miskraam gehad die me eigenlijk helemaal niet raakte terwijl de zwangerschap toch gewenst was . Ik dacht gewoon volgende keer beter. Of niet. Misschien is ongeboren leven te abstract voor mij ofzo?
En ik wist dat ik ook zonder kinderen een leuk leven voor mezelf kon creĂ«eren. Dan wel door te emigreren oid zoals iemand hierboven noemt want mân eigen leven vond ik daar wel te saai voor.
Uiteindelijk leek het me gewoon wel een hele interessante levensinvulling (en makkelijker dan emigreren ) en heb ik ook weer geen lijst met voor-en nadelen gemaakt ofzo. Gewoon voor het avontuur gegaan en vertrouwd op iedereen in mân omgeving die er geen spijt van leek te hebben.
En bij de 2e opnieuw geen kriebels maar toen wist ik uit eigen ervaring dat ik het als het eenmaal zo ver is veel leuker vind dan ik van tevoren kan bedenken.
Ik ben bang dat je niet zoveel aan dit verhaal hebt. Misschien ben jij wel een voor-en nadelentype en noem je dit niet rationeel.
Maar ik kan me dus echt totaal niks voorstellen bij een soort oergevoel dat je moeder moet worden zonder met je verstand âlijkt me leuk, letâs do itâ te zeggen. Lijkt me lastig!
Edit: ik zet het even in een spoiler. Het is net een post in een kinderwenstopic, niet voor iedereen interessant en zo lang