Dit heb ik ook een beetje. En hoe langer ik dit werk doe, hoe minder taalfouten me storen. Ik zie ze zo veel en zo vaak en gewoon bij iedereen dus het is niet meer zinnig om me eraan te ergeren.
Ik vind dit echt afhankelijk van de situatie. Als het overduidelijk door te snel typen komt of een autocorrect, dan vind ik het vervelend. Ziet iemand me consequent dezelfde fout maken, dan zou ik het wel fijn vinden want dan heb ik het misschien niet door.
Al vind ik een DM vaak gepaster dan als je een antwoord verwacht of een emotioneel verhaal doet en er komt zo’n betweter tussendoor. Time and a place people.
Mijn vriend zat in een appgroep met een meisje dat consequent ‘jarloes’ schreef in plaats van ‘jaloers’. Maar niemand verbeterde haar ooit haha, soort raar sociaal dingetje. Het was al zo lang aan de gang dat het hoe langer hoe ongemakkelijker werd om er nog iets over te zeggen.
Geen spelfout, maar ik vond het wel zo lelijk; Ik zag een x op m’n werk een brief langskomen (Die al een tijd geleden verstuurd was, dus niet meer te redden) die begon met ‘Ik vindt…’ toen had ik echt plaatsvervangende schaamte. Is al best een tijdje geleden en ik heb geen idee meer waar het verder over ging, maar dit is me echt bij gebleven.
Ik zit ook met mensen in groepsapp die de gekste variaties van sowieso maken. Ga ik echt niet steeds verbeteren, het blijft fout gaan.
Dat irriteert mij ook mateloos! Ik ben volgens mij nog nooit verbeterd op het forum en weet daarom eigenlijk niet hoe ik zou reageren, maar als het anderen overkomt kan ik soms wel flink met mijn ogen rollen. In een professionele context vind ik het normaal dat de vorm bijna net zo belangrijk is als de inhoud (en vind ik het, net als @grace, slordig als er spelfouten in bijv. officiële communicatie zijn), maar op een forum absoluut niet.
Het doet me vaak denken aan hoe argumenten van mensen die emotioneel reageren in discussies (vaak omdat het onderwerp ze persoonlijk raakt) weggezet worden door mensen die goed zijn in discussies (en mensen die graag ““advocaat van de duivel”” spelen, etc.). Arrogant.
Het enige waar ik wel eens moeite mee heb zijn voornaamwoordelijke bijwoorden (moet altijd even goed nadenken of er nou een spatie tussen hoort te staan of niet).
Ik heb een collega die me vraagt haar teksten te controleren en m’n broertje zou ik ook nog wel verbeteren. Bij een ex-date deed ik het altijd om hem een beetje te plagen. Verder vind ik het meestal niet mijn plaats om mensen te verbeteren.
Ik denk dat het voor mensen ook iets is wat ze niet kunnen laten. Niet per se arrogantie maar echt een soort drang. Maar ja, waar die drang dan vandaan komt…
Stiekem vind ik het trouwens wel superleuk als iemand een ander (of mij) verkeerd verbetert.
Niet zo, en dat vind ik echt jammer. Ik heb het allemaal wel duidelijk in m’n hoofd maar kan het gewoon niet duidelijk en krachtig overbrengen.
Oh ik heb het ook ingevuld met gewone discussies in het echt in mijn hoofd. Via internet heb ik er vaak niet zo’n zin in dus dan drop ik een bericht van ‘waarom vind je dat?’ Of ‘dat is toch niet zo want blabla’ en als iemand daar dan op doorgaat heb ik er weinig zin meer in, want dat duurt allemaal lang haha. Terwijl ik in het echt in discussies juist (te) lang door kan gaan en dat helemaal leuk vind.
Ik kan best oke discusseren al ben ik vaak halverwegen mn verhaal kwijt.
Ik vind mezelf eigenlijk wel goed met spelling etc. maar soms merk ik dat ik door haast/casual typen echt gedrochten van fouten maak zoals “hij zij” ipv “hij zei” maar dat is dus wel alleen als ik een heel verhaal op whatsapp aan het schrijven ben er een beetje gehaast doorheen ga ofzo. Volgens mij ken ik de meeste regels wel maar met casual typen gaat het niet altijd goed haha
Nee ben er echt best slecht in! Zowel online (oftewel hier) als in het echte leven. Ik vergeet goede argumenten en onderbouwing en ik heb een redelijk kort lontje. Dat is wel beter geworden de laatste jaren dus tegenwoordig geef ik de discussie liever op dan dat ik iemand heel fel alsnog probeer te overtuigen. En dat vind ik dan eigenlijk ook weer een beetje slap van mezelf…
Ik verbeterde dus vroeger altijd iedereen, ook omdat ik me ontzettend stoorde aan spelfouten. Daar ben ik op gegeven moment mee gestopt omdat ik het toen ik erover na ging denken heel arrogant en uit de hoogte vond, en omdat je inderdaad zoals @grace zegt nooit weet waarom iemand minder goed spelt en het ook snel vet klassistisch wordt. Dit voel toevallig ook wel samen met een jaar waarin ik heel veel met vijf dyslecten samen moest werken, dus daar was ook geen beginnen aan en werd het voor niemand leuker van. Alleen het enige wat ik dus heel erg merk is dat mijn eigen spelling er gigantisch op achteruit is gegaan omdat ik er minder op focus?! Dat vind ik wel vet irritant.
Ik denk vaak ah zal wel weer een Amerikaanse acteur ofzo zijn. Ken die allemaal niet.
Ik ben er best oké in, mits mijn gesprekspartner mij de tijd geeft om mijn argumenten goed te formuleren. Ik kan niet goed direct antwoord geven op iets argument, ik heb dan altijd even een moment nodig om goed na te denken en m’n woorden te wegen. Als ik die tijd niet heb/krijg komt er niet zoveel zinnigs uit
Ik kan echt alleen de ultra famous mensen opnoemen of de mensen die iets met mode te maken hebben. Ik zou zo perongeluk naast een bekende acteur kunnen zitten zonder door te hebben wie het is.
Ik kan mezelf irl niet goed verwoorden en mezelf schrijvend uitdrukken kan ik ook niet. Echt heel frustrerend
Kan jij steppen met je beide benen? Dus zeg maar afwisselen. Of heb je een dominant been.
- Ja
- Nou… Nee
0 stemmers
Ik heb wel een dominant been maar kan het in principe met allebei
Ik ken Zac Efron…